Διέξοδο στα αδιέξοδα προσπαθεί να ανακαλύψει η Ελληνική μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, η οποία εκτός του πλήγματός που είχε δεχθεί κατά την δεκαετή κρίση έχει να διαχειριστεί και την κρίση των τελευταίων ετών και λόγω κορονοϊού, κυρίως από το 2020 έως και σήμερα.
Η ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας ψάχνει τους δρόμους επιβίωσης και ανάπτυξης, απροστάτευτη και εγκλωβισμένη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας αλλά και από το λάθος μίγμα της πολιτικής που ασκούν τα κόμματα εξουσίας τα τελευταία δέκα χρόνια.
Καμία έρευνα μέχρι σήμερα δεν αποτυπώνει συνθήκες ανατροπής του κλίματος προς μια κατεύθυνση ασφάλειας, ισορροπίας και αναπτυξιακής προοπτικής των επιχειρήσεων.
Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα χρειάζεται γενναίες αποφάσεις για να επιλύσει τρέχοντα ζητήματα που δημιουργήθηκαν την τελευταία κυρίως τριετία καθώς και καίριες αποφάσεις που θα την τοποθετήσουν ξανά στις ράγες της ανάπτυξης.
Η συνολική μείωση των δεικτών του ΦΠΑ, η μείωση του μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων, η κατάργηση της προκαταβολής φόρου και του τέλους επιτηδεύματος, η γενναία ρύθμιση των χρεών των επιχειρήσεων, η τροποποίηση του εξωδικαστικού μηχανισμού με υποχρεωτικότητα των τραπεζών- και όχι με εθελοντική συμμετοχή, – η διεύρυνση της χρηματοδότησης από τις
τράπεζες και προς τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που σήμερα παραμένουν αποκλεισμένες, η συμμετοχή τους στα χρηματοδοτικά εργαλεία και προγράμματα χωρίς αστερίσκους που τους αποκλείουν.
Η επί της ουσίας αντιμετώπιση του προβλήματος της αύξησης του κόστους λειτουργίας όλων των επιχειρήσεων, η περαιτέρω μείωση φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών, είναι το μνημόνιο
συνεργασίας της πολιτείας-κυβέρνησης με την επιχειρηματικότητα, αν πραγματικά επιθυμούμε να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, την αύξηση του ΑΕΠ, το θετικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και την πραγματική μείωση της ανεργίας, με αυξημένους μισθούς και σταθερή εργασία για όλους.
Δεν μπορεί να συνεχίζει να δημιουργείται μια άναρχη, αποσπασματική ανάπτυξη που παράγει ανισότητες, ανισορροπίες και ελλείματα και ταυτόχρονα να ενισχύει ένα περιβάλλον που δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια ακόμη και σε περίοδο κρίσης. Απαιτείται και απαιτούμε τη δημιουργία ενός νέου παραγωγικού και στοχευμένου μοντέλου βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης, που θα καλύψει όλα τα κενά και βέβαια θα είναι αποτέλεσμα μιας ευρείας επιχειρηματικής συμμαχίας. Πρέπει να ξεπεράσουμε τις παθογένειες του παρελθόντος.Σίγουρα δεν είναι όλα εύκολα, πρέπει να δούμε όμως κλάδους που συνδυαστικά με άλλους θα δημιουργήσουν τη δυναμική που χρειάζεται η χώρα όπως το πιο δυναμικό κομμάτι της οικονομίας, ο τουρισμός, με την αγροδιατροφή, την αγροτική παραγωγή, τη μεταποίηση και την τεχνολογία.
Ο τουρισμός είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα γιατί μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός ανασυγκρότησης της οικονομίας και στήριξης της αγροτικής και μεταποιητικής παραγωγής, τόσο με την αύξηση της κατανάλωσης εγχωρίως παραγόμενων αγαθών, όσο και με τη διεθνή προβολή ποιοτικών ελληνικών προϊόντων.
Ως ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής μιλάμε για την αλλαγή του μίγματος της πολιτικής γιατί πάντα στηρίζαμε την επιχειρηματικότητα. Είμαστε κομμάτι αυτών των ανθρώπων και γνωρίζουμε τα προβλήματα στην ρίζα τους. Το ΠΑΣΟΚ έχει καταθέσει σαφείς προτάσεις με επίκεντρο τις παραγωγικές επενδύσεις, με φορολογικά κίνητρα αλλά και δίκαιη φορολόγηση. Μόνο τέτοιες
πολιτικές είναι που λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές της ανάπτυξης και της υγιούς επιχειρηματικότητας, ενισχύοντας την εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα, δημιουργώντας ποιοτικές και σταθερές θέσεις εργασίας, που θα διατηρούν την κοινωνική συνοχή.
O Δρ. Δημήτριος Δημητρίου είναι βιολόγος, ελεύθερος επαγγελματίας και υποψήφιος με το ΠαΣοΚ στο νομό Ιωαννίνων.