Το ύστατο «χαίρε» είπαν συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και απλό κόσμος στον Νίκο Ξανθόπουλο, που έφυγε από τη ζωή σε ηλίκια 89 ετών.
Το τρισάγιο στη μνήμη τουπραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η σορός του θα αποτεφρωθεί καθώς, τελικά, δεν κατέστη δυνατή η ταφή του δίπλα στο παρεκκλήσι που είχε χτίσει στο σπίτι του στην Παιανία.
Τραγικές φιγούρες η πολυαγαπημένη του σύζυγος, Εριφύλη, που αποχαιρέτησε τον άντρα που αγάπησε και είχε στο πλάι της για 50 χρόνια, αλλά και τα τέσσερα παιδιά του.
Συγκινητική ήταν η στιγμή, που οι παρευρισκόμενοι φώναξαν «Αθάνατος» και χειροκρότησαν με δάκρυα στα μάτια όταν έφτασε η σορός. Μεταξύ άλλων, στην κηδεία δίνουν το «παρών» η Άννα Φόνσου, η Μαίρη Βιδάλη, ο Γιάννης Μπουρνέλης.
Η επιθυμία της οικογένειάς του
Η οικογένειά του έχει εκφράσει την επιθυμία της αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα στο ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού». Στην ανακοίνωσή της αναφέρει:«Η οικογένεια του ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου ενημερώνει ότι η κηδεία του θα είναι πολιτική. Στα πλαίσια της τελετής θα διεξαχθεί τρισάγιο την Τρίτη 24 Ιανουαρίου και ώρα 13:00 στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, επιθυμία της δε είναι αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα στο ΙΔΡΥΜΑ « Το Σπίτι του Ηθοποιού» (Alpha Bank GR 45 0140 2280 2280 0200 2002 719 – Εις μνήμην Νίκου Ξανθόπουλου)».
«Σήμερα ο ελληνικός κινηματογράφος οι τέχνες ο ελληνικός πολιτισμός αποχαιρετά έναν θρύλο. Προσωπικά για μένα είναι πιο δύσκολη στιγμή γιατί μου έδωσε το όνομά μου, ήταν οικογένειά μας. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, αναντικατάστατος» δήλωσε o γιος του Ανέστη Βλάχου, του αδερφικού φίλου του Νίκου Ξανθόπουλου.
Η μάχη στο νοσοκομείο και η τελευταία εμφάνιση
Ο Νίκος Ξανθόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή 22 Ιανουαρίου, σε ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω, σε ηλικία 89 ετών. Δημοφιλής κυρίως τη δεκαετία του ’60, οπότε πρωταγωνίστησε σε πολλές δραματικές ταινίες, έγινε γνωστός ως «παιδί του λαού» από τους ρόλους του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται.
Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα και έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή αλλά δεν τα κατάφερε. Με τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες έγραψε ιστορία και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, ερμηνεύοντας κυρίως το λαϊκό παιδί που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται.
Η τελευταία κινηματογραφική του εμφάνιση ήταν το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο». Ο Νίκος Ξανθόπουλος μάλιστα, δέχθηκε να παίξει σε αυτή την ταινία χωρίς αμοιβή, με ποσοστό από τις κινηματογραφικές εισπράξεις.
Επίσης, έπαιξε στις ταινίες «Περιφρόνα με γλυκειά μου» (1965), «Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί» (1967), «Άδικη κατάρα» (1967), «Ξεριζωμένη γενιά» (1968), «Η σφραγίδα του Θεού» (1969), «Φτωχογειτονιά αγάπη μου» και «Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» (1969).
Πολλές από αυτές τις ταινίες δεν προβλήθηκαν καν στην πρώτη προβολή, αλλά απευθείας στις συνοικίες της Αθήνας, όπου γινόταν χαλασμός κόσμου, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι διανοούμενοι τις λοιδορούσαν και οι κριτικοί τις περιφρονούσαν, αλλά ο κόσμος γέμιζε ασφυκτικά τους λαϊκούς κινηματογράφους και οι πρόσφυγες πρώτης και δεύτερης γενιάς που ζούσαν ακόμη τότε αποθέωναν «το παιδί του λαού».
