Για το πώς αναλύεται η ανατροπή που δημιούργησε το εκλογικό αποτέλεσμα στο Ισραήλ, με την επικράτηση του «δεξιού μπλοκ» έναντι του λεγόμενου «μπλοκ της αλλαγής», καθώς και τί θα σημάνει για το εσωτερικό αλλά κυρίως τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας η πέμπτη επάνοδος του Νετανιάχου στην εξουσία, μίλησε ο δημοσιογράφος Βίκτωρ Ελιέζερ, ανταποκριτής στην Ελλάδα της μεγαλύτερης ισραηλινής εφημερίδας Yedioth Achronoth (Τελευταία Νέα).

Τα τελικά αποτελέσματα των ισραηλινών εκλογών έφεραν και πάλι ελάχιστη διαφορά ψήφων/ποσοστών (0.01%) μεταξύ του «μπλοκ της δεξιάς» (Λικούντ και συντηρητικά/σιωνιστικά θρησκευτικά κόμματα) και του λεγόμενου «μπλοκ της αλλαγής», (πολιτικές δυνάμεις κέντρου/Λαπίντ), αριστερά και αραβικά κόμματα).

Ωστόσο, λόγω του εκλογικού συστήματος -απλή αναλογική, αλλά και όριο 3,25% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή- η πλειοψηφία εδρών που συγκεντρώνεται γύρω από το Λικούντ είναι αυτή τη φορά ισχυρή (65 έδρες στην Κνεσέτ των 120 εδρών).

Ανεξαρτήτως των επιμέρους αριθμών και ποσοστών, οι Ισραηλινοί έδειξαν πως επιθυμούσαν να τελειώνουν με μια κυβερνητική αστάθεια 3,5 χρόνων που οδήγησε στο ρεκόρ των 5 εκλογικών αναμετρήσεων ! Αυτό αποτυπώνεται στην μεγάλη συμμετοχή των ψηφοφόρων στις εκλογές (σχεδόν 71%), καθώς και σταθερή υποστήριξη του Λικούντ και του Μπενιαμίν Νετανιάχου, σε αντίθεση με τα κόμματα του κέντρου και της αριστεράς. Επίσης, ένας νέος παράγων είναι η κατάληψη της τρίτης θέσης στην Κνεσέτ και με μεγάλο αριθμό εδρών από το Θρησκευτικό Σιωνιστικό Κόμμα του Ιταμάρ Μπεν Γκβίρ, που είναι ο μεγαλύτερος νικητής των εκλογών.

Ο… εφτάψυχος Νετανιάχου

Πάντως, ανεξαρτήτως προτιμήσεων, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου αποδεικνύεται πως είναι όχι μόνον πολιτικά εφτάψυχος, αλλά ότι διαθέτει πολύ μεγαλύτερο εκτόπισμα από όλους τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς εδώ και χρόνια στο Ισραήλ.

Επίσης, η νίκη του, αν δεν αποτελεί μια «αθώωσή του δια της λαϊκής ψήφου» για όλες τις νομικές εκκρεμότητες που έχει, είναι σίγουρο πως θα φρενάρει τις σχετικές δικαστικές διαδικασίες σε βάρος του. Και στο επίπεδο αυτό η επικράτησή του θα είναι σχεδόν πλήρης αν κατορθώσει να μεταρρυθμίσει το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, όπως επιθυμεί.

Η εξωτερική πολιτική

Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική της νέας κυβέρνησης αναμένεται:

– Σκλήρυνση της πολιτικής έναντι των Παλαιστινίων έως διακοπή κάθε ειρηνευτικής προσπάθειας (αν και όχι έως του σημείου που ζητά ο Γκβιρ για κατάργηση της Παλαιστινιακής αρχής και προσάρτησης της Δ. Όχθης)

-Επιθετική πολιτική σε ό, τι αφορά την αντιμετώπιση του Ιράν και αποτροπή κάθε διεθνούς συμφωνίας μαζί του (αν και όχι απόφαση για βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του)

-Ψυχρές σχέσεις με την κυβέρνηση Μπάιντεν και καλύτερες με τους Ρεπουμπλικανούς, ειδικά κερδίζοντας τις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο -Συνέχιση του πνεύματος των Συμφωνιών του Αβραάμ με σειρά αραβικών χωρών

-Τήρηση της Συμφωνίας με το Λίβανο για τη διευθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ τους (παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις Νετανιάχου).

Επίσης, έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς θα εξελιχθούν οι ήδη προσεκτικές σχέσεις του Ισραήλ με τη Ρωσία του Πούτιν, με τον οποίο, ως γνωστόν, είχε πολύ καλές σχέσεις ο μέλλον πρωθυπουργός.

H Ελλάδα και η Τουρκία

Τέλος, ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα έχει το πώς αναμένεται να τοποθετηθεί η νέα εξουσία σε σχέση με Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία.

Η συνέχιση των ιδιαίτερα καλών σχέσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας με το Τελ Αβίβ δεν αναμένεται να διακόψει την επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ και σε καμιά περίπτωση να υπάρξει επιστροφή στις ρήξεις του 2010 και του 2016.

Ενδεχομένως να υπάρξει μόνον επιβράδυνση, λόγω της όχι καλής χημείας του Νετανιάχου με τον Ερντογάν. Το Τελ Αβίβ διακηρύττει πως η αναθέρμανση των σχέσεων με την Άγκυρα δεν επηρεάζει σε τίποτα τις ήδη θερμές σχέσεις με την Αθήνα.

Στην Ελλάδα, όμως, έχει μείνει η αρνητική αίσθηση από την ακύρωση, για δεύτερη φορά, επίσκεψης του μέχρι τώρα υπουργού Άμυνας Μπένι Γκανζ στο Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης της Καλαμάτας -παρά την εξήγηση που δόθηκε από ισραηλινής πλευράς- και την μετά μια εβδομάδα άφιξη Γκάνζ στην Άγκυρα για συνάντηση με τον τούρκο ομόλογό του Χουλουσί Ακάρ.

Ακόμη, η συνεργασία 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ) αναμένεται να προβληθεί ξανά, αλλά Αθήνα και Λευκωσία ενδεχομένως να χρειαστούν πιο συγκεκριμένες κινήσεις από το Τελ Αβίβ, όπως η αναβίωση του σχεδίου για τον αγωγό East Med και η πώληση στην Κύπρο του συστήματος αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής προστασίας Iron Dome (Σιδηρούς Θόλος).

Πηγή: ΕΡΤ