Μια σειρά από παράδοξες απόψεις φαίνεται πως έχουν οι Έλληνες, σύμφωνα με τα στοιχεία που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η έρευνα του Ινστιτούτου Eteron, σε συνεργασία με την aboutpeople. 

Οι απόψεις αυτές, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό έρχονται σε άμεση διαφωνία μεταξύ τους, όντας ουσιαστικά αντιφατικές, αφορούν ένα σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων.

Καπιταλισμός VS ελεύθερη αγορά

Παρατηρείται λοιπόν ότι παρότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων είναι αρνητικά διακείμενη προς την έννοια του καπιταλισμού (61,2% αρνητική άποψη), εν τούτοις την ίδια στιγμή η έννοια της ανταγωνιστικότητας (77,9% θετική άποψη) αλλά και εκείνη της οικονομίας της αγοράς (54% θετική άποψη) καταγράφουν πλειοψηφικά θετικές απόψεις.

Ξένες επενδύσεις VS Πολυεθνικές

Μία άλλη σημαντική αντίφαση που παρατηρείται στις απαντήσεις του εκλογικού σώματος αφορά τις ξένες επενδύσεις στη χώρα μας και τη δραστηριοποίηση πολυεθνικών εταιρειών. Βλέπουμε δηλαδή το οξύμωρο στατιστικό στοιχείο οι πολυεθνικές εταιρίες να απορρίπτονται με πλειοψηφική τάση (57,3% αρνητική άποψη), την ίδια ώρα που οι ξένες επενδύσεις αντιμετωπίζονται ως κάτι θετικό από μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων, με ένα ποσοστό της τάξεως του 68,2% να έχει θετική στάση απέναντί τους. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες θέλουν τις επενδύσεις των πολυεθνικών εταιρειών στη χώρα μας χωρίς όμως να θέλουν αυτές να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά στην Ελλάδα.

Δημοκρατικό κέντρο VS Θανατική ποινή

Ενα άλλο ενδιαφέρον και αντιφατικό στοιχείο που φέρνει στο φως η έρευνα του Ινστιτούτου Eteron αφορά τον πολιτικό αυτοπροσδιορισμό των Ελλήνων και τη στάση τους στο ζήτημα της θανατικής ποινής. Παρότι λοιπόν η πλειοψηφία των ερωτηθέντων ταυτίζεται πολιτικά με όρους όπως «Φιλελευθερισμός – Δημοκρατικό Κέντρο», «Σοσιαλδημοκρατία» και «Δημοκρατικός Σοσιαλισμός» την ίδια στιγμή ένα σημαντικό ποσοστό (44,2%) τάσσεται υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής, 48 χρόνια μετά την κατάργησή της στη χώρα μας, για ορισμένα εγκλήματα.

Υπενθυμίζεται ότι με το πρώτο μεταπολιτευτικό σύνταγμα, αυτό του 1975, η θανατική ποινή καταργήθηκε σε περιόδους ειρήνης στην Ελλάδα, με εξαίρεση το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας σε περιόδους πολέμου. Η οριστική κατάργηση της θανατικής ποινής για κάθε είδους αδίκημα και σε οποιαδήποτε περίοδο στη χώρα μας ήρθε τον Δεκέμβριο του 1993 από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με τον Νόμο 2172/1993.

Ψηφοφόροι Νέας Δημοκρατίας: Κεντρώοι φιλελεύθεροι κατά του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών

Πηγαίνοντας τμηματικά στους ψηφοφόρους που δηλώνουν πως υποστηρίζουν συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα, παρατηρούνται επίσης δομικές αντιφάσεις. Μια από αυτές αφορά τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας , οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό εκφράζονται πολιτικά από τους όρους «Φιλελευθερισμός» και Δημοκρατικό Κέντρο», με μόλις το 10,9% να αυτοπροσδιορίζονται ως «Συντηρητικοί» ή «Εθνικιστές». Την ίδια στιγμή, μεταξύ όσων δηλώνουν ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, το ποσοστό εκείνων που είναι εναντίον στο να θεσμοθετηθεί ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών ανέρχεται σε 51%.

Συγκεχυμένη η εικόνα του εκλογικού σώματος για αρκετά ζητήματα

Βλέπουμε λοιπόν ότι σε μια σειρά από σημαντικά θέματα υπάρχει συγκεχυμένη εικόνα μεταξύ μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος, καθώς παρατηρούνται στάσεις που είτε δεν συνάδουν μεταξύ τους ιδεολογικά (Δημοκρατικό Κέντρο – Θανατική ποινή), είτε αυτοαναιρούνται άμεσα, όπως για παράδειγμα η εναντίωση στις πολυεθνικές εταιρείες και η παράλληλη στήριξη των ξένων επενδύσεων. Τα θέματα αυτά μάλιστα αφορούν τόσο το οικονομικό (καπιταλισμός – ελεύθερη αγορά) όσο και το κοινωνικό πεδίο (κοινωνικός φιλελευθερισμός – γάμος ομόφυλων ζευγαριών), δίνοντας έναν ευρύτερο χαρακτήρα στο φαινόμενο.