Επειδή οι έρευνες του «Αμπντούλ Χαμίτ Χαν» κάτω από την Κρήτη είναι ζήτημα ημερών και επειδή η «αντίδρασή» μας στο πεδίο πρέπει να είναι μονόδρομος, μου φαίνεται φρόνιμο να προετοιμαζόμαστε εκτός από την προμήθεια πέλλετ για την αντιμετώπιση του ενεργειακού χειμώνα, και για την αγορά ζυμαρικών από τα ράφια -όπως άλλωστε κάνουμε πάντα υπέρ πίστεως.
Το θέμα είναι να βεβαιωθούμε πως το σημαντικότερο βράδυ της ζωής μας θα είναι εκείνο που θα ανακαλύψουμε ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να πεθάνουμε την επόμενη ή σε τριάντα χρόνια.
Οπότε προς τί η συνεχής διεκτραγώδηση -σε δραματικούς τόνους και με τις διεισδυτικές αναλύσεις του Τσίμα- στα πολύλογα και σχεδόν πολεμοχαρή βραδινά Δελτία της τηλεόρασης;
Ο Ερντογάν και οι γραφικοί, ναστραντίνιοι μονόλογοί του μας έχουν γίνει σχεδόν οικείοι σαν τις νουθεσίες του πρόσφυγα παππού μας και τις εθνικιστικές του κορώνες κάθε 25 Μαρτίου – αλλά από την ανάποδη.
Διότι, πώς να το κάνουμε, «υπάρχουν νύχτες που το μέλλον καταργείται και που απ’ όλες τις στιγμές του υφίσταται μόνον εκείνη που θα διαλέξουμε να μην υπάρχουμε πια.»
Αλλά και πάλι ένας άλλος κίνδυνος αναφαίνεται -εφ’ όσον τα Δελτία Ειδήσεων θα συνεχίσουν και μετά από εμάς: τη στιγμή που θα ξεφεύγουμε από το τηλεοπτικό μας πεπρωμένο, να ξαναεπιστρέψουμε ενθουσιασμένοι σ’ αυτό για να παρακολουθήσουμε το Δελτίο Καιρού.
