Ασφαλώς και δεν θα δω την φωτογραφία μου στην γιγαντοοθόνη του «Φάρου» του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» σε εκατό χρόνια από σήμερα που το «Βήμα» θα γιορτάζει αισίως και τα διακόσια χρόνια του, όπως εχθές που έβλεπα στην γιορτή του, να εναλλάσονται στο βίντεο μεταξύ άλλων σπουδαίων και τα πρόσωπα του Παλαμά με του Σικελιανού.
Και βέβαια ό,τι θα μείνει από μένα για τους φιλολόγους του Συνέδριου που θα επαναληφθεί τότε, θα είναι τα παράδοξα κείμενά μου στην αιωνόβια ήδη εφημερίδα, αλλά και πολλές αναφορές, όπως η έμμετρη σάτιρα δύο νεώτερών μου, που αντιγράφω και ακολουθεί αμέσως με την επίκληση της (θείας) δίκης ως προς την διαιώνιση ή την λήθη όλων μας – κατά τά πρότυπά του Κώστα Καρυωτάκη.
Ιδού λοιπόν το σονέτο που υπογράφει η Σοφία Κολοτούρου, συνεχίζοντας από εκεί που είχε μείνει το διάσημο ποίημα του αυτόχειρα ποιητή:
«Α! κύριε,κύριε Μαλακάση
ποιός θα βρεθεί να μας δικάσει…»
Α, ΚΥΡΙΕ ΚΥΡΙΕ ΓΑΡΑΝΤΟΥΔΗ
Για τους απέξω, είμαστε «κύριος» και «κυρία».
Πολύ μοχθήσαμε για να ’μαστε ορισμένοι.
Φοράμε μάσκες, προσωπίδες, προσωπεία
κι είναι κι η ποίηση μισή – λογοκριμένη.
Τα πάντα εδώ μπορούν να εκτυλιχθούνε:
εδώ είναι τόπος για να ηχήσει το τραγούδι.
Έξω, του κόσμου τα θηρία καραδοκούνε
για να σπαράξουν Κολοτούρου ή Γαραντούδη.
Μα εδώ είμαστε «Ευριπίδης» και «Σοφία»
και ξεδιπλώνουμε τα πιο μεγάλα πάθη.
Μας έσμιξεν ωραία η φαντασία∙
(κι ο κάθε κουτσομπόλης να ψοφάει να μάθει…).
Είμαστε, αλήθεια, λίγο βαρεμένοι.
Καιρός να διαδοθεί στην οικουμένη.*
* Ευριπίδης Γαραντούδης, Σοφία Κολοτούρου, «Ευτοπία», εκδόσεις Gutenberg, 2022
