Μας τελείωσε και η ωραία ιστορία με τον Αλέξη και τον Παύλο. Τελικά, έζησαν αυτοί καλά και στον ΣΥΡΙΖΑ καλύτερα. Έβαλε, λέει, ο Πολάκης την ουρά στα σκέλια του έδωσε συγχωροχάρτι ο Τσίπρας και όλα καλά και όλα ωραία.

Αλήθεια πίστευε κανείς στα σοβαρά ότι θα υπήρχε απόφαση μη συμμετοχής του κ. Πολάκη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ;  Από την αρχή της ιστορίας αυτής ήταν φανερό ότι μια τέτοια απόφαση ξεπερνούσε τις δυνατότητες του κ. Τσίπρα.  Ήταν, επίσης, φανερό ότι αναζητούνταν μια φόρμουλα συμβιβασμού. «Κάνε εσύ ένα βήμα να κάνω εγώ το επόμενο» που λέει και το τραγούδι.

Το βήμα το έκανε ο κ. Πολάκης. ‘Έστειλε μια απολογητική επιστολή στο κόμμα, την οποία η Κουμουνδούρου έσπευσε να εμφανίσει ως στάση απόλυτης αναδίπλωσης. Ότι ο κ. Πολάκης αναγκάστηκε να βάλει την ουρά στα σκέλια, να υποχωρήσει, να εξασφαλίσει, με τρόπο που θίγει τον εγωισμό του, τη συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια. Υπάρχει, πάλι και η άλλη ανάγνωση. Ότι ο βουλευτής Χανίων δεν έκανε καμία αναδίπλωση. Ότι δεν έβαλε καμία ουρά στα σκέλια. Έκανε ένα ελιγμό, σε συνεννόηση, με την Κουμουνδούρου, που θα επέτρεπε, τον επιδιωκόμενο συμβιβασμό.

Ο κ. Τσίπρας που περίμενε αυτό το βήμα, χαρακτήρισε «γενναία» την απολογητική επιστολή του κ. Πολάκη και τόνισε: «Παρά το γεγονός ότι η αυτοκριτική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κομματικής λειτουργίας της αριστεράς, δεν τη βλέπουμε συχνά. Και αυτό όντως αποτελεί πράξη πολιτικής ευθύνης». Είναι μάλλον ακατανόητη η δήλωση του κ. Τσίπρα. Πώς είναι δυνατόν να μην βλέπεις συχνά την …αυτοκριτική όταν αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κομματικής σου λειτουργίας; Και πως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κομματικής σου λειτουργίας κάτι που δεν βλέπεις;  Τέλος πάντων.

Αλλά, πράγματι, έκανε, γενναία αυτοκριτική ο κ. Πολάκης;  Ας ξεκινήσουμε με το γιατί έπρεπε να απολογηθεί. Είχε αμφισβητήσει την απόφαση να μην συμπεριληφθεί στην εισήγηση για τους υποψηφίους του κόμματος, στα Χανιά, ο προσωπικός του φίλος, Μιχάλης Χαιρετάκης, δικαίωμα του.  Και γιατί προχώρησε σε μια ανάρτηση επικήρυξης δημοσιογράφων, δικαστών και άλλων δημοσίων παραγόντων, προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις. Αυτό ήταν μια αθλιότητα. Δηλαδή, τι μήνυμα μετέδωσε η λίστα Πολάκη; Τι θα απογίνουν οι επικηρυγμένοι τη δεύτερη φορά, «που θα είναι αλλιώς»; Θα πάνε φυλακή ή δύο μέτρα κάτω από τη γη;

Πάμε τώρα να πάρουμε μια γεύση της γενναίας αυτοκριτικής. Τι γράφει στο απολογητικό του υπόμνημα ο κ. Πολάκης; «Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που παρεξηγήθηκε έντονα ήταν η χρήση μιας φωτογραφίας με τα πρόσωπα γνωστών δημοσιογράφων. Η πρόθεσή μου ωστόσο δεν ήταν σε καμία περίπτωση η στοχοποίηση συγκεκριμένων προσώπων- δημοσιογράφων, αλλά η ανάδειξη της χειραγωγούμενης από το καθεστώς Μητσοτάκη ενημέρωσης που έχει οδηγήσει τη χώρα μας στην 108η θέση διεθνώς, χειρότερη και από αυταρχικές δημοκρατίες ή απολυταρχικά καθεστώτα». Μάλιστα. Είπε, με παρεξηγήσατε, λάθος καταλάβατε, δεν είχα πρόθεση, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δεν υπάρχει καμία απολύτως απολογητική διάθεση απέναντι στους επικηρυγμένους. Σιγά, μην τους έκανε το χατίρι.

Ο κ. Πολάκης στην τελευταία ανάρτηση του πανηγυρίζει. Έχει κάθε λόγο να το κάνει. Ο κ. Τσίπρας, ανέβαλε, για προφανείς λόγους που έχουν να κάνουν με τους εκλογικούς υπολογισμούς, τη σύγκρουση, όχι με τον κ. Πολάκη αλλά με τη νοοτροπία που ονομάστηκε «Πολάκισμός». Την κατέστησε, αναπόσπαστο μέρος της φυσιογνωμίας του κόμματός του. Θα την ξαναβρεί μπροστά του.