Παρέμβαση στο σπίτι του πρώην υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, πραγματοποίησαν μέλη του Ρουβίκωνα, για το δυστύχημα στα Τέμπη.
Πιο συγκεκριμένα, τα μέλη του Ρουβίκωνα πέταξαν τρικάκια έξω από το σπίτι του πρώην υπουργού Μεταφορών, τα οποία έγραφαν: «Καραμανλής, υπουργός εγκλημάτων και δολοφονιών. Ούτε βήμα πίσω. Οργάνωση και αγώνας».
Μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωσή της, η συλλογικότητα αναφέρει πως: «Στην περίπτωση του εγκλήματος στα Τέμπη, ο άμεσα πολιτικά υπεύθυνος, από άποψη θέσης, δεν μπορεί να ναι άλλος από τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή»
Αναλυτικά η ανακοίνωση της συλλογικότητας:
Παρέμβαση στο σπίτι του πρώην Υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή στην Πλάκα
Όταν μια κυβέρνηση τα βρίσκει σκούρα, σκοντάφτει κι είναι έτοιμη να πέσει, με την κοινωνική κατακραυγή και οργή να μαίνονται, πάντα «θυσιάζεται» και κάποιος. Συνήθως, αυτός που είναι ο άμεσα πολιτικά υπεύθυνος, ανάλογα με τη θέση του στην κυβέρνηση, και πάνω στον οποίο έχουν πέσει όλα τα φώτα.
Στην περίπτωση του εγκλήματος στα Τέμπη, ο άμεσα πολιτικά υπεύθυνος, από άποψη θέσης, δεν μπορεί να ναι άλλος από τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, που με δάκρυα στα μάτια παραιτήθηκε, όχι γιατί συνειδητοποίησε το βάρος της ευθύνης, αλλά γιατί βρέθηκε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, είδε το καράβι της εξουσίας για αυτόν να χάνεται νωρίτερα από άλλους.
Μην γελιόμαστε. Ο Καραμανλής, κι ο κάθε Καραμανλής, δεν είναι κάνας αποδιοπομπαίος τράγος. Είναι συνένοχος στο έγκλημα, ένα έγκλημα που οργανώνεται αργά και σταθερά χρόνια τώρα, από όλες τις κυβερνήσεις εξουσίας, από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, με την υποβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών και το προσκύνημά στο αρπακτικό ιδιωτικό κεφάλαιο.
Κι είναι συνένοχος όχι γιατί πιάστηκε στη Βουλή λίγες μέρες πριν το πολύνεκρο στα Τέμπη να σκούζει για την ασφάλεια στους σιδηρόδρομους. Είναι συνένοχος, γιατί με συγκεκριμένες πράξεις του υποβάθμισε κι άλλο τις δημόσιες συγκοινωνίες και ναρκοθέτησε ακόμα περισσότερο την ασφάλεια των επιβατών, την ασφάλειά όλων μας.
Ήταν αυτός, που για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, άφησε συνειδητά τρόλεϊ και λεωφορεία να σαπίζουν, που έκοψε δρομολόγια και μείωσε το προσωπικό στις συγκοινωνίες εν μέσω πανδημίας, ούτως ώστε να μπορέσει να μας πλασάρει σιγά σιγά την ιδωτικοποίηση των ΟΑΣΑ, ΟΑΣΘ και ΗΣΑΠ, χωρίς να δίνει δεκάρα τσακίσει βέβαια για τον καθημερινό κίνδυνο με τον οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι επιβάτες, κατά πλειοψηφία από τη βάση της κοινωνίας, και οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες. Με αποτέλεσμα να έχουμε διαρκώς ατυχήματα, παρολίγον νεκρούς, αλλά και νεκρούς.
Στο έγκλημα των Τεμπών, όμως, έγινε ξεκάθαρα κατανοητό από όλη την κοινωνία το εξής.
Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Τελεία και παύλα. Διότι, όσο εμείς παίζαμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα μπαίνοντας στα τρένα, τα παράσιτα των εταιρειών πλούτιζαν και συνεχίζουν να πλουτίζουν. Μια χαρά όλα αυτά τα χρόνια η Hellenic Train τσέπωνε κέρδη από εισιτήρια και την κρατική επιδότηση 50 εκατομμυρίων, έχοντας λανσάρει στην Ελλάδα τρένα τα οποία στην Ελβετία είχαν αποσυρθεί, για λόγους ασφαλείας.
Μια χαρά Alstom και Άκτωρ (Ελλάκτωρ), που έχουν αναλάβει το κατασκευαστικό έργο αναβάθμισης των αυστημάτων ασφαλείας του ΟΣΕ, έπαιζαν το παιχνίδι των συμφερόντων τους τρενάροντας εσκεμμένα την υλοποίηση της σύμβασης, σε μια μάχη για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας. Μια χαρά ο Καραμανλής δίνει δωράκια ύψους 57 εκατομμυρίων στην Alstom για τη συνεπή παράδοση των έργων της γραμμής 4 του μετρό, έναν νόμο που πέρασε ο ίδιος, έναν νόμο που κάνει νόμιμη τη διαφθορά.
Αυτή είναι η ουσία κράτους και κεφαλαίου, δεν είναι η εξαίρεση. Όχι το πώς θα γίνει σωστά η δουλειά. Αλλά το πώς οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ θα βγάλουν και περισσότερα στις πλάτες μας και πώς θα διατηρήσουν την εξουσία τους εις βάρος της κοινωνίας. Κι ο Καραμανλής δεν υπέπεσε σε κανένα ανθρώπινο λάθος. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε.
Όσο βάρος και να δίνουν στην επικοινωνιακή διαχείριση του εγκλήματος, δεν σώζονται. Η κοινωνική βάση έχει συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει και έστειλε ήδη τα πρώτα μηνύματα προς την εξουσία. Και όχι εκ του ασφαλούς, αλλά στον δρόμο.
Να μην περιμένουμε να βρούμε μπροστά μας άλλα Τέμπη, να απαντήσουμε με πράξεις.
