Από την 28η Οκτωβρίου του 1940, η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με την Ιταλία και, καταπλήσσοντας τους πάντες, όχι μόνο αναχαιτίζει τα στρατεύματα του επιτιθέμενου αλλά τα απωθεί στην Αλβανία μετατρέποντας τον ρόλο της, από ρόλο αμυνόμενου σε ρόλο διώκτη.
Βρισκόμαστε όμως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και το να τεθεί η Ελλάδα υπό την κυριαρχία των δυνάμεων του Άξονα, αποτελεί για τον Αδόλφο Χίτλερ και τη ναζιστική Γερμανία πρωταρχικό στόχο, όσον αφορά το ανατολικό μέτωπο.
Έτσι στις 6 Απριλίου 1941, τα οχυρά της βόρειας Ελλάδας δέχονται την επίθεση της ισχυρότερης πολεμικής μηχανής εκείνης της περιόδου, των στρατευμάτων των Ναζί.
Οι Έλληνες όπως έπραξαν και με τους Ιταλούς αμύνονται σθενάρα.
Τις πρώτες εκείνες ώρες της επίθεσης των Ναζί στην Ελλάδα θα τις δούμε όπως αποτυπώνονται μέσα από τους τίτλους του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ».
Τα όσα γράφονται στο κύριο άρθρο του φύλλου της 7ης Απριλίου, φανερώνουν τι καλούνται να αντιμετωπίσουν ο ελληνικός στρατός και ο ελληνικός λαός.
Μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Ξέρομε καλά ότι η αντοχή και η γενναιότης μας θα υποστούν σήμερα την αγριώτερη δοκιμασία και την τρομακτικήν απειλήν τόσων θωρακισμένων μεραρχιών και του χωρίς οίκτον πολέμου νεύρων.
»Θ’ αγωνισθούμεν όμως με όλην την λύσσαν των αποφασισμένων ανθρώπων, που δεν εδίστασαν ποτέ τους ούτε για την υπέρτατη θυσία.
»Και θα το προσπαθήσωμεν όπως και πάντα, να μην την κατακτήσετε ούτε και τώρα αυτή τη λίγη και και τη φτωχιά μας γη, που την άφηκαν οι πατέρες μας εις τα παιδιά των, για να ζούμε στενάχωρα επάνω σ’ αυτήν, μα όμως έντιμα και με τον ίδρωτα του προσώπου μας.
Οι Έλληνες όπως έπραξαν και με τους Ιταλούς αμύνονται σθενάρα παρά την ισχυρότατη πίεση.
Τα θρυλικά ελληνικά οχυρά
Το 166ο πολεμικό ανακοινωθέν του ελληνικού Γενικού Στρατηγείου αναφέρει:
«Η πίεσις των γερμανικών δυνάμεων κατά του μετώπου της τοποθεσίας μας εξηκολούθησε και σήμερον ισχυρά. Ουδέν αποτέλεσμα επέτυχον. Αι από διημέρου σκληρώς αγωνιζόμεναι ολιγάριθμοι Ελληνικαί δυνάμεις εματαίωσαν πάσαν προσπάθειαν των επιτιθεμένων.
»Εις την κοιλάδα του ΣΤΡΥΜΩΝΟΣ τα οχυρά ΡΟΥΠΕΛ, ΟΥΣΙΤΑ, ΠΑΛΙΟΥΡΙΩΝΕΣ και ΚΑΡΑΤΑΣ συνεργαζόμενα διά των πυρών των απετέλεσαν φράγμα όπερ ο εχθρός δεν κατώρθωσε να υπερβή.
»Ιδιαιτέρως τα οχυρά ΡΟΥΠΕΛ και ΟΥΣΙΤΑ υπέστησαν ακλόνητον, τρίτην ημέραν σήμερον άπασαν την σφοδρότητα των εχθρικών πυρών και των δι’ αρμάτων επιθέσεων. Αλεξιπτωτισταί ριφθέντες υπό του εχθρού εις τα νώτα της τοποθεσίας εξεκαθαρίσθησαν εκ τούτων συνελήφθησαν αιχμάλωτοι περί τους 70».
Στο οχυρό Ρούπελ θα γραφτούν από τις ιστορικότερες σελίδες της αντίστασης των Ελλήνων απέναντι στους Ναζί.
Η απάντηση του διοικητή του οχυρού, Αντισυνταγματάρχη Γεώργιου Δουράτσου, όταν οι Γερμανοί απαίτησαν την παράδοση του οχυρού, έμεινε στην Ιστορία: «Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται».
Η πανίσχυρη όμως γερμανική πολεμική μηχανή θα κάμψει την αντίσταση των Ελλήνων σε άλλα σημεία κι έτσι θα παρακάμψει το Ρούπελ και θα κατευθυνθεί προς νότο.
Ο ελληνικός στρατός αδυνατεί πλέον να συγκρατήσει την προέλαση του εισβολέα και λίγες ημέρες αργότερα οι Ναζί θα μπουν Αθήνα.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο κατώφλι μιας από τις πιο δραματικές περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας της, την Κατοχή.