Το αλίευσα από έγγραφο που κατατέθηκε χθες στα πρακτικά της Βουλής (το κατέθεσε αρχηγός κόμματος της αντιπολίτευσης) και λέει με σαφήνεια ποιος μπορεί και κυρίως ποιος δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα σταθμάρχης.
Σύμφωνα με το εν λόγω έγγραφο για να γίνει κάποιος σταθμάρχης, περνά μια σειρά από δοκιμασίες (σ.σ. παρακαλώ όχι γέλια) ανάμεσα στις οποίες και τη δοκιμασία της καλής… φωνής. Πρέπει με δυο λόγια ο υποψήφιος σταθμάρχης να έχει… φωνάρα (καθαρή και δυνατή) για να μπορούν να τον ακούν και να τον καταλαβαίνουν οι άλλοι όταν μιλά από τους ασυρμάτους, γράφει ο ΒΗΜΑτοδότης.
Δηλαδή για παράδειγμα εάν κάποιος έχει βραχνή φωνή, κακή προφορά, δεν προφέρει το «ρ», κόβεται, δεν μπορεί να γίνει σταθμάρχης. Επίσης δεν μπορεί να γίνει ένας σταθμάρχης όταν δεν ξέρει να… μετρά βαγόνια, δηλαδή συν τοις άλλοις δεν έχει παρατηρητικότητα. Αυτά είναι μερικά από τις δοκιμασίες που περνούν οι υποψήφιοι για να γίνουν σταθμάρχες στην Ελλάδα. Θα πρέπει να ξέρετε ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η εκπαίδευση ενός σταθμάρχη μπορεί να διαρκέσει ακόμα και τρία χρόνια.
Πάμε τώρα στο έγγραφο της Βουλής που βρήκα από τα πρακτικά του Κοινοβουλίου για τη δοκιμασία που πρέπει να περάσουν οι υποψήφιοι σταθμάρχες:
1) Το πρώτο πράγμα που εξετάζεται είναι ο έλεγχος προσανατολισμού. Η δοκιμασία αφορά στον έλεγχο των εγκαταστάσεων γραμμολογίας και συνδεσμολογίας του σταθμού εργασίας του καθώς και της κατεύθυνσης των αμαξοστοιχιών.
2) Εκτέλεση προσομοίωσης για τον έλεγχο των αντιδράσεων των υποψηφίων σε συνθήκες πίεσης κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
3) Κίνηση και βάδισμα επί και εντός των σιδηροδρομικών γραμμών και παραπλεύρως αυτών για τυχόν ατέλειες των κάτω άκρων κατά την κίνησή τους.
4) Δοκιμή φωνής: Με τη δοκιμασία αυτή ελέγχεται ο υποψήφιος σταθμάρχης για καθαρή και δυνατή ομιλία λόγω των ενδοεπικοινωνιών μεταξύ των εργαζομένων, και
5) Καταμέτρηση βαγονιών σε αμαξοστοιχία. Σκοπός της δοκιμασίας αυτής είναι ο έλεγχος της ευστροφίας, συγκέντρωσης, παρατηρητικότητας και διορατικότητας του υποψηφίου
