Ο εξακομματικός συνασπισμός της αντιπολίτευσης ανακοίνωσε απόψε ότι επέλεξε τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, τον ηγέτη του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) ως υποψήφιο για την προεδρία στις προσεχείς προεδρικές εκλογές.
Ο Κιλιτσντάρογλου θα βρεθεί στις 14 Μαΐου αντιμέτωπος με τον απερχόμενο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που κυβερνά την Τουρκία τα τελευταία 20 χρόνια.
«Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είναι ο υποψήφιός μας για τις προεδρικές», είπε ο Τεμέλ Καραμολάογλου, ο ηγέτης του Κόμματος Ευτυχίας, απευθυνόμενος στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από την έδρα του κόμματος, στην Άγκυρα, όπου συνεδρίαζαν οι πρόεδροι των έξι κομμάτων.
Η υποψηφιότητα αυτή έρχεται μετά από τις δραματικές μέρες που πέρασε ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης, γνωστός ως «το τραπέζι των έξι», μέχρι να καταλήξει στον τελικό αντίπαλο του Ερντογάν, αφού το κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ είχε αποχωρήσει από τη συμμαχία της αντιπολίτευσης την περασμένη εβδομάδα.
Η Ακσενέρ είχε αντιπροτείνει για υποψηφίους τους Εκρέμ Ιμάμογλου και Μανσούρ Γιαβάς. Ωστόσο, και οι δύο αρνήθηκαν αυτήν την πρόταση. Αφού συναντήθηκε με τους δύο δημάρχους και με τον ίδιο τον Κιλιτσντάρογλου στην Άγκυρα, η Ακσενέρ επανήλθε τελικά στη Συμμαχία.
Ο 74χρονος θα είναι υποψήφιος για το αξίωμα για πρώτη φορά στη ζωή του, με την Τουρκία να προσέρχεται στις κάλπες στις 14 Μαΐου.
Ποιος είναι ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου;
Ως πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), ο Κιλιτσντάρογλου έχει συμβάλει στο να μετατραπεί το κόμμα που ίδρυσε τη Δημοκρατία της Τουρκίας σε ένα διαφορετικό, κοινωνικά δημοκρατικό και κεντροαριστερό.
Με τον Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) να κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή για δεκαετίες, ο Κιλιτσντάρογλου προσπάθησε να δημιουργήσει συμμαχίες με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και προσπάθησε να επεκτείνει την εμβέλειά του πέρα από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του CHP.
Εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής το 2002 και απέκτησε δημοτικότητα με καταγγελίες διαφθοράς εναντίον σημαντικών ονομάτων του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) όπως ο Σαμπάν Ντισλί και ο Ντενγκίρ Μιρ Μεχμέτ Φιράτ το 2008. Και οι δύο αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από τις θέσεις τους μετά τις αποκαλύψεις του Κιλιτσντάρογλου.
Ανέλαβε την ηγεσία του CHP το 2010, μετά την (αναγκαστική) παραίτηση του Ντενίζ Μπαϊκάλ.
«Είμαστε σοσιαλδημοκράτες», έχει δηλώσει. «Αριστερά και δεξιά, αυτές είναι ξεπερασμένες έννοιες του 18ου αιώνα. Μπορούμε να συνεννοηθούμε με οποιονδήποτε αγαπά τη χώρα του».
Μετά την απόπειρα του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 2016, και καθώς ο Ερντογάν επέβλεπε μια σαρωτική καταστολή συμπεριλαμβανομένων μαζικών απολύσεων από κρατικούς θεσμούς από το δικαστικό σώμα, ο Κιλιτσντάρογλου ξεκίνησε μια «πορεία δικαιοσύνης» από την Άγκυρα ως την Κωνσταντινούπολη, περπατώντας για 25 ημέρες φωνάζοντας «δικαίωμα, κράτος δικαίου και δικαιοσύνη».
Χιλιάδες άνθρωποι από διαφορετικά πολιτικά και κοινωνικά υπόβαθρα προσχώρησαν στον Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος τελικά πραγματοποίησε μια μεγάλη συγκέντρωση στην Κωνσταντινούπολη για να επιδείξει την πολιτική του.
Το 2019, ήταν ο αρχιτέκτονας ενός σχεδίου για τη μάχη με το κόμμα του Ερντογάν στις τοπικές εκλογές , το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την τοποθέτηση δημάρχων του κόμματός του σε πολλές μεγάλες πόλεις, όπως η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα, πόλεις που το AKP διοικούσε παραδοσιακά από τη δεκαετία του ’90.
Η εξωτερική του πολιτική
Η εξωτερική πολιτική του Κιλιτσντάρογλου είναι σχετικά άγνωστη, αλλά όσοι βρίσκονται κοντά του λένε ότι η κυβέρνηση υπό την ηγεσία του θα επαναπροσανατολίσει την Τουρκία πίσω στη Δύση, διατηρώντας παράλληλα μια ισορροπημένη προσέγγιση με τη Ρωσία.
Αναμένεται επίσης να εξομαλύνει ακόμα περισσότερο τη σχέση του με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, αναζητώντας τρόπους για να επιστρέψει ένα μεγάλο κομμάτι των σχεδόν τεσσάρων εκατομμυρίων Σύριων προσφύγων πίσω στην πατρίδα τους, σε εθελοντική βάση.
Στο μεταξύ, πριν ένα χρόνο ο Κιλιτσντάρογλου είχε δηλώσει ότι θα πρέπει να λογοδοτήσουν η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία για «τα βήματα που έχουν κάνει κατά της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια», υποσχόμενος να υποχωρήσει από τις πρόσφατες πολιτικές της Άγκυρας που επιδιώκουν άμβλυνση των σχέσεων με τους περιφερειακούς γείτονες και ανταγωνιστές της.