Για την πολυσυζητημένη εκδήλωση που θα γίνει αύριο στο Ινστιτούτο Γκαίτε με ομιλητές μεταξύ άλλων τους Ευάγγελο Βενιζέλο και Νίκο Αλιβιζάτο, μιλά στο tovima.gr ο κοσμήτορας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών Δημήτρης Χριστόπουλος και εκ των βασικών προσώπων από τον πανεπιστημιακό χώρο που αντιδρούν στο σκάνδαλο των υποκλοπών.
Ο Δ. Χριστόπουλος αναφέρεται στην παρουσία του Ευ. Βενιζέλου που δέχθηκε πολλά και σφοδρά πυρά από ανθρώπους που παραμένουν στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, λέγοντας ότι δεν πρόκειται για ταύτιση, απλά οι συνταγματολόγοι πλην Λακεδαιμονίων έχουν ήδη συστρατευτεί – καθείς με τις αποχρώσεις του – στον αγώνα για τη διαφύλαξη των συνταγματικών εγγυήσεων.
Η εκδήλωση διοργανώνεται αύριο στο Ινστιτούτο Γκαίτε από την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου και τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου για το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Τις φωτιές, εκτός από την συμμετοχή του Ευ. Βενιζέλου που τοποθετείται με σαφήνεια υπέρ του Συντάγματος, των θεσμών και του Κράτους Δικαίου όπως πάντα και όχι κατά περίσταση, άναψε και ο τίτλος της εκδήλωσης: «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ»; ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ».
Στην εκδήλωση που ήδη έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση και σήκωσε πολύ σκόνη, συμμετέχουν οι καθηγητές συνταγματικού δικαίου: Νίκος Αλιβιζάτος (ΕΚΠΑ), Ευάγγελος Βενιζέλος (ΑΠΘ & πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης), Ιφιγένεια Καμτσίδου (ΑΠΘ), Ξενοφών Κοντιάδης (Πάντειο), ενώ θα συντονίσει ο καθηγητής και Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ανδρέας Τάκης και θα κάνει εισηγητική προσφώνηση ο Δ. Χριστόπουλος.
Μια ακόμα εκδήλωση για το μείζον σκάνδαλο των υποκλοπών αύριο στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Γιατί εμμένετε;
Για τον λόγο που μόλις είπατε: επειδή πρόκειται για μείζον σκάνδαλο, αυτό καθαυτό, που η στάση της κυβέρνησης, μέρα με τη μέρα, το κάνει πιο βαθύ, πιο εκτεταμένο, πιο διαβρωτικό: δείτε μόνο τη χθεσινή ανακοίνωση έναντι της ΑΔΑΕ και τον πρόεδρό της Χρήστο Ράμμο, για να πω ένα μόνο. Ντροπής πράγματα… Υπάρχουν τραύματα που όταν περνάει ο καιρός τα πνίγει η λήθη και υπάρχουν τραύματα που με το καιρό κακοφορμίζουν. Τέτοιο είναι η υπόθεση των υποκλοπών. Θυμηθείτε ότι αρχές Σεπτέμβρη οι περισσότεροι νόμιζαν ότι θα είχε ξεχαστεί… Εμμένουμε λοιπόν διότι ειδάλλως, θα μας διαλύσει η αυθαιρεσία, ο αυταρχισμός και η έπαρση.
Είναι μόνο ζήτημα Δημοκρατίας ή είναι κάτι ευρύτερο που ξεπερνά και τη συζήτηση για τους θεσμούς;
Όταν οι κρατούντες παραβιάζουν συστηματικά τους νόμους που οι ίδιοι έχουν νομοθετήσει τότε υπάρχει ζήτημα που αγγίζει τα θεμέλια του πολιτεύματος. Συστηματικά λέω, διότι περιστασιακά ξέρω ότι γίνεται και θα γίνεται. Θα μου πείτε «μαθημένα τα βουνά απ’τα χιόνια» στην Ελλάδα. Γνωρίζω πως δεν ήταν καμίας κυβέρνησης το φόρτε ο σεβασμός του Συντάγματος…. Εδώ όμως ξεχείλισε το ποτήρι. Δείτε την ανακοίνωση της κυβέρνησης για την ΑΔΑΕ!!! Μνημείο θεσμικού εκτραχηλισμού… Από τη δεκαετία του ΄90 που ξεκίνησαν τε λειτουργία τους οι ανεξάρτητες αρχές, δεν είχαμε δει τέτοια απροσχημάτιστη επίθεση σε βάρος της ανεξαρτησίας τους. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά κύριε Ραβανέ και κάθε μέρα τόσο ολισθαίνουμε προς τα κάτω.
Η εκδήλωση σας σήκωσε πολύ σκόνη με αφορμή τόσο την πρόσκληση και την αποδοχή της να μιλήσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος κυρίως, αλλά και για το ερώτημα, «Μένουμε Ευρώπη;». Ξύνετε πληγές από το παρελθόν;
Βάλαμε το «Μένουμε Ευρώπη» με ένα ερωτηματικό για να αναδείξουμε αυτό που έχει πει και ο ίδιος ο Ευ. Βενιζέλος, ανάμεσα σε πολλούς άλλους εξάλλου, ότι με την υπόθεση υποκλοπών η χώρα αποκλίνει από το ευρωπαϊκό δικαιοκρατικό κεκτημένο. Αυτοί που διαμαρτύρονται για τον τίτλο της εκδήλωσης μοιάζουν κάπως σαν κάτι μανιασμένους θρησκόληπτους που κάθε φορά όταν παίζεται ένα έργο που δεν τους αρέσει συρρέουν μπροστά στα σινεμά και φωνάζουν ότι τους θίγει τα ιερά και τα όσια. Όπως ορθά κάπου διάβασα, με αφορμή αυτή την εκδήλωση σαν να ξεχώρισε το «άκρο» από το «κέντρο»… Μεταξύ μας όμως, μάλλον όμως για τον υπότιτλο διαμαρτύρονται. Για τις «υποκλοπές» ενώπιον των οποίων σιωπούν ευτελώς…
Πως εκτιμάτε την ταύτιση σας στο σκάνδαλο των υποκλοπών με πρόσωπα όπως ο Ευ. Βενιζέλος, ο Νίκος Αλιβιζάτος, ο Ξενοφών Κοντιάδης, κ.α.;
Δεν είναι ταύτιση. Απλώς, οι συνταγματολόγοι πλην Λακεδαιμονίων έχουν ήδη συστρατευτεί – καθείς με τις αποχρώσεις του – στον αγώνα για τη διαφύλαξη των συνταγματικών εγγυήσεων. Ότι αυτό ενοχλεί την κυβέρνηση το καταλαβαίνω, αλλά τι να κάνουμε; Θα μπορούσε με μια εντιμότερη κυρίως αλλά και ευφυέστερη στάση να το είχε αποφύγει.
Υπήρξε μεγάλη αντίδραση της και από πρόσωπα που κινούνταν επί δεκαετίες στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο, στο πεδίο της Ανανεωτικής Αριστεράς. Γιατί αυτό;
Λίγα πρόσωπα, πολύ φασαρία μεταξύ μας στον μικρόκοσμο του διαδικτύου…. Μη του δίνουμε και μεγαλύτερη σημασία από αυτήν που έχει. Υπάρχει όμως κάτι παθολογικό νομίζω σε πρώην αριστερούς που μισούν την Αριστερά. Μάλλον αποστρέφονται τα νιάτα τους περισσότερο. Ο Νίκος Αλιβιζάτος έκανε λόγο το Σάββατο σε μια συνέντευξή του στα Νέα για «σταλινισμό της ανανέωσης»… Αν οι άνθρωποι αδυνατούν να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και τον μισούν που χαράμισαν τα νιάτα τους στην αριστερά, πώς να συμφιλιωθούν με τον αντίπαλο;
Θεωρείτε ότι με αφορμή το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει σπάσει οριστικά το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο;
Δεν αρκούνε οι ιεροδιδάσκαλοι του facebook για να σπάσει ένα πολιτικό μέτωπο. Δεν αρκεί καν ο ίδιος ο Μητσοτάκης για να σπάσει αυτό το μέτωπο! Κάνει ό, τι μπορεί βέβαια ο άνθρωπος… Υπάρχουν πλέον σοβαρές ρωγμές, αλλά χρειάζεται συνάμα και ο ΣΥΡΙΖΑ να πείσει για τον προγραμματικό του λόγο, κάτι στο οποίο ακόμη υπολείπεται. Με δυο λόγια, ενώ η αποστροφή μείζονος τμήματος της κοινωνίας έναντι των μεθόδων διά των οποίων πολιτεύεται η κυβέρνηση είναι πλέον εδραιωμένη και διαρκώς διογκούμενη, η εμπιστοσύνη έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ακόμη ζητούμενη.
Θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα το σκάνδαλο των υποκλοπών ή περνάει κάτω από τα ραντάρ των πολιτών που έχουν πολύ σοβαρότερα θέματα, χωρίς να υποτιμώ το συγκεκριμένο που αφορά την Δημοκρατία μας.
Όταν ρωτούν τους ανθρώπους στις δημοσκοπήσεις αν είναι σοβαρή η υπόθεση των υποκλοπών οι 4 στους 5 απαντάνε «ναι». Όταν τους ρωτάνε «ποια είναι η πιο σοβαρή σας υπόθεση» λογικό είναι να προηγούνται η ακρίβεια, η ανεργία, τα ελληνοτουρκικά, ο πόλεμος, κλπ. Οι υποκλοπές είναι πληγή βαθιά που όσο περνάει ο καιρός και προσπαθείς να τη συγκαλύπτεις ώστε να μη φανεί, τότε είναι που δηλητηριάζει τα πάντα γύρω της. Σκεφτείτε το μακράς διάρκειας αποτύπωμα εδώ: για χρόνια, η υπόθεση θα παράγει αποτελέσματα καθώς θα υπαγορεύει συμπεριφορές εκβιαζόμενων ανθρώπων των οποίων τα κίνητρα δεν θα αντιλαμβανόμαστε: Δικαστές, στρατιωτικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πάει λέγοντας. Αυτή είναι η μεγάλη ζημιά στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία.
Γίνεται μεγάλη συζήτηση για τον αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη και όχι μόνο από τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές και προωθείται και σχετική νομοθετική ρύθμιση από την κυβέρνηση, ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. κατέθεσε τη δική του. Φοβάται η Δημοκρατία μας; Δεν είναι προτιμότερο τη λύση να τη δώσει απευθείας ο λαός με την ψήφο του;
Κριτής των προγραμμάτων των κομμάτων, ορθά λέτε, είναι ο κυρίαρχος λαός. Όχι η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Και σε τελευταία ανάλυση, κανείς έξυπνος φασίστας δεν θα γράψει στο καταστατικό του ότι θέλει τον αφανισμό των Τσιγγάνων και των τρανς, όσο κι αν το επιθυμεί. Θα γράψει ότι αγαπά την Ελλάδα πρώτα. Δίκη προθέσεων δεν μπορούμε να κάνουμε. Όταν λέμε ότι έχουμε Σύνταγμα το οποίο πρέπει να το διαφυλάσσουμε, αυτό δεν αφορά μόνο τις υποκλοπές ή ότι μας βολεύει, αλλά τα πάντα. Από την άλλη, η δημοκρατία μας πρέπει να αμυνθεί. Να αμυνθεί απέναντι σε εγκληματίες και εγκληματικές οργανώσεις, των οποίων το κίνητρο συμπίπτει με την πολιτική τους δράση. Αυτό μπορεί να γίνει και έχουν υποβληθεί σχετικές προτάσεις από έγκριτους νομικούς όλου του πολιτικού φάσματος. Το κρίσιμο, κύριε Ραβανέ είναι να υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις. Αν υπάρχουν σε ικανό αριθμό, τότε είτε τα πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί δεν θα μπορούν να είναι στους κομματικούς συνδυασμούς, είτε αυτοί οι συνδυασμοί μπορεί να απαγορευτούν. Κατά τα λοιπά, όποιος θέλει ας κατέβει ανεξάρτητος. Ειδάλλως, θα καταλήξουμε μια δημοκρατία που μάχεται καταργούμενη. Είπαμε: κράτος δικαίου είναι κράτος κανόνων. Όλων των κανόνων ακόμη και των άβολων.
