Λίγο πριν από την τελετή απονομής των 95ων βραβείων Οσκαρ που θα γίνει την Κυριακή στο Λος Αντζελες (Δευτέρα για την Ελλάδα) απομονώσαμε 10 σημεία των εφετινών υποψηφιοτήτων που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν. Οι «μονομαχίες», οι διάφορες χώρες, οι εκπλήξεις από το πουθενά και η βαριά σκιά του 2022 λόγω της χειροδικίας του Γουίλ Σμιθ προς τον Κρις Ροκ είναι ανάμεσά τους.
Η επιτυχία του χάους
Η πιο ανορθόδοξη ίσως ταινία που έχει καταφέρει να κάνει τόσο μεγάλη αίσθηση στα Οσκαρ είναι το «Τα πάντα όλα» (Everything Everywhere All At Once) που κυριαρχεί σε αριθμό υποψηφιοτήτων με έντεκα. Πραγματική έκπληξη για μια ταινία τόσο ασυνάρτητη που κάποιοι στην Ελλάδα (όπου προβλήθηκε καλοκαίρι και πέρασε απαρατήρητη), δεν άντεξαν να την δουν ως το τέλος. Όμως στην Αμερική αυτό ακριβώς το χαοτικό στιλ της – όλα τα είδη του σινεμά ανακατεμένα στο ίδιο μίξερ – ήταν που έκανε τόσο μεγάλη αίσθηση. Το χάος συνσκηνοθέτησαν οι Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ οι οποίοι είναι υποψήφιοι σε τρεις κατηγορίες: σεναρίου (πρωτότυπου), σκηνοθεσίας και ως παραγωγοί καθώς η ταινία διεκδικεί και το Οσκαρ καλύτερης ταινίας.
Η εξόρμηση των Ιρλανδών
Φέτος, πέντε (!) Ιρλανδοί ηθοποιοί διεκδικούν Οσκαρ ρόλων: Πρώτον ο Πολ Μεσκάλ για το «Aftersun», μια υποψηφιότητα που προήλθε εντελώς από το πουθενά και μπράβο στα μέλη της Ακαδημίας που δίνουν αυτήν την χρυσή ευκαιρία στον νεαρό ηθοποιό. Υποψήφιοι όμως είναι και όλοι οι βασικοί ηθοποιοί της ταινίας «Πνεύματα του Ινισέριν»: ο Κόλιν Φάρελ (Α ανδρικού ρόλου), οι Μπρένταν Γκλίζον, Μπάρι Κέογκαν (Β ανδρικού ρόλου) και Κέρι Κοντον (Β γυναικείου ρόλου). Πολλοί Ιρλανδοί καλλιτέχνες και τεχνικοί βρίσκονται στις υποψηφιότητες άλλων κατηγοριών ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία των Οσκαρ μια ιρλανδέζικη ταινία, το «Thequiet girl» είναι υποψήφια για το Οσκαρ διεθνούς ταινίας.
Πολλά νεώτερα από το γερμανικό σινεμά
Εχοντας φέρει και πάλι στην επικαιρότητα το λογοτεχνικό αριστούργημα του Εριχ Μαρία Ρεμάρκ, η γερμανική ταινία, παραγωγής NETFLIX, «Ουδέν νεότερον από το δυτικό μέτωπο» του Εντουαρντ Μπέργκερ είναι υποψήφια σε εννέα κατηγορίες. Μάλιστα, είναι η μόνη ταινία που φέτος προτάσεται σε δύο κατηγορίες ταινίας: καλύτερη ταινία και καλύτερη διεθνής ταινία (η μόνη ταινία που έχει καταφέρει να αποσπάσει και τα δυο αυτά βραβεία είναι τα νοτιοκορεάτικα «Παράσιτα»). Τεράστια διάκριση για την γερμανική παραγωγή που δεν προβλήθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες αλλά άδικο που ο Μπέργκερ δεν είναι ανάμεσα στους υποψηφίους σκηνοθέτες. Να σημειωθεί ότι μια μεταφορά του μυθιστορήματος του Ρεμάρκ εχει ήδη κερδίσει το Οσκαρ καλύτερης ταινίας: το 1930, η ταινία του Λούις Μάιλστοουν.
Γουίλ Σμιθ vs Κρις Ροκ
Σοκ είναι η πιο ήπια λέξη για να χαρακτηρίσει κανείς αυτό που ένιωσαν εκατομμύρια άνθρωποι όταν τον περασμένο Μάρτιο, κατά την διάρκεια της τελετής των 94ων βραβείων Οσκαρ, είδαν στους δέκτες τους το φαβορί στην κατηγορία του ανδρικού ρόλου, Γουιλ Σμιθ, να χαστουκίζει τον παρουσιαστή της τελετής Κρις Ροκ. Και αυτό επειδή ο Ροκ αστειεύθηκε για το πρόβλημα αλωπεκίασης της συζύγου του πρώτου, Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, η οποία καθόταν δίπλα του. Πολλά έχουν μεσολαβήσει από τότε (δημόσιες συγγνώμες, αρνήσεις για σχολιασμό, οργασμός σχολίων στα κοινωνικά δίκτυα κ.ο.κ.) οπότε αν ο Σμιθ εμφανιστεί στην φετινή απονομή, κατά πάσα πιθανότητα θα κλέψει και πάλι την παράσταση.
Εγγύηση από την Αυστραλία
Αν είναι να μιλήσουμε για τα αυτονόητα, η Κέιτ Μπλάνσετ, όπως έχει ήδη γραφεί από την εποχή που η ταινία «Tar» του Τοντ Φιλντ έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας, δίνει όντως μια ερμηνεία που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει κανείς να χάσει. Όχι μόνο θυμίζει πραγματική διευθύντρια ορχήστρας, το επάγγελμα της ηρωίδας της στην ταινία αλλά σου δίνει την αίσθηση ότι αυτό…ήταν πάντα. Και οι «μεταμορφώσεις» της ηρωίδας της μέσα στο πλαίσιο της ιστορίας του Φιλντ, βγάζουν κυριολεκτικά μάτι (κάτι που δεν θα έλεγες για την ταινία γενικότερα). Ωστόσο, η φόρα της Μισέλ Γιέο, μια ηθοποιού από την Μαλαισία η οποία έχει κάνει καριέρα στην Αμερική χωρίς ποτέ να διακριθεί είναι μεγάλη και επιπλέον αυτή είναι που κέρδισε το SAG στις βραβεύσης της Ενωσης Ηθοποιών, κάτι που της δίνει προβάδισμα.
Η ώρα των Ασιατών
Εδώ και μερικά χρόνια είναι γεγονός ότι τα Οσκαρ έχουν πλέον παγκοσμιοποιηθεί και έτσι βλέπουμε ότι ταινίες όπως και καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο διεκδικούν βραβεία. Φέτος, εκτός από την επέλαση των Ιρλανδών υπάρχει έξαρσε και από καλλιτέχνες που έχουν καταγωγή από χώρες της Ασιας. Μαζί με την Μισέλ Γιέο από την Μαλαισία, υποψήφιοι για το «Για πάντα όλα» είναι ο βιετναμέζος Κι Χουι Καν (Β΄ρολου) όπως και η αμερικανίδα ασιατικής καταγωγής Στέφανι Σου. Επίσης, ένας από τους δημιουργούς του «Τα πάντα όλα», ο Ντάνιελ Κουάν είναι και αυτός Αμερικανός ασιατικής καταγωγής ενώ για την «Φάλαινα», η Αμερικανίδα κόρη βιετναμέζων Χουν Τσάου είναι επίσης υποψήφια στην κατηγορία του Β ρόλου. Και σε αυτήν θα δίναμε το βραβείο.
Η μεγάλη επιστροφή
Ο Κόλιν Φάρελ είχε αρκετή φόρα μετά την βράβευσή του στο φεστιβάλ Βενετίας αλλά όσο ο καιρός περνούσε η δημοτικότητα των Μπρένταν Φρέιζερ και Τζάστιν Μπάτλερ για τις ταινίες (αντιστοίχως», «Η φάλαινα» και «Ελβις» φάνηκε να τον αφήνει πίσω. Η αίσθηση ότι το παιχνίδι θα κριθεί ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, διαφορετικής γενιάς ηθοποιούς, είναι έντονη με την ζυγαριά να κλίνει μάλλον προς τον Φρέιζερ καθώς το ιστορικό του είναι αρκετά συγκινητικό. Αν και ο ίδιος δεν θα το παραδεχτεί ποτέ, η «Φάλαινα» υπήρξε το μεγάλο του comeback αλλά και η χρυσή ευκαιρία του να χαρεί για πρώτη φορά στην ζωή του μιας τόσο σημαντικής διάκρισης.
Ο βετεράνος των Οσκαρ
Μέχρι σήμερα, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μετρούσε 19 (!) υποψηφιότητες στα Οσκαρ και τρια βραβεία -δύο σκηνοθεσίας για την «Λίστα του Σίντλερ» και ως παραγωγός για την «Λίστα του Σίντλερ». Φέτος προσθέτει τρεις ακόμα υποψηφιότητες στο πορτφόλιό του για το αυτοναφορικό «TheFablemans». Ως σκηνοθέτης, ως σεναριογράφος (μαζί με τον Τόνι Κάσνερ) και ως παραγωγός αφού το «The Fabelmans» έχει υποψηφιότητα και ως καλύτερη ταινία. Όλα δείχνουν ότι δεν θα κερδίσει, όμως αυτή την στιγμή είναι ο μόνος ίσως εν ζωή κινηματογραφιστής που έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με την παράδοση αυτών των βραβείων.
Η Εύβοια του «Τριγώνου»
Η ταινία του Σουηδού σκηνοθέτη Ρούμπεν Εστλουντ «Το τρίγωνο της θλίψης» απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα μετά την βράβευσή της με τον Χρυσό Φοίνικα, πέρσι στο φεστιβάλ των Καννών. Μαζί του όμως δημοσιότητα απέκτησε και η παραλία Χιλιαδού της Ευβοίας αφού εκεί είναι γυρισμένο κατά το 1/3 της. Είτε η ταινία κερδίσει, είτε όχι η επιτυχία της ελληνικής εταιρίας Heretic είναι δεδομένη. Όμως η Χιλιαδού δεν είναι η μόνη ελληνική τοποθεσία που ταξιδεύει στα φετινά Οσκαρ. Το «Glassonion: Στα μαχαίρια» που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Ράιαν Τζόνσον και γυρίστηκε στις Σπέτσες έχει και αυτό μια υποψηφιότητα στην κατηγορία του σεναρίου βασισμένου σε άλλο υλικό.
Cruise control
Μερικά χρόνια πριν, μια ταινία όπως το «Top Gun Maverick» θα ήταν υποψήφια, ίσως, σε κατηγορίες όπως ήχου, ηχητικών εφέ και οπτικών εφέ. Στην μετά Covid 19 εποχή όμως, αυτή η συνέχεια του «Top Gun» με σταρ τον ίδιο ηθοποιό (και εδώ παραγωγό) Τομ Κρουζ, αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία από εκείνη μιας ευπρεπούς περιπέτειας στους αιθέρες. Γιατί αυτή είναι μια από τις λίγες ταινίες που κατάφεραν κάτι εξαιρετικά δύσκολο: την μαζική έξοδο των θεατών από το σπίτι τους με προορισμό τις αίθουσες οι οποίες η αλήθεια είναι ότι υποφέρουν. Γι’ αυτό και την βλέπουμε υποψήφια όχι μόνο για τον ήχο, τα οπτικά εφέ και το μοντάζ της αλλά ακόμα και ως καλύτερη ταινία όπως και στην κατηγορία του διασκευασμένου σεναρίου.
