Χαίρομαι γιατί ο καθηγητής της ιατρικής και ακαδημαϊκός Χαράλαμπος Μουτσόπουλος «μεταγλώττισε» τη χτεσινή μου Αιχμή και από ποίημα την μετέτρεψε σε τέσσερις ευκρινείς προτάσεις που παραθέτω.
«Η ανάπτυξη συστήματος Α’ φροντίδας Υγείας σε ένα κράτος απαιτεί σοβαρή μελέτη των αναγκών για ιατρούς Α’ φροντίδας Υγείας για κάθε διαμέρισμα πόλεων, συμπλέγματος χωριών και των νησιών και όχι πυροτεχνήματα εξαγγελίες. Ειδικότερα απαιτεί:
Α) Την καταγραφή του αριθμού των Ιατρών ανά περιοχή που επιθυμούν να ενταχθούν και υπηρετήσουν το Α’ σύστημα Υγείας.
Β) Την διασύνδεση των Ιατρών Α’ φροντίδας Υγείας με δεύτερο- και τριτοβάθμια νοσηλευτικά ιδρύματα για την παραπομπή ασθενών τους που χρήζουν νοσηλείας.
Γ) η αμοιβή τους από τον κρατικό κουρβανά να γίνεται με βάση τις προσφερόμενες υπηρεσίες στα άτομα της περιοχής που έχουν την ιατρική τους φροντίδα.
Δ) Στο Α’ σύστημα φροντίδας Υγείας δύνανται να ενταχθούν Γεν Ιατροί, Παθολόγοι, ιατροί άνευ ειδικότητας και παιδίατροι για παιδιατρικά περιστατικά»
Τον ευχαριστώ εκ μέρους της φιλοσοφίας διότι όλοι «χρωστάμε έναν κόκορα στον Ασκληπιό» (Σωκράτης). Αλλά η ποίηση είναι τελικά «αμετάφραστη», αχάριστη και πεισιθάνατη.
