Δεν είχε κανένα λόγο η κυρία Ασημίνα Γκάγκα να υποδείξει τον τρόπο που θα «διαχειριστούν» το πένθος τους οι συγγενείς των νεκρών.
Πνευμονολόγος είναι, οχι ψυχολόγος. Δεν θα έπρεπε να ξέρει ότι το «πλεμόνι» μιλά;
Λίγο να είχε ενσκήψει στο Δημοτικό μας τραγούδι θα γνώριζε την φρικτή ιστορία της μοιχαλίδας μάνας που έσφαξε και μαγείρεψε τα σπλάχνα του παιδιού της γιατί την είδε στο σπίτι τους με τον εραστή της -όταν έλειπε ο πατέρας του.
Το πλεμόνι τότε του σκοτωμένου αγοριού, απευθυνόμενο στον απατημένο πατέρα του από το πιάτο πάνω στο τραπέζι, έσυρε φωνή και την μαρτύρησε λέγοντάς του :
» Αν είσαι σκύλος φάε με
διαβάτης διάβασέ με
κι αν είσαι ο πατέρας μου
σκύψε και φίλησε με.»
