Οι καλλιτεχνικοί θησαυροί του Πολ Αλεν
Στις 9 και 10 Νοεμβρίου πρόκειται να δημοπρατηθούν 150 έργα από την ιδιωτική συλλογή του εκλιπόντος συνιδρυτή της Microsoft, η οποία αναμένεται να ξεπεράσει το ποσό-ρεκόρ του 1 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Πολ Αλεν: CHRISTIE’S IMAGES LTD
Εργα των Βίνσεντ Βαν Γκογκ, Πολ Σεζάν, Κλοντ Μονέ, Εντουάρ Μανέ, Ζορζ Σερά, Γκούσταβ Κλιμτ, Πολ Γκογκέν, Τζόρτζια Ο’Κιφ, Τζάσπερ Τζονς, Σάντρο Μποτιτσέλι, Ρόι Λίχτενσταϊν, Αντι Γουόρχολ και άλλων σπουδαίων εκπροσώπων της παγκόσμιας καλλιτεχνικής δημιουργίας περιλαμβάνονται στην ιδιωτική συλλογή του Πολ Αλεν (1953-2018) που πρόκειται να βγει σε δημοπρασία από τον οίκο Christie’s στη Νέα Υόρκη, με τα έσοδα να διατίθενται σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, κάτι το οποίο αποτελούσε επιθυμία του ίδιου του εκλιπόντος, ο οποίος είχε συνδέσει το όνομά του με την κοινωφελή δράση στη διάρκεια του βίου του. Το κολοσσιαίο εγχείρημα με τίτλο «Visionary: The Paul G. Allen Collection» αφορά την πιο ακριβή και σημαντική ιδιωτική συλλογή που έχει δημοπρατηθεί ποτέ, με τις τιμές για έναν πίνακα να ξεκινούν από 1,5 εκατ. δολ. και αναμένεται να φθάσουν τα 120 εκατομμύρια.
Στο BHMAgazino που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής», η Ντιάνα Καρτσαγκούλη ρίχνει μια ματιά στα πιο σημαντικά και ακριβά από τα 150 έργα της μυθικής συλλογής, όπως είναι το «Δάσος με σημύδες» (Birch Forest, 1903), του Γκούσταβ Κλιμτ (1862-1918), το «Περιβόλι με κυπαρίσσια» (1888) του Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853-1890), τα «Μοντέλα» (1888) του Ζορζ Σερά (1859-1891), αλλά και η «Μητρότητα ΙΙ» (1899) που ζωγράφισε ο Πολ Γκογκέν (1848-1903) στην Αϊτή ή το πιο σύγχρονο «Λευκό τριαντάφυλλο με δελφίνιο Νο. 1» (1927) της Τζόρτζια Ο’Κιφ (1887-1986).
Ρόντρικ Μπίτον: «Ο ελληνικός πολιτισμός έχει παγκόσμια σημασία»
Ο ομότιμος καθηγητής της έδρας Κοραή του King’s College London μιλάει για την επέκταση του ελληνισμού στον κόσμο και τη θέασή του πέρα από τα στενά όρια της κοιτίδας του.
Μπίτον: ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Αν και κατοικούν αδιάλειπτα την ίδια νοτιοανατολική γωνιά της Ευρώπης και της ανατολικής Μεσογείου, [οι Ελληνες] έχουν κατά καιρούς ριζώσει σε πολλά και διαφορετικά μέρη», γράφει ο Ρόντρικ Μπίτον στην εισαγωγή του νέου του βιβλίου. Εχοντας στο παρελθόν αφηγηθεί τη ζωή του Γιώργου Σεφέρη, ακολουθήσει τους δρόμους που έφεραν τον Μπάιρον στο επαναστατημένο Μεσολόγγι, παρουσιάσει την Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας ως βιογραφία από τη γέννησή της το 1821 μέχρι σήμερα, o ομότιμος καθηγητής της Εδρας Κοραή Νεοελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Φιλολογίας στο King’s College London με το έργο του «Οι Ελληνες» διευρύνει αυτή τη φορά την οπτική του αποσυνδέοντας τη μελέτη του ελληνικού πολιτισμού από τη γεωγραφική του κοιτίδα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια γλαφυρή περιγραφή της εξάπλωσης της ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής ταυτότητας και του ελληνικού πολιτισμού πολύ πέρα από τα στενά τους όρια και το ιστορικό τους κέντρο στη βαλκανική χερσόνησο σε χρονικό ανάπτυγμα τριών και πλέον χιλιετηρίδων, με αφετηρία τη μυκηναϊκή περίοδο της Εποχής του Χαλκού και τερματικό σταθμό την ελληνική διασπορά του 21oυ αιώνα.
Στο ΒΗΜΑgazino που κυκλοφορεί μαζί με «Το ΒΗΜΑ της Κυριακής», ο Μάρκος Καρασαρίνης συζητά με τον έμπειρο ακαδημαϊκό και φιλέλληνα για τη διαδικασία αυτή της εξακτίνωσης του ελληνισμού σε παγκόσμια κλίμακα και τη «μακρά διάρκεια» της ιστορίας του.
Ο «Ντον Τζοβάννι» στην Εθνική Λυρική Σκηνή
Οι πρωταγωνιστές της αριστουργηματικής όπερας του Μότσαρτ που παρουσιάζεται στην Αθήνα φωτογραφίζονται και μιλούν για τους ρόλους τους.
Ο «Ντον Τζοβάννι» του Μότσαρτ έκανε πρεμιέρα την 29η Οκτωβρίου 1787 στην Πράγα για να πάρει αρκετά καλές κριτικές. Λίγο μετά, στις 7 Μαΐου 1788, το έργο έκανε πρεμιέρα στη Βιέννη, με τον συνθέτη να προσθέτει δύο νέες άριες και να κάνει βελτιώσεις στο φινάλε. Με αυτή τη μορφή ξεκίνησε τη θριαμβευτική πορεία του και έφτασε να θεωρείται σήμερα μία από τις σπουδαιότερες όπερες στην ιστορία του μελοδράματος. Μια όπερα για τα αδιέξοδα του έρωτα, για τα παιχνίδια εξουσίας και αποπλάνησης αλλά και για την τιμωρία που (μπορεί να) περιμένει τον ακόλαστο και διεφθαρμένο, εκείνον που βάζει τις απολαύσεις του σώματος πάνω από όλα, όταν φθάνει στο τέλος της διαδρομής του. Το μελοδραματικό αριστούργημα παρουσιάζεται τώρα στην Αθήνα, σε μία διεθνή συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την Οπερα του Γκέτεμποργκ και τη Βασιλική Οπερα της Δανίας.
Στο ΒΗΜΑgazino που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής», ο Κοσμάς Βίδος, συναντά μερικούς από τους πρωταγωνιστές του, τον βαρύτονο Διονύση Σούρμπη, την υψίφωνο Τσέλια Κοστέα, την υψίφωνο Μυρσίνη Μαργαρίτη και τη μεσόφωνο Μιράντα Μακρυνιώτη, οι οποίοι φωτογραφίζονται και μιλούν για τους ρόλους τους.
Ασλί Ερντογάν: Σίσσυ Μόρφη
«Εζησα στη χώρα μου στρατιωτικές χούντες και καταλαβαίνω τι σημαίνουν. Αλλά ίσως αυτή η περίοδος να είναι η χειρότερη για την Τουρκία. Το μόνο δημοκρατικό που έχει το σημερινό καθεστώς είναι το προσωπείο του. Αλλά επί της ουσίας είναι ακόμη πιο επικίνδυνο από τις χούντες. Διότι τότε ήξεραν όλοι τι απαγορευόταν. Hξεραν δηλαδή τις συνέπειες του ρίσκου που έπαιρναν αν λ.χ. ήταν Αριστεροί (βασανιστήρια, φυλακή, θάνατος). Τώρα κανείς δεν έχει ιδέα ποιος θα είναι ο επόμενος κρατούμενος και γιατί και για πόσο διάστημα. Μια ποπ σταρ, η δημοφιλής τραγουδίστρια Γκιουλσέν, μια γυναίκα εντελώς άσχετη περί τα πολιτικά, συνελήφθη (για «υποκίνηση μίσους») επειδή απλώς έκανε ένα χαζό αστείο! Το ζήτημα βέβαια με την ίδια ήταν και το βαθύ ντεκολτέ της, αντιλαμβάνεστε. Οι χούντες δεν ενδιαφέρονταν για τέτοια πράγματα, ούτε ήταν τόσο μισογυνικές. (…) Η Τουρκία είναι μια περίπλοκη επικράτεια, δεν υπάρχουν για αυτήν εύκολες απαντήσεις». Η 55χρονη πολυβραβευμένη συγγραφέας και ακτιβίστρια που έχει υποστεί σειρά διώξεων στη γενέτειρά της, βρήκε καταφύγιο στη γερμανική πρωτεύουσα και έχει εσχάτως αναδειχθεί σε εμβληματική μορφή των αντιφρονούντων ή σιωπηλών συμπατριωτών της.
Στο ΒΗΜΑgazino που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής», ο Γρηγόρης Μπέκος τη συναντά σε ελληνικό έδαφος με αφορμή την κυκλοφορία ενός ακόμη βιβλίου της στα Ελληνικά και καταγράφει περιστατικά από το τραυματικό παρελθόν της καθώς και τις απόψεις της για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία σήμερα και για τον συνεπώνυμό της «πραγματιστή, καιροσκόπο και απρόβλεπτο» τούρκο Πρόεδρο.
Μιχαήλ Ταμπακάκης Ελεύθερο πνεύμα
Ο νεαρός πρωταγωνιστής της καθηλωτικής σειράς του ΜEGA «Μαύρο Ρόδο» μιλάει για τον ρόλο του, το θέατρο και τον έρωτα.
Ταμπακάκης: Ολυμπία Κρασαγάκη
Στα 27 του μόλις χρόνια ο Μιχαήλ Ταμπακάκης έχει ήδη επιτύχει πολλά. Εχει προλάβει να πατήσει τα χώματα της Επιδαύρου, φέρει στο βιογραφικό του μία υποψηφιότητα για βραβείο Χορν για τον ρόλο του Μπίλι που ενσάρκωσε στην παράσταση «Η γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, ενώ έχει κάνει το Twitter να υποκλιθεί στο ταλέντο του για τη συμμετοχή του σε προσεγμένες τηλεοπτικές παραγωγές. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς πώς ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Αναγνωστόπουλος του εμπιστεύθηκε με την πρώτη ματιά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Πέτρου στη νέα καθηλωτική σειρά του ΜEGA «Μαύρο Ρόδο» (Kυριακή έως και Τρίτη, στις 22.30).
Αλλωστε η τηλεόραση δεν υπήρξε ταμπού ποτέ για εκείνον. Οπως εξηγεί στο ΒΗΜΑgazino που κυκλοφορεί μαζί με «Το ΒΗΜΑ της Κυριακής» και στην Ερη Βαρδάκη: «…Ξέρω ότι αυτό το ταμπού που σήμερα ξεπερνιέται, έφτασε να βασανίσει ακόμη και τη δική μου γενιά. Θυμάμαι ότι υπήρχαν κάποιοι καθηγητές στη σχολή του Εθνικού που ήταν αρνητικοί ως προς το μέσο. Σήμερα όμως κάνουν ακόμη και αυτοί τηλεόραση. Αυτό λέει από μόνο του κάτι. Θέλω να πω ότι αυτά τα πράγματα τα ξεπερνάμε πλέον. Δηλαδή παίζουν στην τηλεόραση τεράστιοι ηθοποιοί (…). Εγώ δεν είχα ποτέ τέτοιες αγκυλώσεις. Είμαι πολύ ανοιχτός. Δεν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε «τηλεοπτικός» ή «θεατρικός» ηθοποιός. Αυτά είναι ανοησίες».
