Επιτέλους! Το περιβόητο «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» του πάλαι ποτέ Βουλγαράκη, μπορεί να αντιστραφεί από τον Ραγκούση -πατέρα τριών τέκνων που ξεσπιτώνονται λόγω αξιοπρέπειας του πατρός τους – στην σωστή, καντιανή του προέλευση:
«Ό,τι είναι ηθικό είναι και νόμιμο.»
Με μια διαφορά: ότι το να έχει πράξει ο τομεάρχης Διαφάνειας του Σύριζα «σύμφωνα» με το καθήκον και το να χει πράξει «από» καθήκον μετατρέποντας το νόμο σε αντικείμενο της βούλησής του, δεν διαφέρει πολύ από το γενικό αίτημα του «να περνάμε καλά», μια που «δεν υπάρχει ο νόμος του καλού παρά στο κακό και δια του κακού».
Οπότε – και ας μην παραξενέψει κανέναν – ο Ραγκούσης θα ήταν ένοχος αν είχε οπισθοχωρήσει προ της επιθυμίας του. Και αυτό έκανε. Όχι γιατί δεν είναι παπάς αλλά διότι προΐσταται μιας κομματικής Επιτροπής (ηθών) που (υποτίθεται) πως ελέγχει τις επιθυμίες και τις ανθρώπινες αδυναμίες.
