Στα ερείπια μίας πολυκατοικίας του σεισμόπληκτου Γκαζιαντέπ της Τουρκίας, δεν φαινόταν να υπάρχει ελπίδα ότι κάποιος ήταν ακόμα ζωντανός.
Ο ισχυρός σεισμός που έπληξε τη νότια Τουρκία την προηγούμενη μέρα είχε μετατρέψει τους έξι ορόφους της σε έναν τεράστιο σωρό από τσιμεντένια συντρίμμια.
Κι όμως, υπήρχε ελπίδα.
Ο αδερφός ενός άνδρα που έμενε στον πέμπτο όροφο με τη γυναίκα του και τα παιδιά τους, στεκόταν πάνω από ό,τι είχε απομείνει από την οροφή, μιλώντας με τον αδερφό του, Ιμπραήμ Καραπιρλί, που είχε παγιδευτεί από κάτω.
Τα αποτελέσματα της επιχείρησης διάσωσης που ακολούθησε αναμένονταν τόσο ηρωικά όσο και τραγικά.
Σε όλη την -τεράστια- έκταση στη νότια Τουρκία και τη βόρεια Συρία που καταστράφηκε από τον σεισμό, αμέτρητες προσπάθειες όπως αυτή εκτυλίχθηκαν την Τρίτη από επαγγελματίες και εθελοντές, χρησιμοποιώντας ό,τι εργαλεία είχαν στη διάθεσή τους, με την ελπίδα να βρουν επιζώντες από το σεισμό που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους και ανέτρεψε εκατομμύρια ζωές.
Ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ανασύρθηκε από τα ερείπια στη νότια Τουρκία. Στη βορειοδυτική Συρία, ένα νεογέννητο που βρέθηκε σε ένα κτίριο που κατέρρευσε φαινόταν να είναι το μόνο επιζών μέλος της οικογένειάς του. Στις προσπάθειες διάσωσης στο Γκαζιαντέπ, στη νότια κεντρική Τουρκία και επίκεντρο του σεισμού 7,8 Ρίχτερ, συμμετείχαν δεκάδες άνθρωποι.
Μέχρι το μεσημέρι, οι διασώστες είχαν εντοπίσει την οικογένεια και ξεκίνησαν τη λεπτή διαδικασία κοπής σκυροδέματος, μετάλλου και ξύλου για να φτάσουν στους ανθρώπους, χωρίς να κάνουν κινήσεις που θα μετατόπιζαν τα συντρίμμια και χωρίς να τους θέσουν σε κίνδυνο.
«Σήμερα θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς που χρειαζόμασταν βοήθεια», δήλωσε σε δημοσιογάφο των New York Times η Zuleyha Kulak, μια μηχανικός κατασκευής που βρισκόταν στο σημείο με περίπου είκοσι από τους συναδέλφους της για να βοηθήσουν.
Το κτίριο είχε κτιστεί πάνω από είκοσι χρόνια πριν: πριν η Τουρκία εφαρμόσει αυστηρότερα μέτρα για να αντέχουν οι κατασκευές στους σεισμούς, πριν τον σεισμό στη δυτική Τουρκία το 1999. Για αυτό και ήταν ευάλωτο. Ενώ τα γύρω του κτίρια είχαν μόνο επιφανειακές ρωγμές, οι έξι όροφοι της πολυκατοικίας είχαν καταρρεύσει ολοσχερώς.
Δεν ήταν σαφές πόσοι άνθρωποι βρίσκονταν μέσα. Στα συντρίμμια είχαν συγκεντρωθεί 100 άτομα, μεταξύ αυτών οι συγγενείς των κατοίκων του κτιρίου. Ένας άντρας, βουρκωμένος, ανέφερε στους Times: «Η γυναίκα μου πέθανε και ο γιος μου είναι ακόμα μέσα».
Δίπλα στέκονταν οι συγγενείς της εξαμελούς οικογένειας Καραπιρλί. «Τους παίρναμε τηλέφωνο, δεν το σήκωναν. Ήρθαμε και αντικρίσαμε αυτό» είπαν στους Times, προσθέτοντας πως «Η βοήθεια ήρθε πάνω από 24 ώρες μετά την κατάρρευση».
Για να εντοπίσουν την εγκλωβισμένη οικογένεια, οι εργάτες προσπαθούσαν να ακούν διαρκώς τη φωνή του πατέρα. Μετά από ώρες, το συγκεντρωμένο πλήθος άρχισε να ζητωκραυγάζει: Δύο από τα παιδιά της οικογένειας, δίδυμα, είχαν διασωθεί. Επόμενη ήταν η μητέρα, ενώ εν συνεχεία απεγκλωβίστηκε και ο πατέρας, με την οικογένεια να μεταφέρεται στο τοπικό νοσοκομείο.
Μία αξιοσημείωτη διάσωση, που όμως κατέληξε τραγική.
Καθως η νύχτα έπεφτε, οι διασώστες δεν είχαν εντοπίσει ακόμη τα άλλα δύο παιδιά, ηλικίας 11 και 12. Ούτε κανείς άκουσε τις φωνές τους μέσα στα χαλάσματα.
