Από τη νοητή μου Βαστίλλη στο Λυκαβητό, αλλά χωρίς να έχω σχέση με το σκάνδαλο- Ντε Σαντ, ζώντας όμως άλλη μια «κοσμογονική» εποχή που ονομάζεται εκλογές στην Ελλάδα, αφιερώνω χαριεντιζόμενος με την καντιανή έννοια του καθήκοντος και της πολιτικής ορθότητας το «Γάλλοι, άλλη μια προσπάθεια να γίνετε δημοκράτες» από τη «Φιλοσοφία του μπουντουάρ» επειδή και ο δικός μου τρόπος σκέψης είναι κομμάτι του τρόπου που είμαι, όπως ειδοποιεί τους αναγνώστες του ο Μαρκήσιος.
Μην τσιμπάτε, αναγνώστες μου, με τα περί αυτοδυναμίας ή συγκυβέρνησης από τις εφημερίδες και τα δελτία. Μειώστε την ανάγκη να ταυτίζεστε με τα είδωλα. Μη λησμονείτε ότι μέσα σε κάθε εθνοσωτήρα κρύβεται ένας μπακάλης και σε κάθε Παπαθανάση ένας Ραγκούσης. Υποθέστε ίσως τον μόνο δρόμο του λαού αλλά όχι τον μονόδρομο του Κουτσούμπα και των δογματικών του εμμονών. Διασκεδάστε προφανώς με τον Γιάνη και την γνώση των 45 πετεινών του κινήματός του. Υπολογίστε πως όλοι οι πολιτευόμενοι Θανασάκηδες απεχθάνονται την τέχνη και παρίστανται στις πρεμιέρες των θεάτρων με την ίδια βαρεμάρα που πάνε στις λαϊκές. Δείτε πώς, αρκεί μια στιγμή για να μεταβληθεί το τρυφερό τους χαμόγελο σε μάσκα τρόμου ή η συμπονετική τους ματιά κατά τα διαγγέλματα σε ψυγείο. Ερευνήστε την προέλευση του θαυμασμού σας στα άτομα αυτά και τον οπαδισμό σας – θα ανακαλύψετε την ένδεια του προσωπικού σας συμφέροντος. Προσθέστε μια δόση αυτογνωσίας στην εντύπωση που σας υπέβαλλαν ως κυρίαρχου Λαού και θα έχετε μπροστά σας τον αφελή εκείνο που την επομένη των εκλογών, καταβεβλημένος απ’ την αδολεσχία των προεκλογικών παραληρημάτων, θα επιστρέψει στο κελί με τον καναπέ έως ότου μετά από 4 χρόνια κληθεί να προαυλισθεί στις αναβαθμισμένες φυλακές Χάρεν παρέα με την Καϊλή.
Στο μεταξύ η Ελλάδα θα πληγώνει -κυβερνώμενη ή συγκυβερνώμενη- περισσότερο στη Μύκονο παρά στην Αγία Βαρβάρα. Διατρέξτε όπως στο μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν περήφανα και αυτό το χρονικό των ταπεινώσεων ως τις 21 Μαΐου. Ζήστε το τηλεοπτικά και μη διανοηθείτε να το αποφύγετε. Μπάζει από παντού.
Και να το ξέρετε, θα δέχεστε την προκατάληψη χωρίς δισταγμό και παράλληλα θα απαρνιέστε τον εαυτό σας φτάνοντάς τον στο σημείο να μην του μένει πια τίποτα άλλο να αρνηθεί.
Και μην ανησυχείτε: περίπτωση ακυβερνησίας δεν θα υπάρξει διότι το χρήμα δεν θα το επιτρέψει.