Στις 29 Μαρτίου θα εμφανιστεί στη μουσική σκηνή Caja de Musica η Irini Qn, μια ξεχωριστή περίπτωση δημιουργού και ερμηνεύτριας. Με αφορμή αυτή της τη συναυλία – πυρήνας της οποίας είναι το ντεμπούτο άλμπουμ της με τίτλο «Χωρίς το Τόξο στην Αρένα» – μιλήσαμε μαζί της για τις καλλιτέχνιδες που θαυμάζει, τα δικά της τραγούδια αλλά και το δικαίωμα κάθε ατόμου στον αυτοπροσδιορισμό.
Εχουν μεσολαβήσει πολλά από την κυκλοφορία του δίσκου σας με τίτλο «Χωρίς το Τόξο στην Αρένα». Πως έχουν επιδράσει σε εσάς οι εξελίξεις του χρονικού αυτού διαστήματος;
«Ομολογώ πως μου πήρε καιρό να συνέλθω από αυτό που ονομάσαμε «πανδημία». Λίγο αφότου κυκλοφόρησε ο δίσκος ένιωσα πως έπρεπε να ξανακάνω βουτιά στα βαθιά, αυτήν τη φορά γιατί μας συνέβαινε συλλογικά κάτι ισχυρό και οδυνηρό. Βγήκα στην επιφάνεια σχετικά αλώβητη αλλά ακόμη δεν μπορώ να πω με σιγουριά πώς έχουν επιδράσει οι εξελίξεις αυτού του χρονικού διαστήματος πάνω μου. Ίσως καταφέρω να τις επικοινωνήσω καλύτερα μέσα από κάποιο νέο τραγούδι».
Πείτε μας λίγα λόγια για το concept του live σας στο Caja de Musica.
«Το concept του live μου είναι ταυτόσημο με το concept του δίσκου μου. Ένα αίτημα αφοπλισμού, εξομολόγησης, κατάδυσης σε βάθη και έπειτα μια γερή ανάσα έξω απ’ το νερό. Επέλεξα συνειδητά ελάχιστες διασκευές και το πρόγραμμα είναι μικρότερης διάρκειας από αυτό που είθισται μιας και οι καταδύσεις, νομίζω, λειτουργούν καλύτερα όταν διαρκούν … λίγο! Όχι πως έχω βρει ακριβώς τη συνταγή, πάντως το concept αυτό είναι».
Εχετε μιλήσει για το δικαίωμα του κάθε ατόμου στον αυτοπροσδιορισμό. Εσείς πώς αυτοπροσδιορίζεστε;
«Ως μία γυναίκα που θα μεταβάλλεται συνεχώς μέχρι να βρει τον πιο εαυτό της».
Εχετε γράψει καινούργια τραγούδια; Επίκειται κάποια νέα κυκλοφορία;
«Ναι, έχω γράψει καινούργια τραγούδια αρκετό καιρό τώρα. Στη διάρκεια της πανδημίας έγραψα και το πρώτο μου ξενόγλωσσο. Επίσης, με τους μουσικούς μου συνοδοιπόρους έχουμε φτιάξει μία εξαιρετική – νομίζω – διασκευή ενός παλιού αγαπημένου μου λαϊκού τραγουδιού. Δεν ξέρω, όμως, με ποια σειρά θα κυκλοφορήσουν όλα αυτά. Ζητώ την υπομονή σας μιας και αυτήν την περίοδο προέχουν για μένα οι ζωντανές εμφανίσεις».
Σας απασχολούν τα έμφυλα ζητήματα. Ποιον τωρινό σχετικό προβληματισμό σας θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
«Ομολογώ πως στην προσωπική μου ζωή έχω επιλέξει πλέον να συμπορεύομαι με ανθρώπους που μιλάμε την ίδια γλώσσα όσον αφορά τα έμφυλα ζητήματα. Εν ολίγοις, έχω απομακρυνθεί σε μεγάλο βαθμό από όλα όσα με βασάνισαν και προβλημάτισαν το πρώτο διάστημα της ζωής μου. Ο τωρινός προβληματισμός μου είναι πιο ευρύς και είναι ο εξής: Με ποια λογική εξακολουθούν να συζητούν, ψηφίζουν και αποφασίζουν άντρες για ζητήματα που άπτονται του γυναικείου σώματος, όπως πχ η άμβλωση; Αν το σκεφτεί κανείς αποστασιοποιημένα, θα καταλάβει πως πρόκειται για τον υπέρτατο παραλογισμό. Νομίζω ένα καλό βήμα θα ήταν για τα ζητήματα του γυναικείου σώματος να αποφασίζουν αποκλειστικά γυναίκες και θηλυκότητες».
Ποιοι καλλιτέχνες έχουν αποδειχθεί πιο επιδραστικοί στο έργο σας;
«Παρ’ όλο που επέλεξα τον δρόμο του τραγουδιού ως κύριο μέσο έκφρασης, έχω την υποψία πως πιο επιδραστικοί στο έργο μου υπήρξαν οι “ρομαντικοί” που μελετούσα παιδί λόγω των σπουδών μου στο πιάνο. Έχω μεγάλη αγάπη στον Σοπέν, για παράδειγμα. Τον ίδιο βέβαια καιρό έβλεπα μέρα νύχτα MTV. Είχα μάθει απ’έξω από Britney Spears μέχρι Radiohead. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιους, αλήθεια. Σε εκείνη τη φάση, της πρώιμης εφηβείας, ήταν τόσο μεγάλη συντροφιά για μένα η μουσική σε όλες τις εκφάνσεις της, που τη ρουφούσα χωρίς φίλτρο. Μπορώ, όμως, να πω με σιγουριά ποιες καλλιτέχνιδες θαυμάζω και υπήρξαν φάρος για να τολμήσω να δημοσιεύσω το έργο μου. Είναι η Λένα Πλάτωνος, η Μελίνα Τανάγρη, η Αρλέτα, η Pj Harvey, η Tori Amos, η Bjork, η Nina Simone».
Irini Qn – Live @ Caja de Musica
Φωτ.: Τάσος Σκλαβούνος
