Παρά ταύτα ο Ανδρέας δεν ξέρει. Είναι τόσο σίγουρος πως τον ξέρουν, ώστε να μην μπορεί να γνωρίσει αυτό που όλοι γνωρίζουν γι’ αυτόν: ότι είναι ο Ανδρέας που ξέρουν, με την πορεία που ξέρουν, την προπέτεια που ξέρουν, τα χρήματα που ξέρουν.
Όπως άλλωστε κι αυτοί γνωρίζουν ποιοι είναι, πόσο προστατευμένοι είναι από μηχανισμούς που τους αποτρέπουν να είναι ηλίθιοι, με ποιό τρόπο να είναι ξύπνιοι σαν τον Ανδρέα, αλλά να μην είναι. Διότι ο Ανδρέας είναι αυτός που αίρει τα πάντα για την πάρτη τους. Ένα είδος Σωτήρα είναι ο Ανδρέας, σε βαθμό μάλιστα που δεν μπορεί να διακριθεί από κανένα Μητσοτάκη.
Αυτό όμως είναι το Σύστημα του Ανδρέα όπου το κάθε τι έχει γίνει ομοίωμα του άλλου, αρκεί το ομοίωμα να μην σημαίνει μίμηση αλλά υπεράκτιες μπίζνες τις οποίες με την σειρά του ο Ανδρέας θα τις μετατρέψει σε εγχώριες πατριωτικές, πολιτογραφώντας τες με golden visa προκειμένου να ξαναρχίσει ο φαύλος κύκλος (ο φαύλος κύριος) απο την αρχή.
Τον Πάτση τον παράγουμε εμείς. Δεν τον επαναλαμβάνουμε διότι τον καταστέλλουμε.
Τον καταστέλλουμε, διότι τον επαναλαμβάνουμε.
Κι αν φαίνονται «αφηρημένα» όσα γράφω, ξαναγράφοντας (αριθμημένο) το χθεσινό μου σημείωμα, αν θεωρώ αναγκαία στη μέση του κειμένου μου μία ετερόκλητη αναφορά, π.χ. στον Καρούζο, όπως χθές, αν εισάγω και πάλι τον δαίμονα της ποίησης και ξαναγράφω ότι » ….εγκαταλείπουμε ως ένα σημείο το ζώο. Μα όμως το αίνιγμα ολοένα παφλάζει στην καρδιά μας», αυτό το κάνω διότι η εμπειρία του κάθε Πάτση και του κάθε Πέτσα είναι δομημένη σαν την γλώσσα μου ( πχ. Πέτσας- Πάτσης). Και διότι μου αρκεί μια λέξη του Πάτση, έστω «συνάνθρωποι», για να συμπεράνω πως δεν είναι μόνο μία λέξη του αλλά λέξεις επί των λέξεών του. Και η αξία αυτής της λέξης («συνάνθρωποι») που εκφώνησε ο τετραπέρατος (με την άδειά σας) κύριος Πάτσης βρίσκεται στο γεγονός ότι ισχυρίζεται πως λέει το νόημα αυτού που λέει, ενώ «λέει» το Σύστημα -που του επιτρέπει όχι μόνο να λέει αλλά και να πουλάει ανθρωπισμό.
Το Σύστημα λέει ό,τι είπε προχθές ο Πάτσης -που λέει και ο Πέτσας: «Θα είμαι πάντα ο Ανδρέας πουξέρετε»(συνάνθρωποι).
Υ.Γ.
….ξέρετε «, ή «ξέρατε»;
Θα σας γελάσω, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχουν τα (αριθμημένα) κείμενα, η επιμονή και η «σειρά».
