Τίποτα δηλαδή το σπουδαίο: 2.410 είναι τα ευρώ που πλήρωσε η Σπυράκη στο Ευρωκοινοβούλιο, συν κάτι ψίχουλα από το φιλόπτωχο για το εξώδικο στον φυγόπονο συνεργάτη της, τον αχάριστο.
Αλλά και 5.000 ευρώ (μεικτά) μηνιαίως ο κύριος Αβραμόπουλος για να οργανώνει σεμινάρια οn line στην ΜΚΟ του Παντσέρι -συν ο μπουφές.
Κάτι λοιπόν η Καϊλή, κάτι η αδελφή της, κάτι ο μπαμπάς στο Sofitel (από την Τσιμισκή) και να η
κοινωνία των πολλών ταχυτήτων- χώρια η όπισθεν.
Κι όχι πως μ’ ενδιαφέρει να ξαναγίνω στην ηλικία μου κοινωνιολόγος.
Τη «Γιοζεφίνε η τραγουδίστρια ή ο λαός των ποντικών» του Κάφκα σκέφτομαι, διαβάζοντας την ωραία μετάφραση της Αλεξάνδρας Ρασιδάκη και συμφωνώ με το συμπέρασμα πως το ότι δεν υπάρχει κανείς που να μην παρασύρεται από το τραγούδι της ποντικίνας είναι «γιατί ως λαός των ποντικών είμαστε όλοι εντελώς άμουσοι».
Κι όταν η Γιοζεφίνε (αντιγράφω) «πάρει την κάτω βόλτα, αυτό θα είναι ένα μικρό επεισόδιο στην αιώνια ιστορία του λαού μας και ο λαός θα ξεπεράσει την απώλεια». (Με μικροποσά.)
