Με την προβολή της ταινίας «Απόφαση φυγής» του Κορεάτη Παρκ Τσαν Γουκ απόψε στις 20.00 στο Παλλάς της οδού Βουκουρεστίου, αρχίζει απόψε το 28ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας που θα ολοκληρωθεί την μεθεπόμενη Κυριακή 9 Οκτωβρίου.

Οι προβολές θα φιλοξενηθούν στις αίθουσες Αστορ, Αστυ, Δαναός 1- 2, Ιντεάλ, Τριανόν και για πρώτη φορά, για μία προβολή, στο Village Cinemas – VMAX SPHERA The Mall. Νέες ταινίες όπως οι «Armageddon time» του Τζέιμς Γκρέι, «Τα πνεύματα του Ινισέριν» του Μάρτιν Μακ Ντόνα, «Ολη η ομορφιά και η αιματοχυσία» της Λόρα Πόιτρας (ο φετινός Χρυσός Λέων του φεστιβάλ Βενετίας) και θα κάνουν πρεμιέρα στις Πρεμιέρες, την ώρα που ο διάσημος Πολωνός σκηνοθέτης Γέρζι Σκολιμόφσκι θα δώσει το παρόν για την ταινία του «EO» που προβλήθηκε και διακρίθηκε στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί το αφιέρωμα «New Hollywood» με την προβολή κλασικών αμερικανικών ταινιών της δεκαετίας του 1970 (ανάμεσά τους οι «Ο νονός», «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία», «Σκυλίσια μέρα» και «Μανχάταν»), ενώ η πανελλήνια πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ «Ενιο» σε σκηνοθεσία Τζουζέπε Τορνατόρε και με θέμα τον μουσικοσυνθέτη Ένιο Μορικόνε θα γίνει την Σάββατο στις 19.30 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

«Φλεγόμενη θάλασσα» («Nordsjoen»/ «Burning sea», Νορβηγία, 2021)

Με ξεκάθαρες οικολογικές ανησυχίες, αυτή η ταινία καταστροφής αναφέρεται στις τρομακτικές περιβαλλοντολογικές συνέπειες που έχουν προκληθεί από ρωγμές στον πυθμένα της Βόρειας θάλασσας κατά την διάρκεια των 50 χρόνων, από τη στιγμή που ανακαλύφθηκαν εκεί τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου παγκοσμίως, γεγονός που σήμανε μια περίοδο υπεράκτιας εξόρυξης η οποία αν και τρομαχτικά προσοδοφόρα, ήταν, τελικά και τρομαχτικά επικίνδυνη. Οι καταστροφές με ανθρώπινα θύματα αρχίζουν να εκδηλώνονται σιγά -σιγά μέχρι την στιγμή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης του συστήματος.

Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της καταστροφής αρκεί να σημειώσουμε τι λέει όταν ερωτάται ο υπεύθυνος επιστήμονας (Μπιορν Φλόμπεργκ) που καλείται να βρει την λύση: «η πετρελαιοκηλίδα του Deepwater Horizon είχε το μέγεθος της Δανίας και αυτή ήταν μια πετρελαιοπηγή. Εδώ οι πετρελαιοπηγές είναι 350.» Παράλληλα με την αναζήτηση της λύσης του προβλήματος, μια «μικρότερη», ανθρώπινη ιστορία εκτυλίσσεται με βασικό πρόσωπο μια γυναίκα, χειρίστρια υποβρυχίων (Κριστίνε Κούγιατ Θορπ) που προσπαθεί να σώσει τον σύζυγό της (Χένρικ Μπιέλαντ) εργαζόμενο στην ίδια εταιρία και εγκλωβισμένο στον θαλάσσιο βυθό.

Ο σκηνοθέτης Τζον Αντρέας Αντερσον αποπειράται έναν συνδυασμό του «μεγάλου» παγκόσμιου θέματος με το μικρότερο, το ανθρωποκεντρικό και δίνει έτσι με επιτυχία το τέμπο μιας ταινίας που εν τέλει σε αφήνει με ένα σφίξιμο στην καρδιά. Ως περιεχόμενο, δομή και κατασκευή, η «Φλεγόμενη θάλασσα» δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τις μεγάλες παραγωγές «καταστροφής» του Χόλιγουντ, είτε αυτές είναι προϊόντα καθαρής μυθοπλασίας όπως το «2012», είτε είναι βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά όπως η οικολογική καταστροφή του «Deepwater horizon». Και δεν θα πρέπει να περάσει καθόλου απαρατήρητο το ότι η παραγωγή είναι της νορβηγικής κινηματογραφικής εταιρείας Fantefilm, η οποία έχει εντρυφήσει στις ταινίες καταστροφής με εξαιρετικές ταινίες σε αυτό το είδος, όπως οι «Σεισμός» και «Κύμα».

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – NANA – ΔΙΑΝΑ – ΛΑΟΥΡΑ – ΑΛΕΚΑ κ.α.

———————————————————

«Χαμογέλα» («Smile», ΗΠΑ, 2022)

Η ιδέα της αυτοκτονίας ως «μεταδοτικής νόσου» που κινεί τα νήματα αυτού του θρίλερ είναι ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη αλλά το μεγαλύτερο, ίσως, προτέρημα αυτής της ταινίας είναι η διαχείρισή της από τον σκηνοθέτη Πάρκερ Φιν ο οποίος προσπαθεί (και καταφέρνει) να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο απομακρυσμένος από τα συνήθη κλισέ που χαρακτηρίζουν το είδος. Ακόμα και η εισαγωγή της ταινίας, ένα γυναικείο πρόσωπο που χαμογελά απειλητικά κάτω από την επιβλητική μουσική του Κριστομπάλ Τάπιερ ντε Βίερ, είναι ένα μικρό «σοκ» που σε βάζει αμέσως στο κλίμα της ιστορίας στην οποία το κεντρικό πρόσωπο, μια νεαρή ψυχίατρος σε κλινική (Σόσι Μπέικον) βλέπει τον εαυτό της να επηρεάζεται ψυχολογικά μετά από την επαφή της με μια ασθενή που αυτοκτόνησε μπροστά της.

Κάτι «άλλο», που μόνο εκείνη μπορεί να «δει», φαίνεται ότι την κατευθύνει, ορίζει τις πράξεις της και την οδηγεί προς την παράνοια. Ο Φιν μένει αποκλειστικά πάνω στην ψυχίατρο που θα προσπαθήσει να βρει την άκρη με όσες δυνάμεις της έχουν απομείνει καθώς κανείς δεν την πιστεύει και όλοι την φοβούνται. Το φιλμ περιέχει σκληρές σκηνές βίας που όμως πρώτον δεν είναι απανωτές αλλά «τόσο όσο» και δεύτερον δικαιολογούνται σεναριακά χωρίς να βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για τον εύκολο εντυπωσιασμό του θεατή – όπως συνήθως συμβαίνει. Ηχοι όπως το κουδούνισμα ενός τηλεφώνου και πλάνα όπως μια πλάτη που κινείται μπροστά στον φακό αρκούν για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα πραγματικού τρόμου, με «σκιές» ως homage στην εμβληματική «Αποστροφή» του Ρόμαν Πολάνσκι.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΣΙΣΣΥ ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ – ΑΕΛΛΩ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE –

ΦΟΙΒΟΣ – ΑΛΣΟΣ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – GROUPER ESCAPE – TOWN CINEMAS – CINE ΩΡΟΠΟΣ κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – GROUPER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS κ.α.

«Ο έρωτας αλλάζει τα πάντα» («The good house», ΗΠΑ, 2021)

Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που είδαμε την Σιγκούρνεϊ Γουίβερ σε έναν πραγματικά «ζουμερό» κινηματογραφικό ρόλο; Ισως όχι και τόσος πολύς αν λάβουμε υπόψη την ταινία «Ένας χρόνος στη Νέα Υόρκη» (2020) όπου υποδύθηκε την πανέξυπνη νεουρκέζα εκδότρια του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, αν και αυτός ο ρόλος, πρώτον ήταν συμπληρωματικός και δεύτερον πέρασε απαρατήρητος λόγω της χλιαρής υποδοχής της ταινίας. Όμως το ίδιο συνέβη και με την ηρωίδα της στην ταινία «Ο έρωτας αλλάζει τα πάντα» που προβάλλεται από σήμερα με σχετική καθυστέρηση καθότι παραγωγή του 2021.

Ότι αξίζει στην ταινία των Μάγια Φορμπς και Γουάλας Γουολοντάρσκι είναι η Γουίβερ που υποδύεται μια εξαιρετικά καλλιεργημένη και ευφυή κτηματομεσίτρια της Νέας Αγγλίας, η οποία όμως βασανίζεται από το άλυτο πρόβλημά της με τον αλκοολισμό. Ολη η ταινία είναι πάνω στην ηθοποιό που συχνά απευθύνεται στο κοινό μιλώντας κατά πρόσωπο στην κάμερα. Η ζωή της ηρωίδας, σε συνάρτηση με τα παιδιά, το εγγόνι, έναν πρώην σύζυγο (Ντάιβιντ Ράσε), έναν πολυμήχανο επιχειρηματία της περιοχής (Κέβιν Κλάιν) και μια πρώην υπάλληλό της που τώρα την ανταγωνίζεται στα κτηματομεσιτικά, είναι ο «πίνακας» της ταινίας πάνω στον οποίο οι σκηνοθέτες (και σεναριογράφοι) ζωγραφίζουν καθημερινές, όχι πάντα συνηθισμένες αλλά ούτε και ιδιαίτερα ξεχωριστές καταστάσεις.

Ισως χωρίς το νεύρο όπως και το χιούμορ της Γουίβερ στον πυρήνα της ιστορίας, η ταινία να μην μπορούσε να προκαλέσει το ενδιαφέρον που τώρα προκαλεί – που και αυτό από κάποια στιγμή φθίνει όταν οι καταστάσεις επαναλαμβάνονται και το όλο θέμα μοιάζει να προσπαθεί να κινηθεί μέσα στον βάλτο.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ 2- ΑΕΛΛΩ – CINERAMA – CINE ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΘΗΝΑ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ – GROUPER ESCAPE – ΟΡΦΕΑΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – GROUPER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ κ.α.

«Η γυναίκα βασιλιάς» («The woman king», ΗΠΑ, 2022)

Ενταγμένη πέρα για πέρα στο «φιλογυναικείο» κλίμα της εποχής μας, η ταινία «Η γυναίκα βασιλιάς» μας εισάγει στην κουλτούρα των μαχητριών Αγκότζι, στρατού αποτελούμενου αποκλειστικά από γυναίκες, οι οποίες τον 19ο αιώνα (η ιστορία τοποθετείται το 1823) προστάτευαν το αφρικανικό βασίλειο της Διαχομέης. Πάνω σε αυτόν τον καμβά, η σκηνοθέτις Τζίνα Πρινς- Μπάιθγουντ, με την Βαϊόλα Ντέιβς στο ρόλο μιας δυναμικής οπλαρχηγού χτίζει και μια ιστορία μάνας – χαμένης κόρης που δίνει τον μελοδραματικό τόνο μιας ταινίας στην οποία κατά κύριο λόγο κυριαρχεί η δράση με τις γυναίκες να έχουν τον πρώτο (και τον τελευταίο) λόγο στις θαυμάσια χορογραφημένες σκηνές μάχης σώμα – με – σώμα με τις ματσέτες και τα ακόντια να γεμίζουν αίμα. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της ταινίας είναι η εκπαίδευση του μικρού κοριτσιού με όλα τα καψόνια που συνεπάγονται καθώς «για να γίνει πολεμιστής πρέπει να σκοτώσεις τα δάκρυά σου» όπως ακούμε να λέγεται.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: GROUPER ESCAPE – VILLAGE MALL – AEΛΛΩ – AΘHNAION – ΘΗΣΕΙΟ – ΝΑΝΑ – ΟΝΑΡ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEMA ONE – ΝΑΤΑΛΙ – ODEON – ΠΛΑΤΕΙΑ

—————————————-

Στις επαναπροβολές, μόνο μια ταινία από σήμερα, το νοτιοκορεάτικο «Bad guy», παραγωγής 2002, του Κιμ Κι Ντουκ, γνωστού κυρίως από το αριστούργημα «Ανοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και πάλι άνοιξη» που επίσης ξαναείδαμε στις αίθουσες το καλοκαίρι που πέρασε (παίζεται και η ταινία του «Το νησί»). Εδώ, ένας σιωπηλός προαγωγός παγιδεύει μια κοπέλα από σπίτι για την οποία νιώθει πάθος και το αποτέλεσμα είναι μια ασυνήθιστη μελέτη συμπεριφορών από έναν αληθινό μετρ της κινηματογραφικής σιωπής. Καθόλου ευχάριστη ταινία αλλά το δίχως άλλο αξιοπερίεργη. Διεκδίκησε την Χρυσή Αρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου. Με τους Γιο Γιάε Χιουν, Γουόν Σεό. Η ΤΑΙΝΊΑ ΠΡΟΒΆΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟ Στούντιο.

Βαθμολογία: 2 1/2