Ο Τζο Μπάιντεν πρέπει να πάρει δικηγόρο. Πρόκειται να δει μια επίθεση ερευνών εναντίον του ιδίου, των διορισμένων αξιωματούχων του και της συμπεριφοράς τους, που θα ξεκινήσουν τώρα από επιτροπές του Κογκρέσου των ΗΠΑ, οι οποίες ελέγχονται από τους Ρεπουμπλικάνους.
Δεν αποκλείεται ένα ελεγχόμενο από τους Ρεπουμπλικάνους Κογκρέσο να προσπαθήσει ακόμη και να προωθήσει την παραπομπή του, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα «The Guardian».
Έρχονται έρευνες κατά Μπάιντεν για… όλα
Οι Ρεπουμπλικάνοι εξασφάλισαν μια οριακή πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων αυτή την εβδομάδα, με τελικό αποτέλεσμα 218 έδρες έναντι 211 των Δημοκρατικών.
Οι επιδόσεις των Ρεπουμπλικανών ήταν άθλιες σε σύγκριση με τις προβλέψεις, με την οργή για την απαγόρευση των αμβλώσεων και την αντιπάθεια των Ρεπουμπλικανών προς τη δημοκρατία να οδηγούν τους ψηφοφόρους στην αγκαλιά των Δημοκρατικών.
Αλλά τα τεράστια διαρθρωτικά πλεονεκτήματα του να είσαι το κόμμα της αντιπολίτευσης σε ενδιάμεσες εκλογές, μαζί με κάποια βοήθεια από τα σχέδια αναδιάταξης των περιφερειών, που ευλόγησε το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ με ρεπουμπλικανική πλειοψηφία, ώθησαν τους Ρεπουμπλικάνους στην κορυφή.
Τώρα, είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τη νέα ερευνητική τους εξουσία στο Κογκρέσο, για να ξεκινήσουν μια σειρά από έρευνες κατά της κυβέρνησης Μπάιντεν, για θέματα που κυμαίνονται από σοβαρά έως παράλογα ασήμαντα, τονίζει ο Guardian.
Ο Μπάιντεν και η κυβέρνησή του δεν θα χρειαστεί να διαπράξουν κάποιο σοβαρό παράπτωμα, για να υποστούν αυτό το είδος επίσημου ελέγχου κατά τα επόμενα δύο χρόνια. Το γεγονός ότι είναι απλώς Δημοκρατικοί θα είναι αρκετό – σε συνδυασμό με την παράνοια και την τάση για σκοτεινές συνωμοσίες που διακατέχουν τώρα την αμερικανική δεξιά – προκειμένου οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι πιθανό να υποθέσουν ότι θα βρουν κάτι μεμπτό στον κόσμο του Μπάιντεν.
Πανδημία, μετανάστευση και ο… γιος Μπάιντεν
Μέσω της Επιτροπής Εποπτείας και Μεταρρύθμισης της Βουλής των Αντιπροσώπων, οι Ρεπουμπλικάνοι είναι πιθανό να ξεκινήσουν μια σειρά από έρευνες: για την προέλευση του Covid-19 και τη θεωρία της διαρροής στο εργαστήριο, για τη μετανάστευση μέσω των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού και τη χαοτική απόσυρση από το Αφγανιστάν, καθώς και για το αγαπημένο τους θέμα συζήτησης, «τον μονίμως γλοιώδη» γιο του προέδρου, Χάντερ Μπάιντεν.
Αυτές οι έρευνες θα ανθίσουν και θα πολλαπλασιαστούν, επιμένοντας ακόμη και αν δεν βρουν πραγματικές αποδείξεις για αδικήματα – όπως το κυνήγι μαγισσών του παλιού κόσμου ή οι έρευνες για απάτη με τους ψηφοφόρους, μετά από μια εκλογική νίκη των Δημοκρατικών.
Κατά μία έννοια, αυτό είναι τυπικό: οι έρευνες εποπτείας πάντα αυξάνονται όταν το Κογκρέσο και ο Λευκός Οίκος ελέγχονται από διαφορετικά κόμματα. Αλλά δεν θα πρόκειται για μια διαιρεμένη κυβέρνηση όπως έχουμε δει τις προηγούμενες δεκαετίες, με απλό αδιέξοδο και αναποτελεσματικότητα. Αυτό θα είναι πιο ακατάστατο, πιο βασικό, «θα είναι υποβαθμισμένο και εθνικά ενοχλητικό».
Η βουλευτής της Τζόρτζια, Marjorie Taylor Greene, ένα ανερχόμενο αστέρι στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα, που έχει ασχοληθεί με συνωμοσίες, φέρεται να διεκδικεί μια θέση στην επιτροπή, δίνοντας μια ιδέα για το ύφος που θα πάρουν οι έρευνες των Ρεπουμπλικανών. Οι Ρεπουμπλικανοί θα ξεκινήσουν τώρα μια διετή δημόσια επίθεση κατά της κυβέρνησης Μπάιντεν, εξοπλισμένοι με εξουσία κλήτευσης και την ικανότητα να επισύρουν την εθνική προσοχή.
Με τον πρόεδρο Kevin McCarthy να προσπαθεί απεγνωσμένα να ελέγξει κάθε μέλος τής θορυβώδους αλλά στενής του ομάδας, είναι πιθανό ότι η ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων θα βρεθεί υποχρεωμένη να ικανοποιήσει τα περιθωριακά παράπονα ακόμη και των πιο ακραίων μελών της.
Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσουν την πλειοψηφία της Βουλής των Αντιπροσώπων για να αναμοχλεύσουν αντιπαραθέσεις από μικρά ή φανταστικά παραπτώματα, για να ρίξουν σπόντες για την εντιμότητα και τον χαρακτήρα του Μπάιντεν και των συμπαθούντων του, για να υπονοήσουν κακοδιαχείριση εκεί όπου δεν υπάρχει, και πάνω απ’ όλα για να δημιουργήσουν αποσπάσματα που φαίνονται καλά στην τηλεόραση – το είδος των αποσπασμάτων των 10 δευτερολέπτων, που μπορούν να εξοργίσουν έναν Ρεπουμπλικανό ψηφοφόρο και που παρέχουν τους γρήγορους ρυθμούς μιας διαφημιστικής επίθεσης του 2024.
Στην κυβέρνηση Μπάιντεν εκτιμούν ότι οι έρευνες θα γίνουν μπούμερανγκ για τους «κόκκινους»
Οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν τα υποβαθμίζουν όλα αυτά. Ορισμένοι από αυτούς δήλωσαν στο Politico ανεπίσημα ότι πιστεύουν πως οι έρευνες μπορεί να είναι ακόμη και καλό πράγμα για τους Δημοκρατικούς.
«Υπάρχει μια αυξανόμενη εμπιστοσύνη στον Λευκό Οίκο ότι οι Ρεπουμπλικανοί της Βουλής που φωνάζουν για ένα συνονθύλευμα ερευνών θα υπερβάλουν – και ότι οι προσπάθειές τους θα γυρίσουν πολιτικά μπούμερανγκ, με τους βασικούς ψηφοφόρους να ανατρέπονται από την εξόφθαλμη κομματική έχθρα».
«Μπορεί να κάνει τη βάση να νιώσει καλά», δήλωσε ένας σύμμαχος του Λευκού Οίκου, «και θα δώσει στον Ματ Γκετς και στη Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν κάτι φοβερό να πουν στη ζωντανή τους μετάδοση, αλλά δεν θα είναι αυτό που θα πείσει τις γυναίκες των προαστίων στο Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν και την Πενσιλβάνια».
Ίσως η πηγή να έχει δίκιο: ίσως οι Ρεπουμπλικάνοι υπερβάλλουν με την εξουσία εποπτείας τους, όπως υπερβάλλουν με την άρνηση των εκλογών και την απαγόρευση των αμβλώσεων, και οι ψηφοφόροι θα απωθηθούν. Αλλά για τον Guardian αυτό ακούγεται σαν ευσεβής πόθος – ή σαν το είδος της αλαζονικής αισιοδοξίας που ένας πολιτικός θα πρόβαλε σε έναν δημοσιογράφο, για να μην δει το κοινό πόσο την έχει πατήσει.
Το γεγονός είναι ότι οι Ρεπουμπλικανοί είναι εδώ και καιρό πολύ πιο επιτυχημένοι από τους Δημοκρατικούς στο να υπαγορεύουν τους όρους της εθνικής συζήτησης – μια διαφορά στις δεξιότητες που αυτός ο προηγούμενος ενδιάμεσος κύκλος κατέστησε ακόμη πιο ξεκάθαρο.
Είναι πιο τολμηροί και πιο επιθετικοί, έχουν σχεδόν υπερφυσικό ταλέντο στο να βάζουν το Δημοκρατικό Κόμμα σε άμυνα. Οι ακροάσεις που θα προκύψουν από αυτές τις έρευνες δεν είναι πιθανό να είναι πολύ ουσιαστικές, δεν είναι πιθανό να είναι εποικοδομητικές για τους ψηφοφόρους ή υγιείς για τη δημοκρατία. Αλλά είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουν «καλή τηλεόραση».
Τι θα μπλοκάρουν οι Ρεπουμπλικάνοι
Υπάρχουν πολλά καθήκοντα που θα αναλάβουν οι Ρεπουμπλικάνοι, καθώς θα αναλάβουν την πλειοψηφία τους. Θα παρεμποδίσουν την ατζέντα του Μπάιντεν, θα εμποδίσουν τις προτεραιότητες της εξωτερικής του πολιτικής, ενώ φαίνονται αποφασισμένοι να κρατήσουν όμηρο το εθνικό χρέος προκειμένου να επιβάλουν δραστικές περικοπές στην Κοινωνική Ασφάλιση και το Medicare, τα δύο προγράμματα που παρέχουν στήριξη στους ηλικιωμένους της Αμερικής. Αλλά κανείς δεν πρέπει να υποτιμά την όρεξή τους για έρευνες, όσο ασήμαντες ή προσχηματικές κι αν φαίνονται.
Όταν οι Ρεπουμπλικανοί αναλάβουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων τον Ιανουάριο, θα σχηματίσουν έναν συνασπισμό πλειοψηφίας που θα είναι ακόμη πιο εριστικός και τιμωρητικός από ό,τι ήταν όταν κατείχαν για τελευταία φορά την αίθουσα το 2018.
Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα έχει αλλάξει από τότε που ο Τραμπ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του. Κάποιοι, όπως ο κυβερνήτης της Φλόριντα και προεδρικός υποψήφιος για το 2024 Ρον ΝτεΣάντις, φαίνεται να πιστεύουν ότι το κόμμα είναι έτοιμο να ξεπεράσει τη λατρεία της προσωπικότητας που υπήρχε στα χρόνια του Τραμπ, έτοιμο να επιδιώξει τον τραμπισμό ως ιδεολογία ξεχωριστή από τον άνθρωπο Τραμπ.
Αλλά η επανάσταση που προκάλεσε ο Τραμπ στο εσωτερικό του Ρεπουμπλικανικού κόμματος έχει ολοκληρωθεί. Οι διαφωνούντες έχουν εκκαθαριστεί: Είναι πλέον ένα πλήρως τραμπικό κόμμα, τόσο με την έννοια της εξτρεμιστικής, καθοδηγούμενης από τον θυμό πολιτικής του, όσο και με την έννοια της ξεδιάντροπης τακτικής υπερβολής του.
Το Ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο, που θα αναλάβει τώρα την εξουσία, είναι ένα Κογκρέσο που είναι πολύ λιγότερο προσηλωμένο στη δημοκρατία και πολύ περισσότερο υπόχρεο σε αβάσιμες θεωρίες συνωμοσίας.
Πάνω απ’ όλα, είναι ένα κόμμα που εστιάζει με λέιζερ στην κομματική καταγγελία, δέσμιο μιας βάσης της οποίας η ταυτότητα ως Ρεπουμπλικάνων και το μίσος της για τους Δημοκρατικούς φαίνεται να αποτελούν όλο και μεγαλύτερα ποσοστά της ζωής τους.
Οι Ρεπουμπλικάνοι – και ο πυρήνας των ψηφοφόρων τους – έχουν εμμονή με την τιμωρία και την εκδίκηση κατά των Δημοκρατικών, μια εμμονή που φαίνεται ότι θα συνεχιστεί ακόμη και μετά τις εξοντωτικές ενδιάμεσες εκλογές.
