Πραγματικά, ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η τραγική κατάσταση στα ελληνικά Πανεπιστήμια, μια κατάσταση δεκαετιών, εξοργίζει κάθε νοήμονα άνθρωπο.

Είναι τόσο εξωφρενικά απίθανος ο τρόπος που γίνεται ο διάλογος για το πώς οι φοιτητές θα σπουδάζουν σε κανονικές σχολές και όχι σε άντρα ανομίας, που θα μας βλέπουν από άλλες χώρες και θα γελάνε με τον ερασιτεχνισμό μας, με την ανοησία μας, με την προκλητική αδιαφορία για όσα πρέπει να αλλάξουν αλλά κανείς δεν τολμά να κάνει.

Φανταστείτε μια απλή ελληνική οικογένεια, το παιδί της οποίας πέρασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ή στο Πολυτεχνείο και θα πάει να σπουδάσει στο… campus (τρομάρα μας) του Ζωγράφου.

Φανταστείτε τους να βλέπουν τηλεόραση και να διαβάζουν όσα γίνονται τις τελευταίες ημέρες. Όχι κάτι καινούργιο, απλά μια επιβεβαίωση της κατάστασης που έχει παγιωθεί μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, πολλά χρόνια τώρα.

Και σκεφτείτε πώς γίνεται ο διάλογος και η αντιπαράθεση για τα αυτονόητα. Για όλα όσα εφαρμόζονται σε όλα τα δημόσια (και ιδιωτικά) πανεπιστήμια του κόσμου. Εκτός της Ψωροκώσταινας…

Πολλά χρόνια τώρα η φοιτητική Εστία του ΕΜΠ έχει εγκαταλειφθεί, την ίδια στιγμή που ελληνικές οικογένειες ματώνουν οικονομικά για να βρουν ένα σπίτι για το παιδί τους. Ενώ η Εστία θα μπορούσε να φιλοξενήσει 400-500 φοιτητές.

Ενώ δηλαδή όλοι ξέρουμε –το κράτος πρώτο φυσικά- τι συμβαίνει στα Πανεπιστήμια με τις συμμορίες, τα όπλα, τα ναρκωτικά, τους εκβιασμούς και τους… βιασμούς, έχουμε τα εξής κωμικοτραγικά.

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που γνώριζε για τη δράση των συμμοριών εδώ και κάνα χρόνο, αποφασίζει να διατάξει αστυνομική επιχείρηση τώρα που γίνεται όλη η συζήτηση για την ανάγκη να υπάρχει Πανεπιστημιακή Αστυνομία.

Το δε υπουργείο Παιδείας που είναι υπεύθυνο για τις Εστίες, είναι απλά… εξαφανισμένο. Μιλιά για τις ευθύνες τους.

Και δεν κατακρίνουμε την επιχείρηση. Παράνομους συνέλαβε, σκληρούς παραβατικούς που έπνιγαν την περιοχή στα ναρκωτικά και εκφόβιζαν τους φοιτητές. Κι αυτό με ορμητήριο την Εστία. Καλά έκανε, λοιπόν, αλλά ο επικοινωνιακός τρόπος και οι αστυνομικές «διαρροές» για την επιχείρηση, απλά ακυρώνουν την όλη προσπάθεια.

Για να μη μιλήσουμε για την περίφημη αυτή ιστορία με την αστυνομικό που… ένιωσε αδιαθεσία κι έπεσε κατά τύχη πάνω στον αρχηγό της συμμορίας, τον οποίο και πυροβόλησε γιατί της επιτέθηκε με κατσαβίδι…

Αν θες να πολεμήσεις το έγκλημα μέσα στα Πανεπιστήμια το κάνεις άμεσα, όχι όποτε σε συμφέρει επικοινωνιακά. Είναι διαχρονικά εγκληματική η αδιαφορία των κυβερνήσεων απέναντι σε όσα τραγικά συμβαίνουν στις σχολές.

Και είναι ντροπή κάποιοι να διατείνονται ότι θα επιβάλλουν την ασφάλεια και την τάξη οι νεόκοποι αστυνομικοί των Πανεπιστημίων που περιπολούν για πλάκα, όταν λίγα μέτρα πιο πέρα γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, λίγο πιο πάνω σκληροί εγκληματίες έχουν καταλάβει τις Εστίες ή λίγο παραπέρα οι φοιτήτριες τρέμουν να περπατήσουν μόλις σουρουπώσει γιατί δεν ξέρουν τι τους περιμένει.

Κι από την επικοινωνιακή διαχείριση μιας διαχρονικής παραβατικής συμπεριφοράς στα Πανεπιστήμια να περάσουμε και στην άλλη πλευρά.

Εκείνη που δικαιολογεί να είναι τα Πανεπιστήμια χαμαιτυπεία. Εκείνη που βρίσκει πάντα κάτι να πει αρκεί να χαϊδέψει τα αυτιά μιας ομάδας φοιτητών ή και εξωπανεπιστημιακών.

Τσιμέντωσαν τους καθηγητές στα γραφεία τους; Ε και τι έγινε. Εξοργισμένα νιάτα είναι, αντιδρούν σε αντιλαϊκές πολιτικές.

Κρέμασαν πινακίδα στο λαιμό πρύτανη εξευτελίζοντάς τον; Ε, δεν πειράζει, έφταιγε ο πρύτανης.

Μπουκάρουν ή και διαμένουν εξωπανεπιστημιακοί μέσα στις σχολές; Τι να κάνουμε. Δεν έχουν που να πάνε, το Πανεπιστήμιο είναι… χώρος ελευθερίας.

Δέρνονται καθηγητές; Ε και τι έγινε;

Ε, λοιπόν, όχι. Το Πανεπιστήμιο δεν πρέπει να είναι ούτε χαμαιτυπείο, ούτε γιάφκα, ούτε ορμητήριο κανενός. Είναι χώρος για να μαθαίνουν τα παιδιά μας γράμματα, να κοινωνικοποιούνται, να γίνονται ενεργοί πολίτες, να προσφέρουν στην έρευνα, να κάνουν περήφανη την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο.

Αυτά όλα δεν έχουν καμιά σχέση με την παρανομία, με την ασυδοσία, με τις βιαιότητες, με τις καταλήψεις εστιών, με τον εξωπανεπιστημιακό υπόκοσμο.

Και φέρουν μεγάλη ευθύνη όσοι φοιτητές συγκαλύπτουν ή συναινούν στο να μετατρέπονται τα Πανεπιστήμια σε άντρα κακοποιών κάθε είδους. Ειδικά αν το κάνουν στο όνομα ενός… πανεπιστημιακού ασύλου που έχει κακοποιηθεί όσο λίγες έννοιες.

Οι φοιτητές είναι ελεύθεροι να εκφράζουν τις ιδέες τους και δεν χρειάζονται άσυλα τα οποία ουσιαστικά προστατεύουν τις έκνομες ενέργειες.

Είναι προσβολή για το φοιτητικό κίνημα από το 1974 και μετά να μην καταλαβαίνουν τα αυτονόητα και να μην συμβάλλουν στην κάθαρση των πανεπιστημιακών χώρων.

Φτάνει πια και με τα κόμματα που δεν τολμούν να αρθρώσουν λέξη για αυτά τα αυτονόητα, για Πανεπιστήμια που δεν θα παρουσιάζουν την εικόνα που είδαμε πρόσφατα.

Κόμματα και παρατάξεις που αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους, επιτίθενται στην Αστυνομία γιατί επιτέλους αποφάσισε (έστω παίζοντας επικοινωνιακά παιχνίδια) να πάρει μέτρα.

Το ελληνικό Πανεπιστήμιο συνολικά έχει εξαιρετικούς καθηγητές και φοιτητές που αργότερα διαπρέπουν στο εξωτερικό.

Εχει και προβλήματα υποχρηματοδότησης, υποβάθμισης, υποστελέχωσης που την ευθύνη φέρουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.

Εχει και σκληρή κομματικοποίηση στα φοιτητικά έδρανα που για πολλούς έχουν μετατραπεί σε προθάλαμο είτε για την κατάληψη κυβερνητικών ή κρατικών θέσεων είτε για να συντηρούν ορισμένοι ένα μπάχαλο που το ονομάζουν «ακτιβισμό».

Οσο τα Πανεπιστήμια δεν θα είναι οι ναοί μόρφωσης αλλά θα μετατρέπονται σε χαμαιτυπεία και γιάφκες, τόσο θα πριμοδοτούνται οι ιδιωτικές σχολές και η τριτοβάθμια εκπαίδευση άλλων χωρών.

Και όλη αυτή η κατάσταση θα πλήττει καίρια τις λαϊκές οικογένειες, αυτές που δεν έχουν λεφτά για ιδιωτικά πανεπιστήμια, ούτε για πανάκριβα φοιτητικά σπίτια.

Την επανάσταση του αυτονόητου. Μόνον αυτό θέλει αυτή η ρημάδα η χώρα.