Οι νέες προβλέψεις του ΔΝΤ για τη διεθνή οικονομία και τις προοπτικές της, που έγιναν γνωστές την Τρίτη 11 Οκτωβρίου, είναι από κάθε άποψη απαισιόδοξες.
«Το ένα τρίτο της διεθνούς οικονομίας είναι πιθανό να γνωρίσει συρρίκνωση φέτος ή το επόμενο έτος, εν μέσω μείωσης των πραγματικών εισοδημάτων και αύξησης των τιμών», αναφέρει το σχετικό σημείωμα, προσθέτοντας ότι πυκνώνουν τα σύννεφα που προμηνύουν καταιγίδα.
Αν, όμως, αυτό είναι κάτι που σχεδόν όλοι ανέμεναν, υπάρχει και κάτι που προκαλεί εντύπωση: Το γεγονός ότι ο διεθνής οργανισμός δεν αναφέρει στις βασικές αιτίες αυτής της κρίσης το στοιχείο που σφράγισε τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων τη διετία 2020-’21: Την πανδημία της Covid-19.
-
Διαβάστε επίσης: ΔΝΤ: Στο 5,2% ο πήχης για την ελληνική ανάπτυξη το 2022, προσγείωση στο 1,8% το 2023
Σφυρίζουμε… τη λήξη;
Ιδού, για του λόγου το αληθές, σε τι αποδίδεται η σημερινή κρίση: «Η διεθνής οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπη μα σοβαρές απειλές, οι οποίες διαμορφώνονται από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μια κρίση σε επίπεδο κόστους ζωής που προκαλείται από τις διευρυνόμενες πληθωριστικές πιέσεις και την επιβράδυνση της Κίνας».
Μπορούμε, άραγε, μετά και από αυτό, να… σφυρίξουμε τη λήξη της πανδημίας, η οποία οδήγησε στον θάνατο πάνω από 6,5 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και άλλαξε ριζικά πράγματα που μέχρι χθες θεωρούνταν δεδομένα;
Αν πιστέψουμε τον Τζο Μπάιντεν, αυτό ακριβώς συμβαίνει – παρά το ότι στη χώρα του χάνουν καθημερινά τη ζωή τους πάνω από 400 άτομα εξαιτίας του συγκεκριμένου ιού. «Η πανδημία τελείωσε», είπε ρητά και κατηγορηματικά ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στα μέσα Σεπτεμβρίου, μιλώντας στο δίκτυο CBS. «Αν παρατηρήσετε, κανείς δεν φορά μάσκα. Όλοι δείχνουν να είναι σε σχετικά καλή κατάσταση», πρόσθεσε.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε αναφερθεί στο συγκεκριμένο θέμα και ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Παρά δε το γεγονός ότι ο Τέντρος Αντχάνομ Γκεμπρεϊγέσους φρόντισε να είναι πιο μετρημένος στις δηλώσεις και τις εκτιμήσεις του, το μήνυμα που έστειλε είναι πρακτικά το ίδιο. «Δεν βρισκόμαστε εκεί ακόμη. Όμως, το τέλος είναι ορατό», είπε.
Οι δηλώσεις και η πραγματικότητα
Η αλήθεια, βεβαίως, είναι κάπως διαφορετική, όπως μαρτυρούν και τα επίσημα στοιχεία, που δείχνουν ότι σήμερα πεθαίνουν από επιπλοκές του Sars-C0v-2 σχεδόν τριπλάσιοι άνθρωποι σε σύγκριση με την «κλασική» γρίπη.
Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί έσπευσαν να διαφωνήσουν, με τον Μπάιντεν κυρίως, προειδοποιώντας ότι η ανθρωπότητα μπορεί να βρεθεί εκ νέου μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Ανάμεσά τους και η Κίνα – η χώρα στην οποία διαπιστώθηκε το «κρούσμα μηδέν» – η οποία συνεχίζει να εφαρμόζει αυστηρά περιοριστικά μέτρα όταν κρίνει αναγκαίο.
Από την πλευρά του, το The Atlantic, επικαλούμενο τον επιδημιολόγο του Columbia Στίβεν Μορς, υπενθυμίζει τι συνέβη στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις: «Οι πανδημίες της γρίπης τελείωναν αφού ο ιός είχε προσβάλει τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού ώστε να μην είναι πλέον σε θέση να προκαλεί μεγάλα κύματα. Όμως, ο ιός δεν εξαφανιζόταν, μετατρεπόταν απλώς στο αίτιο που προκαλούσε τη νέα εποχική γρίπη (…) συνεχίζοντας να σκοτώνει ανθρώπους».
Όσο για την McKinsey, σε πρόσφατη έκθεσή της, έκανε λόγο για υποτίμηση της πραγματικής εικόνας όσον αφορά στα κρούσματα. Κάτι που, όπως σημείωνε, οφείλεται τόσο στη διεξαγωγή των περισσότερων τεστ (άρα χωρίς επίσημη καταγραφή) όσο και στο γεγονός ότι οι ίδιες οι στατιστικές έχουν πάψει να είναι αναλυτικές.
Ένας, δύο, τρεις, πολλοί εφιάλτες…
Κάπως έτσι, λοιπόν, τελειώνει ο εφιάλτης; Μπορούμε να βάλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (ή τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε) όλα όσα περάσαμε; Μπορούμε να απαλλαγούμε από έναν εφιάλτη και να ασχοληθούμε με τους υπόλοιπους; Μπορούμε να μην ανησυχούμε για τα εμβόλια και τις όποιες παρενέργειές τους, μιας και οι ίδιες οι εταιρείες μοιάζουν ήδη να στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις, έχοντας γεμίσει τα ταμεία τους και μη επιδεικνύοντας ιδιαίτερη διάθεση να ασχοληθούν με την παραγωγή εμβολίων «νέας γενιάς»;
«Με τον κόσμο να έχει κατακερματιστεί εξαιτίας του πολέμου, τα σοκ με τις τιμές των εμπορευμάτων, τις πιέσεις στις χρηματαγορές και τη ροπή προς την αποπαγκοσμιοποίηση, έχει περάσει πλέον σε δεύτερη μοίρα η υγειονομική κρίση διαρκείας η οποία προκάλεσε ή επιτάχυνε πολλά από τα παραπάνω προβλήματα – και ανάγκασε τους διεθνείς θεσμούς να πραγματοποιούν διαδικτυακές συνόδους μέχρι πρόσφατα», σημειώνει το Reuters σε σχετική του ανάλυση, ενόψει και της ετήσιας συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Επίσης, ο διευθύνων σύμβουλος και επικεφαλής οικονομολόγος του Institute of International Finance, Ρόμπιν Μπρουκς, χαρακτηρίζει «απόλυτη έκπληξη» το γεγονός ότι μια υγειονομική κατάσταση η οποία συνεχίζει να έχει επίδραση πάνω στη διεθνή οικονομία έχει υποχωρήσει τόσο γρήγορα στη λίστα των προτεραιοτήτων.
Οι ρωγμές πληθαίνουν και βαθαίνουν
Θα «ξεχάσουμε» άραγε, το ίδιο γρήγορα με την πανδημία και τον πόλεμο της Ουκρανίας, όταν κάποια στιγμή σιγήσουν τα όπλα; Στην πραγματικότητα, ακόμη κι αν ΜΜΕ και διεθνείς οργανισμοί πάψουν να ασχολούνται μαζί του κάποτε, οι συνέπειες είναι εδώ για να μείνουν.
Όπως και οι συνέπειες της πανδημίας, της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, που ισοδυναμεί με ένα τσουνάμι εν τη γενέσει του. Όλα αυτά, μαζί με τις επόμενες κρίσεις που – αναπόφευκτα – θα ξεσπάσουν λειτουργούν σωρευτικά πάνω στο σώμα της ανθρωπότητας και των κοινωνιών της.
Όπως οι διαδοχικοί σεισμοί στον σκελετό ενός κτιρίου, που του προκαλούν ρωγμές και φέρνουν ολοένα πιο κοντά την κατάρρευσή του.
Πηγή: OT
