Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι γερμανικές δυνάμεις προέβησαν σε αμέτρητα εγκλήματα πολέμου σε κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Σε αυτά συμμετοχή είχαν στελέχη του γερμανικού στρατού (Βέρμαχτ), αλλά κυρίως τα SS, δηλαδή οι επίλεκτοι του ναζιστικού κόμματος.
Άλλωστε ένας βασικός λόγος ύπαρξης της τελευταίας παραστρατιωτικής οργάνωσης ήταν η άσκηση τρομοκρατίας σε όσους λαούς είχαν την ατυχία να πέσουν σε γερμανική κατοχή ώστε να γίνουν υπάκουα πιόνια του Γ΄ Ράιχ. Όμως, υπήρχε μία μονάδα των SS που τα εγκλήματά της προκαλούσε αποτροπιασμό στους ίδιους τους Γερμανούς, συμπεριλαμβανομένων και των άλλων SS.
Η μονάδα αυτή αποτελούνταν από εγκληματίες που είχαν καταδικαστεί για δολοφονίες, βιασμούς και άλλα ειδεχθή εγκλήματα. Όπως τα περισσότερα μέλη του που είχαν πολλά ονόματα, έτσι και η μονάδα αυτή εμφανιζόταν με διάφορες ονομασίες, οι περισσότερες από τις οποίες, συμπεριλάμβαναν στον τίτλο τους τη λέξη «Ντιρλεβάνγκερ». Πρόκειται για το επώνυμο του αρχηγού και δημιουργού της, Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ, που πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένας διαβόητος αλκοολικός παιδεραστής.
Οι ναζί τον είχαν φυλακίσει για βιασμούς ανηλίκων και τον είχαν διώξει από το κόμμα τους. Το ότι ένα τέτοιο υποκείμενο απελευθερώθηκε και δημιούργησε μια μονάδα εγκληματιών που πολέμησε και τελούσε υπό την προστασία της ανώτατης ηγεσίας, είναι μία από τις πολλές αποδείξεις για το ποιόν του καθεστώτος της.
Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ
Ο Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ ήταν ένας από τα εκατομμύρια των Γερμανών που πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διακρίθηκε σε πολλές μάχες για την ανδρεία του με αποτέλεσμα από απλός στρατιώτης στο τέλος του πολέμου να έχει προαχθεί σε ανθυπολοχαγό.
Μετά τον πόλεμο συμμετείχε στην παραστρατιωτική οργάνωση των Φράι Κορπς που κατέπνιξαν τις εξεγέρσεις των κουμουνιστών που είχαν σαν στόχο την κατάληψη της εξουσίας στα γερμανικά κρατίδια. Στην ίδια αυτή οργάνωση ήταν και ο δεκανέας Αδόλφος Χίτλερ.
Οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν και το 1923 όταν ο Ντιρλεβάνγκερ εντάχθηκε στο ναζιστικό κόμμα. Όμως, δεν είχε κάποια αξιόλογη δράση, καθώς ήταν αλκοολικός και ψυχολογικά ασταθής.
Καταδικασμένος παιδεραστής
Το 1934 ενώ οι ναζί είχαν πάρει την εξουσία, ο Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ συνελήφθη για τον βιασμό ενός 13χρονου κοριτσιού και για κλοπή κρατικής περιουσίας. Το δικαστήριο τον βρήκε ένοχο για τα εγκλήματα, αλλά η ποινή του ήταν μόλις δύο χρόνια φυλάκιση. Ήταν ξεκάθαρο ότι στελέχη του ναζιστικού κόμματος είχαν μεσολαβήσει για να «πέσει στα χαμηλά»
Επίσης, αν και μετά την καταδίκη του διαγράφηκε από το ναζιστικό κόμμα, του επετράπη να υποβάλει εκ νέου αίτηση για ένταξη αμέσως μετά την αποφυλάκισή του. Το 1936 ο Ντιρλεβάνγκερ απελευθερώθηκε, αλλά γρήγορα συνελήφθη ξανά για σεξουαλική επίθεση σε ανήλικο. Αυτή τη φορά οι ναζί ήταν αποφασισμένοι να τον ξεφορτωθούν και έτσι στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Το «βύσμα» του Ντιρλεβάνγκερ
Σε απόγνωση ο Ντιρλεβάνγκερ επικοινώνησε με τον παλιό συμπολεμιστή του από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Γκότλομπ Μπέργκερ, να τον βοηθήσει. Αυτός ήταν πλέον ανώτερο στέλεχος του ναζιστικού κόμματος και στενός συνεργάτης του αρχηγού των SS, Χάινριχ Χίμλερ.
Ο Μπέργκερ χρησιμοποίησε την επιρροή του ώστε ο Ντιρλεβάνγκερ να φύγει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης και να ενταχθεί στη «Λεγεώνα Κόνδωρ», μια γερμανική μονάδα που πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1936–1939) στο πλευρό των φασιστών του Φράνκο.
Η δράση της μονάδας αυτής στην Ισπανία ηρωοποιήθηκε από τους ναζί. Έτσι, όταν την άνοιξη του 1939 η «Λεγεώνα Κόνδορ» επέστρεψε στη Γερμανία, ο Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ δεν ήταν πια παιδεραστής, αλλά “ήρωας πολέμου”.
Ο φίλος του, ο Μπέργκερ μπόρεσε να τον εντάξει στα SS και μάλιστα ως αξιωματικό.
«Μονάδα Λαθροκυνηγών Ορανίενμπουργκ»
Στις 23 Μαρτίου 1940, ο Χίτλερ διέταξε τη δημιουργία μίας μονάδας που θα αποτελούνταν από άνδρες που είχαν καταδικαστεί ως λαθροκυνηγοί. Αποστολή τους ήταν να αντιμετωπίσουν το αντάρτικο που είχε αρχίσει να εμφανίζεται στην κατεχόμενη Πολωνία. Σύμφωνα με τη διαταγή, θα έπαιρναν χάρη μόνο αν διακρίνονταν στις επιχειρήσεις.
Ο Χίτλερ προτιμούσε να ήταν Βαυαροί και Αυστριακοί και απαγόρευε να συμπεριληφθούν όσοι λαθροκυνηγοί είχαν καταδικαστεί για στήσιμο παγίδων. Ο λόγος ήταν, ότι θεωρούσε τη μέθοδο αυτή απάνθρωπη για τα ζώα.
Στα τέλη Μαΐου 1940, ο Χίμλερ διέταξε τον Ντιρλεβάνγκερ να πάει στο Ορανίενμπουργκ για να αναλάβει τη διοίκηση της νέας αυτής μονάδας «λαθροκυνηγών». Έτσι, στις 14 Ιουνίου 1940, ιδρύθηκε επίσημα η «Μονάδα Λαθροκυνηγών Ορανίενμπουργκ» («Wilddiebkommando Oranienburg») ως μέρος των Βάφεν-SS. Η μονάδα αποτελούνταν μόλις από 55 άνδρες και στάλθηκε στην Πολωνία.
Εκεί προστέθηκαν τέσσερις υπαξιωματικοί SS που επιλέχθηκαν γιατί είχαν κάνει πειθαρχικά παραπτώματα αλλά και πολλοί νεοσύλλεκτοι. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1940, η μονάδα αριθμούσε περισσότερους από 300 άνδρες. Εκτός από τα 55 πρώτα στελέχη, οι υπόλοιποι είχαν καταδικαστεί για βαριά εγκλήματα άσχετα με τη λαθροθηρία, όπως φόνους, βιασμούς κ.ά.
Επίσης ο Ντιρλεβάνγκερ προβιβάστηκε στο βαθμό του SS-Obersturmführer από τον Χίμλερ.
Καλίστρος Θιέλεκε
Με την εισροή εγκληματιών, η έμφαση στους λαθροκυνηγούς στη μονάδα είχε πλέον χαθεί. Παρά ταύτα, πολλοί από τους πρώην λαθροκυνηγούς έγιναν υπαξιωματικοί για να εκπαιδεύσουν τους νεοσύλλεκτους εγκληματίες του Ντιρλεβάνγκερ.
Ανάμεσα στους τελευταίους ήταν και παράφρονες, με πιο διαβόητο τον Καλίστρο Θιέλεκε, (Kalistros Thielecke), ο οποίος το 1930 είχε σφάξει τη μητέρα του με 20 μαχαιριές.
Έγινε γνωστός με το παρατσούκλι «Ο Οιδίποδας του Κουρφουρστένταμ» (το όνομα της περιοχής του Βερολίνου όπου ζούσε με τη μητέρα του) και είχε εγκλειστεί σε ψυχιατρείο.
Απελευθερώθηκε και μαζί με άλλους παράφρονες εγκληματίες στρατολογήθηκε στη μονάδα του Ντιρλεβάνγκερ.
Τα πολλά ονόματα της «Μονάδας Ντιρλεβάνγκερ»
Όπως τα περισσότερα μέλη του, που είχαν πολλά ονόματα, έτσι και η μονάδα αυτή εμφανιζόταν με διάφορα ονόματα, όπως «SS-Sonderkommando Ντιρλεβάνγκερ», «SS Sondereinheit Ντιρλεβάνγκερ», «SS-Sturmbrigade Ντιρλεβάνγκερ», «Ταξιαρχία Ντιρλεβάνγκερ», «Μαύροι Κυνηγοί» (γερμανικά: Die schwarzen Jäger) ή 36η Μεραρχία Γρεναδιέρων Βάφεν SS (γερμανικά: die 36. Waffen-Grenadier-Division der SS).
Ο βασικός λόγος για τις αλλαγές του ονόματος της μονάδας ήταν η ντροπή που ένιωθαν ακόμη και οι ναζί και οι άνδρες των SS ότι καταδικασμένοι εγκληματίες που απαγορευόταν να φέρουν όπλα, επομένως εξαιρούνταν από τη στράτευση στη Βέρμαχτ, θα μπορούσαν να είναι μέρος των SS που γι’ αυτούς αποτελούσε μία «ελίτ» στρατιωτική δύναμη.
Βρέθηκε λύση. Διακηρύχθηκε ότι ο σχηματισμός δεν ήταν μέρος των SS, αλλά «υπό τον έλεγχο» των SS. Κατά συνέπεια, το όνομα της μονάδας άλλαξε σε «Ειδική Μονάδα Ντιρλεβάνγκερ» («Sonderkommando Ντιρλεβάνγκερ»). Καθώς η δύναμη της μονάδας μεγάλωνε, τέθηκε υπό τη διοίκηση των SS-Totenkopfverbände (ο σχηματισμός που ήταν υπεύθυνος για τη διοίκηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης) και επαναπροσδιορίστηκε ως «SS-Sonderbataillon Ντιρλεβάνγκερ».
Τον Ιανουάριο του 1942, προκειμένου να αυξήσει τη δύναμή της, η μονάδα εξουσιοδοτήθηκε να στρατολογεί Ρώσους και Ουκρανούς εθελοντές. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943, ο αριθμός των ανδρών στο τάγμα διπλασιάστηκε σε 700. Έγινε και πάλι μονάδα Βάφεν-SS στα τέλη του 1944. Τον Μάιο του 1944, οι 550 άνδρες (Τουρκοκεστάνιοι, Τάρταροι του Βόλγα, Αζερμπαϊτζάν, Κιργίζοι, Ουζμπέκοι και Τατζίκοι) ενός συντάγματος SS μετατέθηκαν στη μονάδα του Ντιρλεβάνγκερ, οπότε έγινε επίσημα «Ταξιαρχία Ντιρλεβάνγκερ».
Οι εγκληματίες του Ντιρλεβάνγκερ
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όσο συνεχιζόταν ο πόλεμος, οι Γερμανοί δημιουργούσαν και άλλες μονάδες καταδίκων που πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή. Όμως, στις μονάδες αυτές στέλνονταν Γερμανοί στρατιώτες που είχαν καταδικαστεί για παραβάσεις του στρατιωτικού κώδικα. Πολλοί απ’ αυτούς δεν ήταν εγκληματίες.
Μόνο στη μονάδα του Ντιρλεβάνγκερ στέλνονταν νεοσύλλεκτοι που είχαν καταδικαστεί για ποινικά αδικήματα και μάλιστα ειδεχθή, όπως φόνο εκ προμελέτης, βιασμό, και εμπρησμό. Όταν το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ, η μονάδα αυτή διέπραξε φρικαλεότητες σε τέτοια μορφή και κλίμακα που προκάλεσε αηδία ακόμη και στους άλλους άνδρες των SS που είχαν και οι ίδιοι σκοτώσει ή βασανίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Ο Ντιρλεβάνγκερ και οι άνδρες του διασκέδαζαν να ακούνε τις κραυγές γυναικών και παιδιών καθώς τους έκαιγαν ζωντανούς μέσα στα σπίτια τους. Μια άλλη «αγαπημένη» ενασχόλησή τους ήταν να πετούν γυναικόπαιδα σε πεινασμένες αγέλες αγρίων σκύλων και να γελούν καθώς τους ξέσχιζαν τις σάρκες.
Η μονάδα πήρε μέρος σε πολυάριθμες επιχειρήσεις εναντίον ανταρτών, κυρίως στην κατεχόμενη Λευκορωσία. Επίσης, συμμετείχε στην καταστροφή της Βαρσοβίας στα τέλη του 1944, και τη σφαγή περίπου 100.000 κατοίκων κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης της Βαρσοβίας, καθώς και στη βάναυση καταστολή της Σλοβακικής Εθνικής Εξέγερσης, μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου 1944.
Το τέλος
Τα διαβήματα διοικητών της Βέρμαχτ, ακόμη και Βάφεν-SS, να διαλυθεί η μονάδα του Ντιρλεβάνγκερ όχι μόνο δεν εισακούστηκαν αλλά καθώς ο πόλεμος πήγαινε όλο και χειρότερα για τη Γερμανία, τόσο η ναζιστική ηγεσία την ενίσχυε.
Τον Φεβρουάριο του 1945, από ταξιαρχία αναβαθμίστηκε σε μεραρχία και στάλθηκε στη γραμμή Oder-Neisse για να σταματήσει τη σοβιετική προέλαση. Ήταν πια η 36η Μεραρχία Γρεναδιέρων Βάφεν SS 36, με διοικητή πάντα τον διαβόητο Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ. Αριθμούσε τότε 4.000 άνδρες, πολλοί από τους οποίους ανήκαν σε τακτικές μονάδες της Βέρμαχτ.
Η μεραρχία απωθήθηκε προς τα βορειοανατολικά όταν ξεκίνησε η τελευταία σοβιετική επίθεση στις 16 Απριλίου 1945 προς το Βερολίνο. Την επόμενη μέρα, ο Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη και στάλθηκε στα μετόπισθεν.
Μέσα στις επόμενες μέρες οι Σοβιετικοί διέλυσαν τα απομεινάρια της μονάδας του, και αυτή έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει την 1η Μαΐου 1945.
Μόλις 700 άνδρες της μεραρχίας επέζησαν του πολέμου αφού κατάφεραν να περάσουν τον Έλβα και να παραδοθούν στους Αμερικανούς.
Πολλοί απ’ αυτούς δικάστηκαν από τους Συμμάχους ως εγκληματίες πολέμου και καταδικάστηκαν σε θάνατο ή ισόβια δεσμά. Ανάμεσά τους δεν ήταν ο αρχηγός τους, Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ. Αυτός συνελήφθη από τις γαλλικές δυνάμεις κατοχής στη Γερμανία και πέθανε υπό την κράτηση τους, στις 8 Ιουνίου 1945.
Λέγεται ότι οι Γάλλοι ειδοποίησαν τους Πολωνούς ότι τον είχαν πιάσει. Αυτοί έστειλαν κάποιους δικούς τους που τον σκότωσαν αργά και βασανιστικά ενώ οι Γάλλοι φρουροί έκαναν ότι δεν έβλεπαν. Όπως και να έχει, κανένας δεν ασχολήθηκε για τις συνθήκες θανάτου του αρχιεγκληματία, Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ.
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
