Η βασική πρόνοια της συνταγματικής αναθεώρησης του 1986 ήταν ο περιορισμός των εξουσιών με τις οποίες περιέβαλε το Σύνταγμα του 1975 τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το πολίτευμα της χώρας παρέμεινε βεβαίως η Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο αρχηγός του κράτους. Με την αναθεώρηση όμως ενισχύθηκε αναμφίβολα ο πρωθυπουργοκεντρικός χαρακτήρας του συστήματος διακυβέρνησης.
Είναι μάλλον παράδοξο σε ένα τέτοιο πρωθυπουργικό σύστημα να αναζητείται πρωθυπουργός ή να ταυτίζεται με κάποιον «άγνωστο Χ», ο οποίος δεν θα επιλεγεί από τους πολίτες αλλά θα οριστεί δια αντιπροσώπων μετά τις εκλογές.
Αυτό επειδή οι πολίτες στις κάλπες δεν εκλέγουν μόνο Βουλή. Επιλέγουν και αυτόν που θα τους κυβερνήσει ανάμεσα στους επικεφαλής των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο του – και μάλιστα αρχηγοκεντρικών κομμάτων.
Στις εκλογές ασφαλώς δεν είναι άγνωστα τα μαθηματικά – η καταμέτρηση των ψήφων είναι τελικά μια υπόθεση αριθμητικής. Αλλά πάντως κάλπες για τον «άγνωστο Χ» δεν προβλέπονται.
