Η οικονομική και κοινωνική κρίση (ακρίβεια, ενέργεια, φτώχεια) βαθαίνει επικίνδυνα και στους κεντρικούς θεσμούς λειτουργίας της Δημοκρατίας μας. Επικίνδυνος ιός, η έλλειψη εμπιστοσύνης σε θεσμούς, πολιτικό προσωπικό και δημόσιο διάλογο.
Οι δημοσκοπικές μετρήσεις επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Η συλλογική συνείδηση, που διαμορφώνεται στο πεδίο των κεντρικών θεσμών της Δημοκρατίας μας, έχει αντικατασταθεί από τους μονόλογους, το κομματικό και το ιδιωτικό συμφέρον. Η υποβάθμιση του δημόσιου διαλόγου επηρεάζει επικίνδυνα το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα. Το εκκρεμές της Δημοκρατίας μας δεν λέει να ηρεμήσει. Η πολιτική ατμόσφαιρα μοιάζει δηλητηριασμένη από το μικρόβιο τη διχόνιας. Οι ηθικές αξίες και οι κανόνες μιας ευνομούμενης πολιτείας για σεβασμό στη θεσμική συγκρότηση της Δημοκρατίας μας, βρίσκονταν δυστυχώς σε εκπτώσεις στο κυνήγι για την εξουσία. Οι συλλογικές αξίες στο εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό πεδίο φαντάζουν ως είδος υπό εξαφάνιση. Ολάκερη η κοινωνία απέναντι στο κράτος και όλοι εναντίον όλων. Οι συγκρουσιακές στρατηγικές των κομμάτων ενισχύουν το θυμικό των πολιτών.
Ο Λόγος, ως δημόσιος λόγος, στη βάση των κανόνων της λογικής και των γεγονότων, έχει αντικατασταθεί από το Θυμικό, τις Αυταπάτες και τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», κατά το λαϊκό άσμα. Αυτή είναι η εικόνα που εκπέμπουμε: Όταν λοιπόν σε μία χώρα έχει χαθεί το συλλογικό και το λογικό στα κοινά πράγματα της πατρίδας και της Δημοκρατίας, τότε όλα μπορούν να συμβούν. Να καίγεται το σπίτι μας στα σύνορα. Η Μεσόγειος να γεμίζει με πρόσφυγες και πολεμικά πλεούμενα. Ο Σουλτάνος να ονειρεύεται την Θεσσαλονίκη, «τα σύνορα της καρδιάς του». Ο Ιμάμης να προσβάλει το παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο της Αγίας Σοφίας. Και εμείς περί άλλων να τυρβάζουμε!!! Ξεχνάμε εύκολα αυτά τα γεγονότα. Η πραγματικότητα όμως είναι πεισματάρα και καταμαρτυρά της χώρας τα δεινά χωρίς φτιασίδια:
Οι βασικοί πυλώνες του Πολιτεύματός μας, βρίσκονται σε διαρκή αμφισβήτηση και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Η νομοθετική εξουσία για μια 10ετία βρίσκονται σε συνεχή επιτήρηση και έλεγχο των δανειστών. Η εκτελεστική εξουσία δεσμεύεται από τα μνημονιακά προγράμματα με εγγυήσεις τη δημόσια περιουσία έως το 2095!! Το κράτος γίνεται όλο και φτωχότερο με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Η δικαστική εξουσία προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Να ισορροπεί στην κόκκινη γραμμή: Της δικαστικοποίησης της πολιτικής ζωής και της πολιτικοποίησης της δικαστικής εξουσίας.
Οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί του κοινωνικού διαλόγου, της διαβούλευσης και της συλλογικής διαπραγμάτευσης, που έδιναν ζωή, οξυγόνο στην κοινωνική Δημοκρατία έχουν ατονήσει, έχουν χάσει την ισχύ τους και δεν ακούγονται πλέον από την εκτελεστική εξουσία. Και σαν να μην έφταναν αυτά τα δεινά, τα νησιά μας στο Αιγαίο απειλούνται εκ νέου από μαζική προσφυγιά. Τα εθνικά μας σύνορα πιέζονται ασφυκτικά. Οι γείτονές μας ξύπνησαν και ονειρεύονται «τις πατρίδες της καρδιάς τους» και τραγουδάνε με τον Ιμάμη στην Αγία Σοφία, το λαϊκό άσμα «Τι Λοζάνη ή Κοζάνη».
Μάλιστα ο κ. Ερντογάν θυμίζει στα νιάτα της χώρας του, τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λέγοντάς τους ότι πρέπει θυμούνται και να τα ονειρεύονται. Είναι σαν να λέμε και εμείς ότι στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου φτάσαμε μέχρι την Ινδία και την Αίγυπτο και αυτά τα σύνορα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, όπως και τη μεγάλη ιδέα «πάλι με χρόνια και καιρούς» η Πόλη δική μας θέλει να γίνει. Σίγουρα, ο δημόσιος λόγος του Ερντογάν, εξυπηρετεί διάφορες σκοπιμότητες στο εσωτερικό και για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας. Η σεισμική διπλωματία έφερε ανακωχή. Οφείλουμε να αγρυπνάμε και όχι να ξεχνάμε. Δεν είναι φρόνιμο εμείς να σιωπάμε. Το διαχρονικό μήνυμα της Κύπρου “μην ξαχνάς” πρέπει να αφυπνίζει τη συλλογική συνείδηση του ελληνισμού. Η Δημοκρατία μας οφείλει να μην σιωπά. Να μην παριστάνει την «Ωραία Κοιμωμένη». Οφείλει να θυμίσει στους ευρωπαίους ηγέτες και τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, ότι ο Σουλτάνος δεν μπορεί χωρίς κυρώσεις να απειλεί και να αμφισβητεί Συνθήκες και Σύνορα.
Οφείλει όμως και το πολιτικό προσωπικό να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και της ευθύνης. Να αναδείξει το Συλλογικό και το Λογικό στο πεδίο των εθνικών θεμάτων και των θεσμών της Δημοκρατίας μας. Εδώ ο κόσμος και τα γεγονότα στη γειτονιά μας τρέχουν με ξέφρενο ρυθμό, η Δημοκρατία μας φαντάζει ως «Ωραία Κοιμωμένη» και το πολιτικό προσωπικό σκοτώνεται στα πόδια της μιντιοκρατικής ολιγαρχίας. Αντί οι «καπεταναίοι» να συζητήσουν και να συμφωνήσουν στο πεδίο των θεσμών, για τη φτωχοποίηση της μιντιοκρατικής Δημοκρατίας μας, δυστυχώς πετάνε την μπάλα στο γήπεδο της Δικαιοσύνης. Αντί οι «καπεταναίοι» να σηκώνουν το ανάστημα στις φωνές του Σουλτάνου και του Ιμάμη, παίζουν την Ωραία Κοιμωμένη. Είναι κρίσιμη και ιστορική η περίοδος για τη χώρα και τη Δημοκρατία μας. Πρώτιστη ανάγκη το ζωντάνεμα των θεσμών και η αναβάθμιση του δημόσιου διάλογου στη βάση του Συλλογικού και του Λογικού. Το δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει και των εκλογών διατηρεί και βαθαίνει τις συγκρουσιακές στρατηγικές με το βλέμμα στην εξουσία. Το θεσμικό και θεματικό ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καταγραφεί στο εκλογικό σώμα, ως η ήρεμη ανατρεπτική δύναμη για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και των θεσμών.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο οι θεσμικές παρεμβάσεις του ΠΑΣΟΚ στόχευαν στη συγκρότηση ενός σύγχρονου κράτους δικαίου με θεσμούς συμμετοχής των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών. Αυτοί οι θεσμοί άντεξαν στον χρόνο και συνθέτουν σήμερα την εκλογική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ για να ισορροπήσει το εκκρεμές της Δημοκρατίας. Αυτό είναι και το πλεονέκτημα του ΠΑΣΟΚ έναντι της θεσμικής φτώχειας από τη διακυβέρνηση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Λουκάς Αποστολίδης είναι Πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής, υποψήφιος βουλευτής στο Β’3 Νότιο Τομέα με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.
