Το θρίλερ στις Ηνωμένες Πολιτείες αναφορικά με τις ενδιάμεσες εκλογές συνεχίζεται. Ισως δε κρατήσει και αρκετές εβδομάδες, με δεδομένο ότι θα γίνουν επαναληπτικές ψηφοφορίες σε κρίσιμες Πολιτείες.
Και αυτές οι εκλογές, όμως, ανέδειξαν μια χώρα βαθύτατα διχασμένη, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή.
Φάνηκε στις Προεδρικές εκλογές του 2020 και στον τρόπο που εξελέγη ο Τζο Μπάιντεν. Πιστοποιήθηκε με την εισβολή στο Καπιτώλιο και τα όσα δραματικά συνέβησαν εκεί, και τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως μια βαθιά πληγή στη Δημοκρατία, μια εσωτερική «11η Σεπεμβρίου».
Φαίνεται και τώρα όπου η χώρα παραμένει διχασμένη μεταξύ ενός ισχυρού μπλοκ Δημοκρατικών κι ενός επίσης ισχυρού μετώπου Ρεπουμπλικανών, στους οποίους παραμένει πρωταγωνιστής ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά πλέον η τοξικότητά του κάνει ζημιά στο κόμμα του. Και ο… Ρον ντε Σάνκτις καραδοκεί.
Ανάμεσα στα δύο αυτά μέτωπα υπάρχει μια ομάδα μετακινούμενων Αμερικανών ψηφοφόρων, οι οποίοι καθορίζουν και την πολιτική κατεύθυνση που ακολουθούν οι ΗΠΑ.
Το «κόκκινο κύμα» αναβλήθηκε, υπήρξε απλά ένας… παφλασμός που έφτασε σίγουρα μέχρι τον Λευκό Οίκο. Και ο Τζο Μπάιντεν θα πρέπει τώρα να αλλάξει ριζικά αν δε θέλει ο ίδιος και οι Δημοκρατικοί να υποστούν δεινή ήττα το 2024.
Όμως, κατά τη γνώμη μου το κορυφαίο συμπέρασμα από τις ενδιάμεσες εκλογές είναι άλλο. Και ήδη το συζητούν με ένταση στις ΗΠΑ.
Είναι το βασικό ζήτημα που ενδεχομένως καθόρισε την ψήφο των Αμερικανών και δεν έδωσε «λευκή επιταγή» στο συντηρητικό μέτωπο του… MAGA ή Make America Great Again.
Είναι μια μεγάλη ελπίδα για όλο τον ελεύθερο, δημοκρατικό κόσμο, για τους πολίτες εκείνους που δεν μπορούν να ανεχθούν την επιστροφή στον Μεσαίωνα.
Μιλώ για την υπόθεση των αμβλώσεων και της απαγόρευσής τους από το Ανώτατο Δικαστήριο. Τον περασμένο Ιούνιο το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε μια νομολογία 50 και πλέον ετών, καταργώντας το Συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση και γυρίζοντας τον κόσμο πολλές δεκαετίες πίσω.
Χαρακτηρίστηκε ως μεγάλη νίκη του βαθέως κράτους των ΗΠΑ, των υπερσυντηρητικών θρησκευτικών κύκλων, των σκοταδιστών σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι χάρηκαν με την απόφαση.
Μην ξεχνάμε και τους εν Ελλάδι σκοτεινούς κύκλους που θα ήθελαν κι εδώ τέτοιες αποφάσεις, κι ακόμη χειρότερες, χαϊδεύοντας τα αυτιά συντηρητικών δυνάμεων στην Εκκλησία, αλλά κι εντός κομμάτων και πολιτικών σχηματισμών που θέλουν να φέρουν τη χώρα πίσω.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, λοιπόν, το δεύτερο σε αξία θέμα για το οποίο μιλούσαν οι ψηφοφόροι, πέραν του πληθωρισμού ήταν οι αμβλώσεις.
Περισσότεροι από 7 στους 10 Δημοκρατικοί, ήταν εξοργισμένοι, θυμωμένοι ή απορημένοι για την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τις επιπτώσεις της.
Αυτοί οι Δημοκρατικοί, που είδαν ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα να καταπατάται, πήγαν και ψήφισαν, ανατρέποντας το «κόκκινο κύμα». Οι καθαρά Δημοκρατικοί, σε συνδυασμό με τους μετακινούμενους ψηφοφόρους, είδαν ότι η χώρα μετακινείται πολύ προς τα Δεξιά.
Και φοβήθηκαν τον ακραίο λαϊκισμό, ξαναθυμήθηκαν τον τρόμο που τους προκαλεί ο Τραμπ, επανέφεραν στη μνήμη τους τις εικόνες από το Καπιτώλιο. Κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να αφήσουν ξανά τη χώρα στα χέρια ενός πανέξυπνου αλλά ακραίου λαϊκιστή όπως ο Τραμπ.
Γι’ αυτό οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ, για πρώτη φορά από το 2002, δεν έδωσαν ξεκάθαρη νίκη στο κόμμα που δεν κυβερνά. Ολες τις προηγούμενες φορές υπήρξε κάποιο «κύμα» εναντίον του Προέδρου, αυτό τώρα δεν υπάρχει και οι αμβλώσεις κατά κύριο λόγο έπαιξαν το ρόλο τους.
Οι αμερικανικές εκλογές είναι ένα μήνυμα ελπίδας για τον φιλελεύθερο κόσμο και για την Ελλάδα.
Ένα μήνυμα ότι ο ακραίος λαϊκισμός, ο σκοταδισμός, ο ελληνικός «τραμπισμός», η ακραία στροφή προς τα δεξιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της χώρας, έχουν ισχυρά αναχώματα.
Οι δημοκρατικοί πολίτες δείχνουν πως μπορούν να αντιστέκονται σε ό,τι περιορίζει τις ατομικές τους ελευθερίες, σε ό,τι απειλεί τη Δημοκρατία, σε κάθε τι που αναγάγει τον λαϊκισμό, την πολιτική φτήνια, την τοξικότητα σε βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος.
Ας δουν καλά το μήνυμα εδώ στην Ελλάδα, ειδικά στους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε με το σκάνδαλο των υποκλοπών να κυριαρχεί, με το πλήγμα που έχει δεχθεί το φιλελεύθερο προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την επανάκαμψη της ακροδεξιάς.
Αλλά και με όσους από την Αριστερά και την Κεντροαριστερά πιστεύουν πως ο ακραίος λόγος, οι άθλιες συμπεριφορές, η ακραία πόλωση και η αντιπολίτευση του «βόθρου» είναι το ιδανικό όχημα για επαναφορά στην εξουσία και για νίκη ενάντια στη Δεξιά.
