Συστηματικός αντισυστημισμός

Θα με προβλημάτιζε η προχθεσινή επικεφαλίδα του άρθρου του Αντώνη Καρακούση ( » Το φάντασμα του αντισυστημισμού πλανάται ξανά πάνω από την Ελλάδα») εάν, με τον τρόπο του, δεν την είχε πρώτος ο Μαρξ ανακοινώσει από την πρώτη αράδα του «Κομμουνιστικου μανιφέστου».
Ο δικός μου εντούτοις ακριβής όρος τόσο του «αντισυστημισμού» που πλανάται σήμερα, όσο και του » κομμουνισμού» τότε,
είναι «θυμός» που επιβεβαιώνεται και από τα ευρήματα της έρευνας από την Eteron για το τι πιστεύουν σήμερα οι Έλληνες για την Δημοκρατία, τους θεσμούς και την ΕΕ.
Θυμός που επιστρέφει πράγματι τον Έλληνα στην προσυστημική-φυσική του ιδιοσυστασία, επιβεβαιωμένη άλλωστε και από τον Οδυσσέα Ελύτη.
«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα» και εάν στον «αναχωρητή» της πλατείας Εξαρχείων βλέπεις έναν «Ερχόμενο» τότε γιατί να απορείς με τον αντισυστημισμό που πλανάται; Αφού υπήρξε μαζί με την «ελιά», το «αμπέλι» και το «καράβι» του Ελύτη ό,τι απομένει όταν «αποσυνθέσεις την Ελλάδα» για να την «ξαναφτιάξεις». Αλλά επειδή ο ποιητής δεν εισακούεται στον αιώνα του, ιδού τι γράφει η ειδική πολιτική αναλύτρια της RASS Μαρία Καρακλιούμη «Οι εκλογές αυτές είναι βουβές, επειδή οι πολίτες έχουν χάσει το κουράγιο να μιλήσουν. Η ανασφάλεια, ο θυμός και ο φόβος κυριεύουν τη ζωή τους (68,2%), ενώ αισθάνονται ότι βρίσκονται σε ένα κράτος πελατειακό, επικίνδυνο, αναχρονιστικό και εχθρικό (76,9%)».
Κι ύστερα ο Μητσοτάκης ας «μεγαλώσει» με τα δάχτυλά του την ηλεκτρονική εικόνα στον διαδραστικό πίνακα στο σχολείο των Αγίων Αναργύρων χτες, ας θέσει ο Ανδρουλάκης εαυτόν προ αξιολογήσεων (post mortem), και ο Τσίπρας ας υποσχεθεί μείωση του ΦΠΑ στην Κόρινθο σε κατάστημα γυαλιών μάρκας. Ο αντισυστημισμός δεν πλανάται πάνω από την Ελλάδα, υπάρχει ήδη μέσα στα λεγόμενα συστημικά κόμματα. Πίσω από τις θεσμικές τους διαδικασίες κρύβεται ο συστηματικότερος εγωκεντρισμός.