Το παραδοσιακά μετριοπαθές Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας (Partito Democratico) αποφάσισε στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές να στρίψει αριστερά με την εκλογή της Έλι Σλάιν στη ηγεσία του.
Μετά από μία εσωκομματική διαδικασία που σημαδεύτηκε από πολύ μεγάλη διαφορά αποτελεσμάτων στις δύο ψηφοφορίες που διεξήχθησαν, εκείνης των μελών του κόμματος και εκείνης των απλών πολιτών που θέλησαν να ψηφίσουν, το απόλυτο αουτσάιντερ επικράτησε του φαβορί.
Η μεγάλη ανατροπή
Η 38 ετών Έλι Σλάιν λοιπόν είναι εδώ και δύο εβδομάδες η νέα ηγέτης της ιταλικής κεντροαριστεράς, καθώς κατάφερε να επικρατήσει του φαβορί της μονομαχίας, Στέφανο Μπονατσίνι. Στον πρώτο γύρο μάλιστα, εκεί όπου μόνο τα μέλη του κόμματος είχαν δικαίωμα ψήφου, η επικράτηση Μπονατσίνι ήταν σαρωτική: Ο πρόεδρος της Εμίλια-Ρομάνια, περιφέρειας στα βόρεια της χώρας, κέρδισε άνετα με 52,87% την είσοδο του στον δεύτερο γύρο των προκριματικών εκλογών, εκεί όπου βρέθηκαν οι δύο από τους τέσσερις μονομάχους της πρώτης Κυριακής. Η τελική νικήτρια είχε έρθει δεύτερη με 34,88%.
Όλα όμως ανετράπησαν μια εβδομάδα αργότερα, στις 26 Φεβρουαρίου, όταν στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, οι οποίες διεξήχθησαν με εκλογή από τη βάση του κόμματος, ένα σύστημα που μόνο το Δημοκρατικό Κόμμα χρησιμοποιεί στην Ιταλία, η Σλάιν κατάφερε να κάνει τη μεγάλη έκπληξη. Με 53,75%, έναντι 46,25% του Μπονατσίνι έγινε η νέα ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ποια είναι η Έλι Σλάιν και γιατί «φρικάρει» τους μετριοπαθείς;
Η πρώτη γυναίκα Γραμματέας στην ιστορία του Δημοκρατικού Κόμματος Ιταλίας είναι επίσης και το νεαρότερο άτομο που έχει βρεθεί στην ηγεσία του κόμματος. Από πολλούς χαρακτηρίζεται ως «φρέσκος αέρας» στην κεντρική ιταλική πολιτική σκηνή, την ίδια ώρα που μια άλλη μερίδα του κόσμου εκφράζει σοβαρές αμφιβολίες. Η Σλάιν έχει δηλώσει ανοιχτά αμφιφυλόφιλη, προέρχεται, από την πλευρά του πατέρα της, από αμερικανοεβραϊκή οικογένεια, ενώ η ίδια μεγάλωσε στο Λουγκάνο της Ελβετίας και έχει τριπλή υπηκοότητα (Αμερικανική, Ιταλική, Ελβετική).
Πέραν του κοσμοπολίτικου αέρα, η Σλάιν φέρνει νέες ιδέες στο Δημοκρατικό κόμμα, καθώς δηλώνει υπέρμαχος των φτωχών, της δημόσιας εκπαίδευσης και των εργατών. Ασκώντας της κριτική σχετικά με τη στήριξη των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων, ο δεξιός σχολιαστής Ίταλο Μποτσίνο ανέφερε: «Αντίθετα με τη Μελόνι, δεν έχει γνωρίσει ποτέ τη φτώχεια στη ζωή της αλλά ούτε και τους εργάτες» τονίζοντας παράλληλα το γεγονός ότι η Σλάιν φοίτησε σε ιδιωτικό σχολείο της Ελβετίας για «παιδιά της ελίτ».
Μία άλλη τοποθέτηση της Σλάιν που έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση αφορά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Παρότι η νέα Γραμματέας του Ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος έχει ξεκαθαρίσει πως «πρέπει να υποστηρίξουμε το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπερασπιστεί τον εαυτό της με κάθε διαθέσιμο τρόπο βοήθειας» την ίδια ώρα δηλώνει πως «ως πασιφίστρια δεν πιστεύω ότι τα όπλα από μόνα τους μπορούν να δώσουν τέλος σε έναν πόλεμο» και θεωρεί πως η Δύση πρέπει να επιδιώξει τη μεσολάβηση της Κίνας προς τη Ρωσία, ώστε να πειστεί η τελευταία να σταματήσει την εισβολή. Δηλώσεις όπως αυτές θεωρείται ότι μπορεί να οδηγήσουν αρκετούς από τους κεντρώους ψηφοφόρους μακριά από το Δημοκρατικό Κόμμα.
Εσωκομματική κριτική
Αρκετές είναι και οι φωνές που ακούγονται εντός του κόμματος, ιδίως από τα μετριοπαθή στελέχη της κεντρώας πτέρυγας, που προειδοποιούν για μία αριστερή στροφή που δεν ταιριάζει με την ιστορία του κόμματος.
Ο πρώην υπουργός, Τζουζέπε Φιορόνι, μεταξύ των ιδρυτικών μελών του Δημοκρατικού Κόμματος, είπε σε συνέντευξή του στο POLITICO: «Το έργο της δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία μου και την πολιτική μου κουλτούρα». Έχοντας προβλέψει το αποτέλεσμα, ο Φιορόνι δεν δίστασε μάλιστα να αποχωρήσει από το κόμμα μια μέρα πριν ανακοινωθεί η νίκη της Σλάιν. «Το PD μου δεν είναι πια εκεί, αυτό είναι άλλο κόμμα — δεν ανήκει πλέον στην κεντροαριστερά, αλλά στη σκληρή αριστερά», είπε.
Νέος αέρας ή απώλεια του κέντρου;
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι εάν η Έλι Σλάιν θα δώσει πράγματι νέο αέρα στο Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας ή εάν οι πολιτικές της θα αποθαρρύνουν τους κεντρώους ψηφοφόρους, οδηγώντας σε συρρίκνωση του εκλογικού του ποσοστού. Το σίγουρο είναι πως την ώρα που η Ιταλία κυβερνάται από την πιο δεξιά κυβέρνηση από τη στιγμή που η Δημοκρατία επανήλθε στη χώρα, το Δημοκρατικό Κόμμα αποφάσισε να κατευθυνθεί προς τα αριστερά, κάνοντας τη μάχη του κέντρου ακόμα πιο αμφίρροπη.
