Πιανίστας, συνθέτης, τραγουδιστής, εσχάτως και συγγραφέας ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, από την ηλικία των 5 ετών που άρχισε τις μουσικές του σπουδές είναι αφιερωμένος στη μουσική. Ξεκίνησε με κλασικό πιάνο και θεωρητικά (Ωδείο Αττικής, Athenaeum), αργότερα παρακολούθησε μαθήματα κιθάρας κλασικής, καθώς και λαϊκών οργάνων (μπουζούκι, μπαγλαμά, σάζι, ούτι κ.α.). Σε ηλικία 11 ετών συμμετέχει στην παράσταση «Η μελωδία της ευτυχίας» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, παίζοντας τον Κουρτ, τον μικρότερο γιο της οικογένειας Φον Τραπ. Από το 1992 έως το 1999 υπήρξε μέλος της Παιδικής Χορωδίας Δημήτρη Τυπάλδου.
Μετά την ολοκλήρωση των κλασικών σπουδών του, ξεκίνησε να ασχολείται με το jazz πιάνο, την ενορχήστρωση, τα σύγχρονα θεωρητικά και τη μουσική κινηματογράφου, όπου σπούδασε (Ωδείο Φίλιππος Νάκας και Ωδείο Τέχνης Γιώργου Φακανά). Το 2002 σε ηλικία 19 ετών συνθέτει το μουσικό σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004, με ανάθεση ύστερα από διαγωνισμό και από κει και πέρα, δεν φαίνεται τίποτα να τον σταματά. Δεκάδες οι συνεργασίες του, οι εμφανίσεις του αλλά και η προσπάθειά του, να μην επαναπαύεται.
Φέτος, στο θέατρο Μπέλλος, παρουσιάζει κάθε Τετάρτη τη μουσική παράσταση «Τοποθεσία Πλάκα», όπου το πρόγραμμά του, περιλαμβάνει μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια που έχει συνθέσει μέχρι σήμερα ο δημιουργός με τον ίδιο να τα ερμηνεύει στο πιάνο του. ενώ μαζί του εμφανίζεται η Ελπίδα. Ερμηνεύει τις επιτυχίες της αλλά και απρόσμενες διασκευές από το κλασικό Ελληνικό ρεπερτόριο. Συμμετέχει η Ματίνα Πάντζαλη (τραγουδί) και η Έφη Λεωνίδα.
Ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, μιλά στο tovima.gr, όχι μόνο για την παράσταση, αλλά για τη μεγάλη του αγάπη τη μουσική και το βιβλίο του.
Τοποθεσία Πλάκα… Ποια ήταν η αιτία και η αφορμή για την εν λόγω παράσταση;
«Είχα πάντα στο μυαλό μου πως θέλω να φτιάξω ένα στέκι κάτι σαν μεταμοντέρνα μπουάτ. Εκεί όπου ο κόσμος μπορεί να έρχεται και να ευφραίνεται από τα ακούσματα τον αγαπημένων του τραγουδιών αλλά ταυτόχρονα και να ‘χει ένα σύγχρονο σκηνικό ενδιαφέρον χωρίς να καβαλάει η μία εποχή & η μια ατμόσφαιρα την άλλη… Αυτός ο χώρος βρέθηκε για να στεγάσει αυτήν την επιθυμία. Στο θέατρο Μπέλλος βρήκα την ζεστασιά και τις προδιαγραφές να μπορώ να φιλοξενήσω το κοινό και να τραγουδούμε όλοι δια ζώσης. Η ατμόσφαιρα είναι μυσταγωγική δεν ακούγεται ψίθυρος… Παρά μόνο τραγούδια και υψηλός διονυσιασμός…»
Θα σας πω ένα όνομα και εσείς απαντάτε όπως θέλετε. Ελπίδα….
«Η Ελπίδα είναι μία ζωντανή ιστορία Από μόνη της. Πέρα από ότι αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα Είναι μία από τις πιο Ευχάριστες συνεργασίες που είχα ποτέ, αρχής γενομένης από τα καλύτερά μας χρόνια στην ΕΤ1 , την προσκάλεσα το 2020 μαζί με το Δάκη και την Κατερίνα Παπουτσάκη να πουν τους τίτλους αρχής… Από τότε δε χάσαμε επαφή εμφανιστήκαμε μαζί στο μουσικό κουτί-Είδαμε ότι η χημεία μας υπάρχει ζωντανή … Στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα πάντα αυτό που σας προείπα μία μπουάτ τύπου 100-150 ατόμων όπως εκείνες τις κλασσικές μπουάτ της πλάκας που ακόμα και η δική μου γενιά κάπως προλάβε να πάρει μία γεύση το τι σήμαινε μπουάτ στην Πλάκα…»
Πώς έγινε η επαφή σας με την Ελπίδα;
«Μία μέρα, το καλοκαίρι που μας πέρασε πήρα την Ελπίδα τηλέφωνο – βρισκόμασταν και οι δύο στο νοσοκομείο – ο καθένας για άλλες περιπτώσεις – και της είπα πως σκέφτομαι το εν λόγω project. Όταν γίναμε και οι δύο καλά λοιπόν δώσαμε ένα ραντεβού για να ξεκινήσουμε πρόβες… Η Ελπίδα είναι αυτόπτης μάρτυρας της εποχής και η φωνή της πρόλαβε την εποχή των καλών πεπραγμένων στην ελληνική δισκογραφία… Η Ελπίδα είναι ένας σπάνιος άνθρωπος με ευγένεια και πολιτισμό. Η τραγουδίστρια έχει την τύχη, το δώρο ή την οξυδέρκεια να έχει προστατεύσει τη φωνή της στο ακέραιο… Είναι σε μια τέτοια ηλικία που είναι φαινόμενο ο τρόπος που τραγουδάει…»
Από πέντε χρονών είστε στη μουσική και τραγούδι. Κάνοντας πάρα πολλά πράγματα και σχεδόν όλα με επιτυχία. Από πού αντλείται δύναμη και ενέργεια;
«Από τον εαυτό μου, από την εποχή, από τους γύρω μου, από τους φίλους μου και από ότι άλλο με έχει και το έχω ανάγκη. Η σιωπή επίσης είναι ένας δρόμος. Είναι ένα ουσιαστικό και μοναχικό κομμάτι το οποίο ακολουθώ. Ακόμα κι όταν μπορεί να μην δημιουργώ εμπράκτως δημιουργώ την ανάγκη για κάτι που Περιμένει, δίχως να το ξέρω ακόμη ο ίδιος , ότι θα γεννηθεί…»
Πώς θα ορίζατε τη μουσική και το τραγούδι;
«Η μοναδική παγκόσμια ακουστική, σωματική και βιωματική γλώσσα και αναφορά, από το πρώτο δευτερόλεπτο της ύπαρξης του σύμπαντος έως το τελευταίο. Όσοι πολιτισμοί κτίστηκαν άλλες τόσες και οι μουσικές τους…»
Θεωρείται ότι είστε στους στόχους σας μέχρι τώρα;
«Δεν έχω συγκεκριμένους στόχους και σε καμία περίπτωση δεν έχω φτάσει ούτε καν στο 10 τοις 100 των πραγμάτων που θέλω να δημιουργήσω για να αισθανθώ ολοκλήρωση. Το ότι με βρίσκουν πράγματα στη διαδρομή που είναι πολύ ενδιαφέροντα και μπλέκομαι μαζί τους είναι κάτι άλλο από τα προσωπικά καλλιτεχνικά σχέδια που μπορεί να έχω στο μυαλό μου καθώς και ο απαραίτητος χρόνος ησυχίας για εξέλιξη που χρειάζεται να έχω. Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία και ένα υγιές περιβάλλον για να μπορέσω να τα καταφέρω.»
Ποιο τραγούδι θα θέλατε να είχατε γράψει ή ερμηνεύσει ή και τα δύο;
«Θα ήθελα να είχα γράψει οποιοδήποτε τραγούδι του Τσιτσάνη του Θεοδωράκη ή του Χατζηδάκι το ίδιο και για την ερμηνεία… Αποτελούν τα πρώτα πρώτα μου ακούσματα πριν ακόμα μάθω να μιλάω…»
Με ποιον θα θέλατε να είχατε συνεργαστεί και δεν το έχετε κάνει;
«Με όλους όσους ήθελα να συνεργαστώ με κάποιον τρόπο το έφερε η ζωή και έχει συμβεί. Από ανθρώπους μπροστά αλλά και πίσω από τη σκηνή. Πρόλαβα όλους τους μεγάλους και ζώντες και νεκρούς και έκανα μαζί τους δισκογραφία κανονική, σε βινύλιο, σε cd. Απ’ όλα…Τον τελευταίο καιρό, προσπαθώ να ανακαλύψω τους νέους… μεγάλους»
Ποιους θεωρείται ότι έχουν παίξει ρόλο στη ζωή σας; Προσωπική και καλλιτεχνική – δημιουργική;
«Η προσωπική μου τρέλα και η ανάγκη από βρεφική ηλικία να εκφραστω μέσω της μουσικής. Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί 4,5 ετών να παίζει χωρίς να του εχει δείξει κανένας πιάνο να λέει ότι είναι συνθέτης και να μην μπορεί κανένας να τον πάρει στα σοβαρά. Οι πρώτοι που έπρεπε κατ’ ανάγκην να ακολουθήσουν αυτή την αναρχική αυτονομία μου αλλά και την απαίτηση ήταν οι γονείς μου. Αγωγός ήταν η πρώτη μου δασκάλα στο σχολείο και παράλληλα η Αλίκη Βουγιουκλάκη με πολλούς τρόπους… Την περίοδο που εξελισσόμουν ως παιδί συνεργαζόμουν μαζί της στην Μελωδία της Ευτυχίας, με την χορωδία Τυπάλδου. Οι συνεργασίες μου με ανθρώπους υψηλού καλλιτεχνικού επίπεδου & το αντίθετο για να μπορείς να έχεις μέτρο σύγκρισης, οι άνθρωποι που είναι στη ζωή μου οι άνθρωποι που πέρασαν από αυτή και άνθρωποι που θα έρθουν έχουν παίξει και θα παίξουν ρόλο. Η ζωή μου είναι ταινία. Όχι μόνο η δικιά μου, φυσικά. Σκέφτομαι τελικά ότι η ζωή η ίδια διαμορφώνει τη ζωή μου.»
Γιατί να έρθει κάποιος στην παράστασή σας και πολύ περισσότερο τι θέλετε να πάρει φεύγοντας;
«Για να αφήσει ότι τον απασχολεί και για 2 ώρες θα ξεχάσει που βρίσκεται, θα έρθει σε επαφή με τις αναφορές και τις μνήμες που δημιουργούν τα τραγούδια, θα αποκτήσει σχέση με τους γύρω του και θα ψυχαγωγηθεί ποιοτικά. Εάν πετύχει αυτό τότε σίγουρα θα έχει πάρει μεγάλη χαρά και ανάταση ψυχής…»
Όταν σβήνουν τα φώτα της παράστασης, ποια είναι η πρώτη σας σκέψη σας;
«Όταν κάνεις μια παράσταση και λες στον κόσμο ελάτε να με δείτε ή μόνη σου αγωνία είναι, Αν περάσαν καλά οι άνθρωποι που ήρθαν να μας τιμήσουν.»
Το πρώτο σας – αν δεν κάνω λάθος – βιβλίο έχει τον τίτλο «Ξανασκέψου το!». Χρειάζεται να ξανασκεφτόμαστε κάποια πράγματα ή όπως λένε η πρώτη σκέψη είναι και η σωστή;
«Εξάρταται πόσο εκπαιδευμένο είναι το ένστικτο της πρώτης σκέψης … Πρέπει να ξέρεις να ακούς να κρατάς και να πετάς πράγματα από τον εσωτερικό μονόλογο.»
Τι πραγματεύεται το βιβλίο σας;
«Οπτικές γωνίες που δημιουργούν τις παρεξηγήσεις που κατά καιρούς έχουν ειπωθεί για την τέχνη όπως τις έχω εκλάβει και τίποτα παραπάνω. Με ένα χιουμοριστικό τρόπο, σχεδόν τρολ, περιγράφω, φωτογραφίζω και αναφέρω απτά παραδείγματα παρεξηγήσεων , τρομερών κλισέ η μεταμφιεσμένων νοημάτων που κατά λάθος έχουμε φορτωθεί μέσα στα χρόνια… Αυτό που μου λένε όσοι το έχουν διαβάσει είναι ότι ξαφνικά βλέπουν εντελώς διαφορετικά ένα θέμα για το οποίο δεν είχαν σκεφτεί με άλλο τρόπο, γιατί το διδάχτηκαν εξαρχής από άλλη οπτική γωνία. Όλα έχουν να κάνουν με την γωνία θέασης. Αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου ή διαφωνεί δεν έχει παρά να διαβάσει το βιβλίο. Δεν κουνάω σε κανέναν το δάχτυλο, απλώς έχω παρατηρήσει στην εικοσαετή πορεία μου αρκετές αντιφάσεις και στο «ξανασκέψου το» τις καταγράφω και τις σχολιάζω με τον τρόπο μου. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘’Διόπτρα’’ και είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί ενδιαφέρει πολλούς»
Ποια τα επόμενά σας σχέδια;
«Κάθε Τετάρτη θα βρισκόμαστε με την ελπίδα στο θέατρο Μπέλλος με την παράσταση Τοποθεσία Πλάκα. Εκεί θα τραγουδάμε τα ωραιότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ και όλες τις μεγάλες επιτυχίες της Ελπίδας αλλά και τα δικά μου τραγούδια.»
Τοποθεσία Πλάκα
Κάθε Τετάρτη στις 21:00
Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη, τηλ: 6948230899
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Τετάρτη στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 130 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 18 ευρώ (χωρίς ποτό) / 19 ευρώ, 22 ευρώ (με ποτό)
Τιμή ποτού στο μπαρ: 5 ευρώ (με κέρασμα)
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/music/topothesia-plaka/
