Τα παραπάνω λόγια του Μενάνδρου δικαιολογούν το αδιέξοδο της πολιτείας μετά την τραγωδία των Τεμπών και τον θάνατο 57 συμπολιτών μας, κυρίως φοιτητών στην ακμή της νιότης και των ελπίδων τους για τη ζωή. Και τα νιάτα ξέσπασαν, ξεχύθηκαν στους δρόμους, αντέδρασαν και μας θύμισαν τον παλιό παλμό τους, που είχαμε λησμονήσει.
Οι «απολιτίκ», όπως έφθασαν να χαρακτηρίζονται οι νέοι, διαμαρτυρήθηκαν σύσσωμοι και ενωμένοι στον ίδιο αγώνα εναντίον των πολιτικών, που πρόδωσαν τη ζωή τους. Η κίνηση αυτή είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τις ψυχές των θυμάτων της τραγωδίας, και παράλληλα το πολυτιμότερο όπλο για τον αγώνα ενάντια στην ασκούμενη πολιτική.
Αναφερόμενη στην πολιτική δεν εννοώ στενά και μόνο την ελληνική, αλλά ευρύτερα την ευρωπαϊκή με την προκλητική αδιαφορία για τον άνθρωπο και την κοινωνία, για την ειρήνη και την ασφάλεια, με την διάλυση του δημόσιου τομέα, την απάνθρωπη λιτότητα, και τα ανάλγητα μνημόνια, ενώ συγχρόνως η ιδιωτικοποίηση των πάντων λειτουργεί ασύστολα προς όφελος των εκμεταλλευτών της εξουσίας και του κεφαλαίου.
Οι φωνές για την ανάγκη ανθρωποκεντρικής πολιτικής στην Ευρώπη χαρακτηρίζονται ουτοπικές και «δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται», όπως σοφά διαπίστωσε ο Πλάτωνας από την αρχαιότητα. Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι «κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν». Η πρόληψη των κινδύνων, εξάλλου, είναι και το πνεύμα της συμβουλής του Ισραηλινού ιστορικού Χαράρι, που ασχολείται με τον μελλοντικό βιοτεχνολογικό κόσμο.
Επισημαίνει, λοιπόν, ότι η διάδοση του διαδικτύου έφερε μια αλγοριθμική επανάσταση, και έτσι υπάρχει μια μετατόπιση του κύρους από τον άνθρωπο στον αλγόριθμο σε πολλά πεδία, από τον τρόπο διασκέδασης έως και τη διεξαγωγή πολέμου. Συμβουλεύει, λοιπόν, να θέσουμε υπό έλεγχο τη μεταβολή αυτή, εμείς οι πολίτες, ασκώντας πίεση στις κυβερνήσεις, γιατί το διακύβευμα είναι πράγματι μείζον.
Οι νέοι παραμένουν η ελπίδα για την αλλαγή πολιτικής, και οι πολιτικοί μας στην Ελλάδα ενόψει εκλογών, μετά μάλιστα από τα τραγικά γεγονότα, οφείλουν να συνετιστούν και να συνεργαστούν. Συνεργαζόμενοι οι αρχηγοί τους θα είναι συγχρόνως «συνυπεύθυνοι» για τις πράξεις τους, και ίσως αυτή η… σύμπραξη λειτουργήσει τελικά προς όφελος των πολιτών. Η διαδικασία, τις τελευταίες ημέρες, για την ανάδειξη ευθυνών ενός εκάστου, κινδυνεύει να μετατρέψει την τραγωδία σε κωμωδία… Οψόμεθα… ανάγκα και Θεοί πείθονται!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγ.Παρασκευής.
