….διότι μόνον επί λέξει, δηλαδή «ακριβώς» – «au juste», όπως θέλει ο Γκοντάρ, όταν μιλάει για «ακριβώς μια εικόνα» -επί λέξει λοιπόν, και λέξη προς λέξη το βιβλίο που δεν είδα στο σποτάκι του Σύριζα για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Στο βιβλιοπωλείο της έμπειρης και αναντικατάστατης ως άνω Μαρίας, το «Επί λέξει» ψηλά στην Ακαδημίας, έβλεπα εχθές, τα σαστισμένα πρωτοετάκια με το κινητό ανά χείρας, πρώτα να βρουν το βιβλιοπωλείο στο GPS, ύστερα να δείξουν στην Μαρία τον κωδικό παραλαβής του δωρεάν συγγράμματος, χωρίς να ρίξουν στους πάγκους των βιβλίων ούτε μια ματιά σαν τα βιβλία να ήσαν σκατά.
Μετά να φύγουν με τον φραπέ στο άλλο χέρι, να πάνε σπίτι τους, να «κατεβάσουν» από το διαδίκτυο έτοιμη την εργασία που ζητά ο καθηγητής. «Πανεύκολο!»
Επί λέξει λοιπόν, διότι η πρόθεση «επί» πάντα συντάσσεται με δοτική κλίση. Αλλά ποιά κλίση έχουν οι άνθρωποι σήμερα;
Οι ποιητές έχουν. Ο Χρήστος Παπαγεωργίου, σαν τον Σωκράτη, που με βεβαιώνει:
«Πεθαίνω
Γνωρίζοντας λιγότερα
Απ’ όσα ήξερα
Όταν γεννήθηκα» *
* Χρήστος Παπαγεωργίου,
«Περιττά κιλά «, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2022.
