Ολα ξεκίνησαν από μια κραυγή, κάτι παραπάνω από σπαρακτική, έναν μορφασμό πόνου και ένα σπασμένο πόδι. Ηταν μια περίεργη στιγμή, αλλά, παράλληλα, το ξεκίνημα μιας υπέροχης αθλητικής ιστορίας για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη.
Διαβάστε ακόμη: Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Από τριών χρονών στα γήπεδα και η διαδρομή έως τα 43 του
Εικοσιδύο χρόνια πριν, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, το 2000, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης υπέστη κάταγμα κατά τη διάρκεια του αγώνα. ‘Ηταν κατά τη διάρκεια του προημιτελικού και ενώ αγωνιζόταν ενάντι στον Κολομβιανό Μίλτον Κάστρο. Στην προσπάθειά του να πάρει πόντο έσπασε το δεξί του πόδι. Σφάδαξε από τον πόνο, έπεσε αμέσως στο έδαφος και αναφώνησε: «Εσπασε, έσπασε μαμά».
Διαβάστε επίσης: Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Τι είναι η σπάνια μορφή καρκίνου nut από την οποία έπασχε
Μαζί με τη μαμά του έκλαψε και όλη η Ελλάδα. Το μόλις 21 ετών παλλικάρι με ύψος 2.01 και φιλοδοξούσε τη διάκριση λύγιζε. Το όνειρο του μεταλλίου απομακρύνθηκε. Όχι όμως για πολύ. Αν ήταν κάποιος άλλος, ίσως η καριέρα του να είχε τελειώσει εκεί. Εκείνος όμως συνέχισε.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ήταν στον τελικό των Ολυμπιακών της Αθήνας και κατακτούσε το ασημένιο.
Μόλις έχασε, αγκάλιασε τον νικητή, με τον οποίο λίγα δευτερόλεπτα πριν χτυπιόταν. Αυτό είναι το τάε κβον ντο.
Το 2008, στο Πεκίνο, βρέθηκε ξανά στον τελικό, παίρνοντας το ασημένιο και πάλι.
Μια όμορφη αθλητική ιστορία που ξεκίνησε με πόνο και τελείωσε με καταξίωση.
