Πέθανε, το Σάββατο σε ηλικία 88 ετών, ο αδελφός του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, Σπύρος. Όσοι τον γνώρισαν έλεγαν πως ήταν ένας μειλίχιος άνθρωπος, χαμηλών τόνων, σπουδαίος επιστήμονας, πρώτο όνομα για πολλά χρόνια στη Γερμανία στον τομέα των ανθρωπίων δικαιωμάτων, «πατέρας» της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και των ανεξάρτητων αρχών.

Ας πάμε λίγα χρόνια πίσω στην Πορτογαλία σε ένα συνέδριο για θέματα Απασχόλησης και Εργασίας, όπου δύο άνδρες συζητούσαν χαμηλοφώνως σε μια γωνιά της αιθούσης στο περιθώριο του ευρωπαϊκού συμβουλίου. Ήταν ο τότε οικονομικός σύμβουλος του Κώστα Σημίτη, Τάσος Γιαννίτσης και ο αδελφός του πρώην Πρωθυπουργού Σπύρος. Θέμα τα προσωπικά δεδομένα στον τομέα απασχόλησης και εργασίας που κάποια στιγμή έγιναν νόμος και στην Ελλάδα.

Η αποδημία του Σπύρου Σημίτη προκάλεσε συγκίνηση και καλύφθηκε εκτενώς από τα ΜΜΕ. Όχι μόνον διότι ήταν ο μεγάλος αδελφός του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, αλλά διότι υπήρξε διακεκριμένος Έλληνας της διασποράς και υποστηρικτής της ελληνογερμανικής φιλίας.

O Σπύρος Σημίτης απολάμβανε διεθνές κύρος ως νομικός, πρωτοπόρος στον τομέα προστασίας προσωπικών δεδομένων, σε μια εποχή που ο συγκεκριμένος τομέας ήταν άγνωστος, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη.

Δυστυχώς προ πενταετίας ο ίδιος βρέθηκε να ταλαιπωρείται από τις ελληνικές αρχές όταν η τότε ηγεσία της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, είχε διατάξει το άνοιγμα των λογαριασμών του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, της συζύγου του Δάφνης Σημίτη και του ίδιου του Σπύρου Σημίτη.

Η σχετική έρευνα δεν οδήγησε πουθενά, όπως και αναμενόταν, καθώς αποκλειστικό σκοπό είχε να αξιοποιηθεί πολιτικά για να πληγεί ο πρώην πρωθυπουργός. Τελικά το όλο θέμα γύρισε μπούμερανγκ στο ΣΥΡΙΖΑ και στην τότε ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης που φαινόταν να είναι σε γνώση των σχετικών ερευνών.

Έμεινε ωστόσο η πικρία για την μεταχείριση του έγκριτου και σεβαστού καθηγητή της νομικής που βρέθηκε να ελέγχεται για λόγους πολιτικού ρεβανσισμού.

Εκεί όμως που ο Σπύρος Σημίτης έδωσε περισσότερη σημασία και έγινε γνωστός σε όλη την Γερμανία (αλλά και στην Ευρώπη) ήταν η οργάνωση που έκανε σε θέματα προσωπικών δεδομένων, δημοκρατίας και γενικά ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενότητες τότε που ήταν άγνωστες στην Ελλάδα. Καθιέρωσε στις νομοθεσίες της Γερμανίας και εν συνεχεία σε πολλούς ευρωπαϊκές χώρες την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Όταν στην Ελλάδα ο αδελφός του Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δημιούργησε την σχετική ανεξάρτητη αρχή, ενέταξε στο σχετικό σχέδιο νόμου και τις προτάσεις του Σπύρου Σημίτη.

Στην Αθήνα όταν καμιά φορά αθόρυβα ερχόταν, τον έβλεπε κανείς στο Κολωνάκι μαζί με τον Κώστα και Δάφνη Σημίτη, απολαμβάνοντας μια σαλάτα ή σε συζητήσεις με καθηγητές Πανεπιστημίου.

Καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης έγραψε και εργάστηκε σε πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και διεθνείς επιτροπές τόσο στην Γερμανία όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση και εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας.

Διετέλεσε με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της Γερμανίας πρόεδρος του «Γερμανικού Εθνικού Συμβουλίου Ηθικής και Δεοντολογίας». Διετέλεσε επίσης πρόεδρος και μέλος διεθνών και ευρωπαϊκών επιτροπών για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων, όπως σε ευρωπαϊκό επίπεδο της «Ομάδας Εμπειρογνωμόνων Υψηλού Επιπέδου για τα Κοινωνικά Δικαιώματα».