Τον τελευταίο καιρό ο κύκλος των γυναικών που κατέχουν κορυφαία κρατικά αξιώματα στη χώρα τους μικραίνει επικίνδυνα.

Η πολιτική σκηνή, η οποία πολλές φορές χαρακτηρίζεται από την ισχυρή της αντίσταση στην γυναικεία ηγεσία, έχει γεμίσει το τελευταίο εξάμηνο από παραιτήσεις γυναικών από την εξουσία. Οι Λιζ Τρας, Τζασίντα Άρντερν, Μαγκνταλένα Άντερσον, Νατάλια Γκαβριλίτσα και πιο πρόσφατα η Νίκολα Στάρτζεον, αποφάσισαν την παραίτησή τους, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους, με έναν όμως κοινό παρονομαστή.

Η Λιζ Τρας και το λάχανο

Με μια λιτή δήλωση έξω από την Ντάουνινγκ Στριτ στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «δεν μπορώ να εκπληρώσω την εντολή για την οποία εξελέγη από τα μέλη των Τόρις», η Λιζ Τρας ανακοίνωσε την παραίτησή της από πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Φυσικά, ακολούθησε σωρεία αντιδράσεων, με την Τρας να κατέχει πλέον τον τίτλο της πρωθυπουργού με τη μικρότερη θητεία στην ιστορία της χώρας. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες που κατείχε το αξίωμα και βλέποντας ότι οδεύει σε παραίτηση, η βρετανική ταμπλόιντ εφημερίδα Daily Star προχώρησε σε ένα χιουμοριστικό στοίχημα, αν το μαρούλι εκτός ψυγείου μπορεί να αντέξει περισσότερο από τη Λιζ Τρας, με το πρώτο να κερδίζει την κούρσα. Και ενώ η ίδια, γνωρίζοντας ίσως τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε το τέλος της θητείας μόλις 6 εβδομάδες από το ξεκίνημα της, αποφάσισε να μην μείνει κολλημένη στην καρέκλα της εφόσον δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει το όραμά της, πήρε την γενναία απόφαση να τα «ακούσει» αλλά να παραιτηθεί, υποκύπτωντας συνάμα και στις πιέσεις των βουλευτών που την ήθελαν εκτός.

Η Τζασίντα Άρντερν και το burnout

Η Τζασίντα Αρντέρν ανέλαβε πρωθυπουργός κυβέρνησης συμμαχίας το 2017, στα 37 της, προτού οδηγήσει το εργατικό κόμμα σε εκλογικό θρίαμβο και στην απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο τρία χρόνια αργότερα. Στα 42 της αποφάσισε να παραιτηθεί από πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας. H ίδια ανέφερε ότι «το γεγονός ότι έγινα πρωθυπουργός είναι η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου, όμως μαζί με το προνόμιο έρχεται η ευθύνη, συμπεριλαμβανομένης της ευθύνης να ξέρεις πότε είσαι πρόσωπο κατάλληλο για να κυβερνήσει και πότε δεν είσαι», δηλώνοντας πως δεν έχει την ενέργεια για ακόμη τέσσερα χρόνια. Αντιλαμβανόμενη, λοιπόν, ότι ίσως δεν θα μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα για την εκπροσώπηση του λαού της χώρας της, αποφάσισε με υψηλό αίσθημα ευθύνης να αφήσει τη θέση της και όχι να αγκιστρωθεί σε αυτή. Η Αρντέρν διαβεβαίωσε πως δεν υπάρχει κανένας κρυφός λόγος πίσω από την αποχώρησή της, αν και πολιτικοί αρχηγοί και δημόσια πρόσωπα της χώρας, ανέφεραν πως «ο διαρκής διασυρμός», η κακοποίηση και οι προσωπικές επιθέσεις προκάλεσαν το burnout στην Άντερν που κατέληξε στην απόφαση να αφήσει την πρωθυπουργία.

Η Μαγκνταλένα Άντερσον και οι 8 ώρες

Λιγότερες από οκτώ ώρες μετά την εκλογή της το 2021 στη θέση του πρωθυπουργού της Σουηδίας από το κοινοβούλιο, η Μαγκνταλένα Άντερσον, που αποτέλεσε και την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της χώρας, υποχρεώθηκε να παραιτηθεί, αφού οι βουλευτές καταψήφισαν τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης, οδηγώντας στην έξοδο από αυτήν το συγκυβερνών κόμμα των Πρασίνων. Η ίδια δήλωσε πως «δεν θέλω να είμαι επικεφαλής μιας κυβέρνησης η νομιμότητα της οποίας αμφισβητείται». Ωστόσο, επέστρεψε στην θέση της αφού επανεξελέγη πρωθυπουργός της Σουηδίας, σχηματίζοντας κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία αποτελείτο μόνο από το κόμμα της, με την ελπίδα επικράτησης στις γενικές εκλογές, η οποίες έλαβαν χώρα σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά την επανεκλογή της και στις οποίες το κόμμα της τελικά έχασε την πλειοψηφία, γεγονός που την οδήγησε να ανακοινώσει ξανά την παραίτησή της τον Σεπτέμβριο του 2022.

Η Νατάλια Γκαβριλίτσα και η Ουκρανία

Είναι γνωστό πως η Μολδαβία περνάει κρίση από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στη γειτονική της Ουκρανία. Η εν λόγω κρίση ώθησε την πρωθυπουργό της Μολδαβίας, Νατάλια Γκαβριλίτσα να παραιτηθεί από το αξίωμά της, μετά από 18 μήνες πολιτικής αστάθειας. «Ήρθε η ώρα να ανακοινώσω την παραίτησή μου», δήλωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, προσθέτοντας πως κανείς δεν περίμενε ότι η κυβέρνησή της, που εξελέγη το καλοκαίρι του 2021, «θα έπρεπε να διαχειριστεί τόσες πολλές κρίσεις που προκλήθηκαν από τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία». Η αλήθεια είναι ότι η θητεία της σημαδεύτηκε από μια μακρά σειρά προβλημάτων, με την ίδια να παραδέχεται ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τον αυξανόμενο πληθωρισμό και την τεράστια εισροή προσφύγων.

Η Νίκολα Στέρτζον και η βαναυσότητα της πολιτικής

H Νίκολα Στέρτζον, ηγέτης της Σκωτίας και κυρίαρχη δύναμη στο κίνημα ανεξαρτησίας, ανακοίνωσε την παραίτησή της μετά από περισσότερα από οκτώ χρόνια στην εξουσία, με την ίδια να παραμένει στη θέση της μέχρι να επιλεγεί ο διάδοχός της. Στη συνέντευξη τύπου η Στέρτζον δήλωσε πως «από τις πρώτες μου στιγμές στη δουλειά, πίστευα ότι μέρος του να υπηρετείς καλά είναι να γνωρίζεις, σχεδόν ενστικτωδώς, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να ανοίξεις χώρο για κάποιον άλλο», ενώ συμπλήρωσε πως «στο μυαλό μου και στην καρδιά μου, ξέρω ότι η ώρα είναι τώρα. Ότι είναι σωστό για μένα, για το κόμμα μου και για τη χώρα». Μάλιστα, έκανε λόγο για τη «βαναυσότητα» της πολιτικής αντιπαράθεσης και πως αυτή επηρεάζει τη ζωή ενός πολιτικού. «Πικρή γεύση» στην πορεία της η «μεταρρύθμιση αναγνώρισης γένους», στην οποία ασκήθηκε βέτο από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο κοινός παρονομαστής

Κάποια πλήρωσε τα λάθη της, άλλη οδηγήθηκε σε burnout, ωστόσο ο κοινός παρανομαστής αυτών των γυναικών είναι η παραδοχή και η ανάληψη ευθύνης. Φυσικά, η συζήτηση πίσω από τις εν λόγω παραιτήσεις εμπεριέχει και ερωτηματικά γύρω από τους πραγματικούς λόγους που ίσως και να τις εξώθησαν στις αποφάσεις που ανακοίνωσαν. Το γεγονός όμως δεν αλλάζει. Οι εν λόγω ισχυρές κυρίες της πολιτικής κόντρα στην αγάπη για την καρέκλα και την λογική που θέλει να κρατά κανείς την εξουσία στα χέρια του με κάθε κόστος, αποφάσισαν να αποχωρήσουν και συνάμα να δείξουν τι πραγματικά σημαίνει δυναμισμός και αίσθημα ευθύνης σε κάθε ηγέτη άλλου φύλλου. Ουσιαστικά, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως οι γυναίκες αυτές έδωσαν σημασία στον σκοπό και όχι τόσο στην φιλοδοξία. Δηλαδή, η εξουσία δεν λειτουργεί ως αυτοσκοπός αλλά ως μέσο επίτευξης των στόχων που θα οδηγήσουν το εκάστοτε κράτος στην ευημερία. Γιατί, όπως είχε αναφέρει και η Μάργκαρετ Θάτσερ: «Στην πολιτική, αν θέλεις να ειπωθεί κάτι, ρώτα έναν άντρα. Αν θέλεις να γίνει κάτι, ρώτα μια γυναίκα».