…..με το κοινό περί Δικαίου (συν)αίσθημα*, το συνδύασα στις χθεσινές μου Αιχμές.
Σήμερα -μετά την χρήσιμη για όλους παρέμβαση Ντογιάκου- με το κοινό Ποινικό.
*Εχθές, επιπλέον έγραφα επίτηδες, όχι «αίσθημα», αλλά «(συν)αίσθημα», όπου το «συν» εντός παρενθέσεως προσδίδει στο υπό δοκιμασία «αίσθημα του δικαίου» όλων μας, την ιδιότητα τουλάχιστον της μπούρδας, ή, το πιθανότερο, της (συν)αισθηματικής μεροληψίας υπέρ του Χριστοφοράκου και των άλλων amici miei του.
Θα προσυπέγραφα μάλιστα την παρατήρηση του Κ. Γιαννακίδη στα χθεσινά «Νέα» ότι εύλογα ο πολίτης «θα μοιράσει ισομερώς τη μομφή σε πολιτική και Δικαιοσύνη» για την εξωφρενική έκβαση της υπόθεσης, και ότι θα έχει κάθε λόγο να πιστεύει πως και την επόμενη φορά θα γίνουν τα ίδια, μιά που «ένα ολόκληρο σύστημα στέκεται όπως η γάτα στην άμμο της».
Μόνο που ξεχνά ότι η γάτα στέκεται στην άμμο για να την κατουρίσει.
