Το πρόβλημα με την ιστορία με τις δωροδοκίες από το Κατάρ δεν είναι ότι κάποιοι ευρωβουλευτές και άλλες στελέχη των Βρυξελλών «τα έπιαναν».
Είναι ότι «τα έπιαναν» για να κάνουν τα «στραβά μάτια» στο γεγονός ότι το Μουντιάλ στηρίχτηκε όχι απλώς στην εξαθλίωση των μεταναστών εργατών που έφτιαξαν τα γήπεδα, αλλά στην ίδια τους τη ζωή.
Τουλάχιστον 6.000 μετανάστες εργάτες σκοτώθηκαν στο Κατάρ.
Αυτό προσπαθούσαν να «προσπεράσουν» και να συγκαλύψουν οι αρχές του Κατάρ.
Για αυτό λαδώθηκαν με πολλά λεφτά οι κατηγορούμενοι.
Για να βγαίνουν ξεδιάντροπα, όπως έκανε η Εύα Καϊλή και να λένε ότι το Κατάρ των χιλιάδων νεκρών εργατών είναι «πρωτοπόρο στα εργατικά δικαιώματα».
Δηλαδή, μια ελληνίδα Ευρωβουλευτίνα, που φαντάζομαι παραπάνω από μία φορά έχει επικαλεστεί ότι προέρχεται από τη χώρα που «γέννησε τη δημοκρατία», ήταν κομβικό κομμάτι μιας εγκληματικής οργάνωσης που είχε αναλάβει, έναντι πολλών χρημάτων, να «ξεπλύνει» ένα ματοβαμμένο και αυταρχικό καθεστώς.
Και το χειρότερο δεν είναι ότι το έκανε αυτό, ήταν ότι αυτή η ευρωβουλευτίνα απολάμβανε μιας πρωτοφανούς αποδοχής και από το πολιτικό σύστημα και από τα μέσα ενημέρωσης.
Το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ την έκανε αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου και ας λέει τώρα ότι ήταν «δούρειος ίππος» της ΝΔ.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ γιατί δεν τη διέγραψε αμέσως μόλις αυτή έκανε την ομιλία που «ξέπλενε» τα εγκλήματα του Κατάρ;
Η ΝΔ που την αντιμετώπιζε ως σύμμαχο και υποψήφια μεταγραφή δεν είχε πάρει είδηση ότι ήταν τόσο διεφθαρμένη;
Σε τελική ανάλυση όλοι αυτοί, όλο το ευρωκοινοβούλιο, τώρα κατάλαβαν ότι στις Βρυξέλλες υπάρχουν λόμπι και σπρώχνουν «μαύρο» πολιτικό χρήμα.
Τόσα στελέχη των Βρυξελλών που μετά καταλήγουν στον ιδιωτικό τομέα δεν τα είχαν δει.
Ακόμη κι ο ΣΥΡΙΖΑ που υποτίθεται ότι κυνηγάει τη «διαφθορά», στο συγκεκριμένο χαρταετό πετούσε.
Από τις ειδήσεις τα έμαθε τα καθέκαστα.
Ημέρες ντροπής ζούμε, από όλες τις απόψεις.
