Δεν θα έλεγα πως ο σιδερένιος φράχτης στον Έβρο είναι ένας πύργος του Άιφελ οριζοντίως. Αλλά θα προσυπέγραφα – μαζί με την αφρόκρεμα της εποχής στο Παρίσι – εναντίον του, όπως ο Γκυ ντε Μωπασάν που δεν του άρεσε, αλλά ωστόσο δειπνούσε στο εστιατόριό του πύργου για ήταν το μοναδικό σημείο που δεν θα μπορούσε να τον δει.
Να λοιπόν μια ιδέα για τον υπουργό Άνάπτυξης: να γίνει ο φράχτης αξιοθέατο, όπως αύριο- μεθαύριο ο πράσινος πύργος στο Ελληνικό.
Αν μάλιστα σκεφτεί και αλυσίδα εστιατορίων με την επωνυμία «Fraktis», η Θεανώ Φωτίου έχει την καλύτερη συνταγή για τα γεμιστά.
Βέβαια – πρωταπριλιάτικο αστείο είναι – αν αναγκαζόμασταν, ό μη γένοιτο, να μεταναστεύσουμε, θα μας έδινε ο Θεωδορικάκος τα κλειδιά;
ΥΓ.
Ο πύργος του Άιφελ εγκαινιάστηκε σαν χθες 31 Μαρτίου 1889.
Αυτό που δεν θα εγκαινιαστεί ποτέ στην Ελλάδα, διότι ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει, είναι ο πύργος της Βαβέλ.
