Ως υπεύθυνος επί δεκαετίες της στήλης παρουσίασης των ταινιών που μεταδίδονται από την τηλεόραση στο ΒΗΜΑ (και εδώ και κάποια χρόνια και στα ΝΕΑ), μπορώ να πω με πάσα βεβαιότητα και χωρίς ίχνος υπερβολής ότι το όνομα Ρένα Βλαχοπούλου, στα δύο αυτά έντυπα (και προφανώς όχι μόνο σε αυτά) είναι ένα από τα πιο πολυχρησιμοποιημένα Ελλήνων ηθοποιών από τότε που οι ταινίες της Χρυσής όπως λέγεται εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, της δεκαετίας του 1960, άρχισαν να παίζονται στο μαγικό γυάλινο κουτί του σπιτιού μας (όπως το λέγαμε κάποτε).
Και για του λόγου το αληθές, μόνο για αυτή την Κυριακή, 9 Απριλίου έγραψα στο ΒΗΜΑ το όνομα Ρένα Βλαχοπούλου δύο φορές αφού οι ταινίες της «Η χαρτοπαίχτρα» και «Ραντεβού στον αέρα» πρόκειται να μεταδοθούν, για μια ακόμη φορά, από δυο διαφορετικά κανάλια (αντιστοίχως στις 16.00 – STAR και στις 21.00 – ΑΝΤ1).
Δεν λέω φυσικά κάτι καινούργιο. Ολοι μας λίγο ως πολύ, γνωρίζουμε ότι η παλιά ελληνική ταινία είχε, έχει και απ’ ότι φαίνεται πάντα θα έχει, πανίσχυρους δεσμούς με την ελληνική τηλεόραση.
Και το όνομα της Ρένας Βλαχοπούλου δεν είναι το μόνο που θα βρούμε κατ’ επανάληψη. Όλοι σχεδόν οι ηθοποιοί που σ’ εκείνη την ανεπανάληπτη (και παρεξηγημένη μέχρι πριν από κάποια χρόνια) δεκαετία έπαιζαν στον κινηματογράφο, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Νίκος Κούρκουλος, η Τζένη Καρέζη, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και τόσοι ακόμα, παραμένουν κοντά μας.
Με άλλα λόγια, η Βλαχοπούλου, παρότι τον Ιούλιο του 2004 έφυγε από αυτή την ζωή σε ηλικία 87 ετών (μάλιστα πέθανε στις 29 ενώ είχε γεννηθεί στις 28 του ιδίου μηνός το 1917), έχει παραμείνει ζωντανή στην συνείδηση εκείνων που την ήξεραν από παλιά αλλά έχει επίσης γίνει «φίλη» με τις γενιές που ακολούθησαν μετά τον θάνατό της.
Υπάρχει μια ομορφιά σε αυτό.
Γι’ αυτό και με μεγάλη όρεξη περιμένω να διαβάσω τα κείμενα του Μάκη Δελαπόρτα στο βιβλίο για την Βλαχοπούλου που αυτή την Κυριακή κυκλοφορεί με το ΒΗΜΑ. Ο συγγραφέας ανήκει στους βαθείς γνώστες του ελληνικού κινηματογράφου στον οποίο αναφέρομαι, όπως και στους συντελεστές του, ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Με την συγγραφή πολλών βιβλίων για εκείνο το σινεμά και τους εκπροσώπους του, έχει αποδείξει ότι τον αγαπά από μέσα του και ότι έχει κάτι να δώσει για αυτόν.
Και ναι θέλω να θυμηθώ πως αυτή η «δαιμονική» Κερκυραία κατάφερε να γίνει κομμάτι του DNA μας. Πολλοί ίσως γνωρίζουν ότι η ζωή της υπήρξε μια μεγάλη Περιπέτεια (το Π κεφαλαίο) και ότι πολύ πριν από την έκρηξη του ελληνικού κινηματογράφου στα sixties που έκανε το πρόσωπό της τόσο οικείο σε όλο το πανελλήνιο, η Βλαχοπούλου είχε ήδη ζήσει απίστευτες καταστάσεις.
Είτε μεγαλώνοντας δύσκολα (παρότι αριστοκρατικής καταγωγής από την πλευρά του πατέρα της) με την πολύτεκνη οικογένειά της στην Κέρκυρα, είτε ως τραγουδίστρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό (για φαντάσου την να τραγουδάει για τον Σάχη της Περσίας και να τον γοητεύει!), είτε ως θεατράνθρωπος, είτε ως σύζυγος του ποδοσφαιριστή Κώστα Βασιλείου και πάει λέγοντας.
Αυτός ο εξαιρετικά καλλιεργημένος (πιάνο, τέσσερις ξένες γλώσσες) μα και ταλαιπωρημένος άνθρωπος (οι γονείς της σκοτώθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε βομβαρδισμό), έζησε όπως ίσως οι περισσότεροι από μας θα θέλαμε να ζήσουμε. Οπότε ένα παραδοσιακό βιβλίο για την «Ρένα μας» – παραδοσιακό με την έννοια του χαρτιού και της βιβλιοδεσίας και των σπάνιων φωτογραφιών που θα περιέχει – είναι απαραίτητο να υπάρχει στην βιβλιοθήκη μας.
Απλώς και μόνο για να ανατρέχουμε σε αυτό όταν θέλουμε να θυμηθούμε κάτι για κάποια από τις τόσες θαυμάσιες κωμωδίες της που βλέπουμε, ξαναβλέπουμε και θα ξαναβλέπουμε μπροστά μας.
