Άρχισα να χρησιμοποιώ τη γροθιά ως χαιρετισμό αντί για την παραδοσιακή χειραψία το 2016, χρόνια πριν επιβληθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας του 2020. Είχα ζήσει 10 χρόνια στη Σιγκαπούρη, 2 στη Μαλαισία, εργαζόμουν για τις τεχνικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών και για περισσότερα από 50 χρόνια ταξίδευα σε όλη την Ασία ως σύμβουλος. Οι Ασιάτες με χαιρέτησαν χωρίς να με αγγίξουν, υποκινούντο, η Ιαπωνία, η Κίνα κ.ά., δίπλωναν τις παλάμες και των δύο χεριών πάνω από το στήθος, την Ινδία, βάζαν το δεξί τους χέρι πάνω από την καρδιά τους, μουσουλμάνοι, κ.λπ.
Η γροθιά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1980 και έγινε δημοφιλής στους αθλητές. Ο Πρόεδρος Ομπάμα το χρησιμοποίησε στους φίλους του. Άρχισα να χαιρετώ τους πάντες, αποκλείοντας κανέναν, φίλους και αγνώστους, ενήλικους και παιδιά, άνδρες και γυναίκες, χριστιανούς και μουσουλμάνους, παράνομους μετανάστες εργάτες και νόμιμους πολίτες, χωρικούς και τουρίστες, όλους. Όλοι ανταποκρίνονται χαρούμενα και με χαμόγελο. Αυτό το καλοκαίρι στην Κρήτη, μερικές φορές άπλωνα τη σφιγμένη γροθιά μου σε έναν ξένο τουρίστα που περπατούσε δίπλα μου και αυτός ή αυτή με χτυπούσε με τη σφιγμένη γροθιά τους .
Ο χαιρετισμός των μεταναστών από το Παντζάμπ του Πακιστάν, στο χωριό Αβδού της Κρήτης με μια γροθιά, τους χαρίζει ένα τεράστιο χαμόγελο, γιατί ήμουν ο μόνος που είχε οποιαδήποτε επαφή μαζί τους. Οι Πακιστανοί άρχισαν να έρχονται στο Αβδού για την εργασία που έκαναν οι Ευρωπαίοι παράνομοι μετανάστες που ξεχύθηκαν στην Ελλάδα από την Αλβανία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, την οποία διαπραγματεύτηκε ο Γκορμπατσόφ, ο οποίος έδωσε ελευθερία στους Ρώσους, υποδουλωμένους για σχεδόν έναν αιώνα και γειτονικό λαό για μισό αιώνα. Οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι έμαθαν γρήγορα ελληνικά, πήραν ελληνικά ονόματα, βάφτισαν τα παιδιά τους και τα έστειλαν σε ελληνικά σχολεία. Έβγαλαν αρκετά χρήματα για να χτίσουν τα δικά τους σπίτια, μετακόμισαν πίσω στην πατρίδα τους ή στο Ηράκλειο και στα πέρατα της γης. Η έλλειψη χειρωνακτικής εργασίας καλύφθηκε από Πακιστανούς, κυρίως από το Παντζάμπ.
Οι Πακιστανοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τους συνόρων φύλακές τους. Το πρόβλημα ήταν τα ελληνικά σύνορα. Για να φτάσουν στο Αβδού, διέσχισαν το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Κουρδιστάν, την Τουρκία, ένα οδοιπορικό 10.000 χιλιομέτρων που για κάποιους χρειάστηκαν 4 χρόνια, τα ίδια χρόνια που ο Μέγας Αλέξανδρος πήρε πριν από 2.431 για να βαδίσει από την Ελλάδα στο Παντζάμπ.
Οι Πακιστανοί έπρεπε να προσλάβουν έναν Τούρκο τσακαλι για να τους επιπλεύσει στη μέση μιας σκοτεινής νύχτας σε ένα από τα ελληνικά νησιά. Οι Έλληνες χτίσανε ένα τείχος αποτελούμενο από ταχύπλοα σκάφη του πολεμικού ναυτικού με φακούς που, όταν εντοπίζουν μετανάστες που επιπλεόντων στη θάλασσα, τους εμποδίζουν να εισέλθουν στα ευρωπαϊκά εδάφη, εδάφη εμπλουτισμένα από τα πλούτη που έκλεψαν οι Ευρωπαίοι από το Πακιστάν και τις άλλες Ασιατικές αποικίες τους. Πρόκειται για το Ξύλινο Τείχος των πλωτών τριήρεων του Θεμιστοκλή που χρησιμοποιήθηκε το -480 στη Σαλαμίνα για να αναγκάσει τους 1 εκατομμύριο στρατούς του Πέρση βασιλιά Ξέρξη να επιστρέψουν στην Ασία. Η Ελλάδα έσωσε την Ευρώπη από τον αποικισμό της Ασίας, σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας, τον Ηρόδοτο. Η Ασία δεν σώθηκε από την αποικιακή φιλαργυρία των Ευρωπαίων.
Την Πέμπτη, 18 Αυγούστου 2022, παρακολουθήσαμε την τελευταία από τις φετινές πολιτιστικές εκδηλώσεις του Αβδού. Γυρίσαμε σπίτι μετά τα μεσάνυχτα. Η σύζυγός μου Maro πήγε για ύπνο και κάθισα να παρακολουθήσω στην τηλεόραση τον αγώνα τένις Τσιτσιπάς στο Σινσινάτι, ΗΠΑ, όπου ο χρόνος ήταν 7 ώρες πίσω.
Στη 1:43 μετά τα μεσάνυχτα, άκουσα ένα χτύπημα. Βγήκα έξω και ρώτησα ποιος ήταν, καμία απάντηση. ο εισβολέας συνέχισε να χτυπά την πόρτα της πύλης. Πλησίασα την πύλη αλλά δεν μπορούσα να δω ποιος ήταν. Ήταν σκοτάδι. Συνέχισα να ρωτάω τι ήθελε, αλλά εκείνος μόνο χτυπούσε τη λαβή της πόρτας της πύλης, προφανώς θέλοντας να την ανοίξω για να μου δείξει κάτι κάτω από το φως στην αυλή. Δεν το έκανα. Ήταν ο νέος Πακιστανός, που δεν είχε μάθει ακόμα ελληνικά. Θυμάμαι ότι τον χαιρέτισα με γροθιά νωρίτερα εκείνο το βράδυ, όταν βοηθούσε στο στήσιμο των καρεκλών για τη συναυλία. Ήρθε να μου δείξει αυτό που είχε βρει ενώ σκούπιζε τους χώρους της παράστασης. Το έβαλε στην κορυφή της πύλης και το πήρα απρόθυμα.
ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΟΥ ΜΕ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΉ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΜΕΤΡΗΤΑ, ΑΔΕΙΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ κ.λπ. Με έσωσε από τους βασανιστικούς δακρύβρεχτους θρήνους, τις απεγνωσμένες κλήσεις στην αστυνομία, τις διαδικτυακές μέρες και νύχτες επαφών με τράπεζες και εταιρείες πιστωτικών καρτών, την αγωνία, την απελπισία, την απογοήτευση και την καταστροφή των καλοκαιρινών μου διακοπών.
Είμαι ευγνώμων στον Πακιστανό μετανάστη, παράνομο μετανάστη αλλά έντιμο άνθρωπο. Τον αντάμειψα. Μου έδωσε μια γροθιά! Ήταν ο τρόπος του να δείξει τη χαρά του να κάνει το σωστό, το έντιμο, αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε φιλότιμο. Σε ευχαριστώ, Παντζάμπι φίλε – میں اپنے دوست کا شکریہ ادا کرتا ہوںا
Ο κύριος Ελισαίος Ταϊγανίδης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Columbus OHIO ΗΠΑ (εκδίδει και επιμελείται το περιοδικό «GREEK ETHOS») editor@greekethos.org
