Το απόγευμα του αυριανού Σαββάτου στην Σάλα Γκράντε απονέμονται τα βραβεία του 79ου φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας που οδεύοντας προς το τέλος του αφήνει πίσω του αρκετές καλές στιγμές και ταινίες που αναμένεται να συζητηθούν στη νέα κινηματογραφική σεζόν.
Αρκετές από αυτές τις ταινίες θα προβληματίσουν τα μέλη της φετινής κριτικής επιτροπής, πρόεδρος της οποίας είναι η Αμερικανίδα ηθοποιός Τζουλιάν Μουρ (υπόλοιπα μέλη οι Οντρέ Ντεγουάν, γαλλίδα σκηνοθέτρια που πέρσι κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία για την ταινία «Το γεγονός», Καζούο Ισιγκούρο, Βρετανός συγγραφέας, Λορέντζο Ντι Κοστάντσο, Ιταλός σκηνοθέτης, Μαριάνο Κον, Αργεντίνος σκηνοθέτης, Ροντρίγκο Σορογκογιέν, Ισπανός σκηνοθέτης και Λέιλα Χατάμι, Ιρανή ηθοποιός γνωστή κυρίως από τον «Χωρισμό» του Ασγκάρ Φαραντί).
Δύσκολο να κάνεις πρόβλεψη για την ταινία που θα κερδίσει τον Χρυσό Λέοντα, πολλές θα «πέσουν στο τραπέζι» και πολλές αξίζουν γιατί έχουν ενδιαφέρον και συζητήθηκαν με πάθος. Ανάμεσά τους ακόμα και οι πολύ ακραίες όπως το «Bones and all» του Λούκα Γκουαντανίνο με τον Τιμοτέ Σαλαμέ, όπου ο κανιβαλισμός γίνεται το όχημα για μια αλληγορία πάνω στον εθισμό.
Μια που αγαπήθηκε από όλους είναι τα «Πνεύματα του Ινισέριν» (The Banshees of Inisherin) του Μάρτιν Μακντόνα που μέχρι την στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές βρισκόταν σε πολύ υψηλή θέση στην βαθμολογία των ΜΜΕ που δημοσιεύεται στην καθημερινή έκδοση του περιοδικού CIAK για το φεστιβάλ. Η ταινία αναφέρεται στον «εμφύλιο» πόλεμο δύο Ιρλανδών πρώην φίλων (Κόλιν Φάρελ- Μπρένταν Γκλίσον) κατοίκων του μικρού νησιού Ινισέριν και την ώρα που απέναντι, στο μεγάλο νησί της Ιρλανδίας μαίνεται ο πραγματικός εμφύλιος.
Πιο ξεκάθαρα τα πράγματα σε κάποιες άλλες κατηγορίες, όπως των ερμηνειών. Φαβορί για το βραβείο γυναικείας ερμηνείας είναι η Αυστραλή Κέιτ Μπλάνσετ για την ταινία «Tarr» του Τοντ Φιλντ όπου υποδύεται την ηρωίδα του τίτλου, την ομοφυλόφιλη διευθύντρια της Συμφωνικής Ορχήστρας του Βερολίνου, αντιμέτωπη με πολλά μέτωπα στην χειρότερη φάση της ζωής της. Ακόμα μια μεγάλη ερμηνευτική στιγμή για την Μπλάνσετ που όμως έχει ήδη κερδίσει ένα βραβείο ερμηνείας στη Βενετία, για το «I am not there» (2007), του Τοντ Χέινς όπου υποδύθηκε μια «ανδρόγυνη» εκδοχή του Μπομπ Ντίλαν.
Ωστόσο, στις γυναίκες θα μπορούσε να γίνει η έκπληξη. Στην «Monica» για παράδειγμα, μια ταινία που αναφέρεται στην επιστροφή στην οικογένειά του σπίτι ενός ανθρώπου που έχει αλλάξει φύλλο, πρωταγωνιστεί η trans γυναίκα Τρέις Λισέτ που θα μπορούσε να διεκδικήσει το βραβείο ενώ υπάρχει επίσης ο παράγοντας της Τίλντα Σουίντον που στην «Αιώνια κόρη» (The eternal daughter) της Τζοάνα Χογκ κρατά διπλό ρόλο: υποδύεται μια κινηματογραφίστρια και την μητέρα της ενώ περνούν λίγες μέρες ξεκούρασης σε ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο της βρετανικής επαρχίας.
Στους άντρες ηθοποιούς μια από τις πιο εντυπωσιακές ερμηνείες φέτος είναι του Αμερικανού Μπρένταν Φρέιζερ στην ακραία «Φάλαινα» (The whale) του Ντάρεν Αρονόφσκι. Μέσω του προσθετικού μακιγιάζ και των οπτικών εφέ ο (ούτως ή άλλως υπέρβαρος πλέον) Φρέιζερ είναι σχεδόν αγνώριστος θυμίζοντας τεράστια μάζα κρέατος, όμως το συναίσθημα που βγάζει παίζοντας έναν τραγικό ομοφυλόφιλο πατέρα, είναι πέρα για πέρα δικό του. Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι ηθοποιοί των οποίων οι ερμηνείες θα συζητηθούν, όπως ο Αυστραλός Χιού Τζάκμαν, ο «Γιός» (The son) του Φλόριαν Ζέλερ και ο Ιταλός Λουίτζι Λο Κάσιο της ταινίας «O άρχοντας των εντόμων» (Il signore delle formiche) του Τζάνι Αμέλιο όπου υποδύεται τον Ιταλό φιλόσοφο και θεατρικό συγγραφέα Αλντο Μπραϊμπάντι ο οποίος στην δεκαετία του 1960 φυλακίστηκε λόγω της ομοφυλοφιλίας του.
Σε ότι αφορά το βραβείο σκηνοθεσία, η δική μας ψήφος θα πήγαινε με κλειστά μάτια στον Ρομάν Γαβράς που με την ταινία «Athena» αποδείχθηκε ένας άξιος «χορογράφος» της εικόνας, ενώ η πολιτικού περιεχομένου αργεντίνικη ταινία «Αργεντινή 1985» του Σαντιάγο Μίτρε κάτι θα πρέπει να κερδίσει, κυρίως λόγω θέματος (η δίκη των Χουντικών στην δεκαετία του 1970). Το μεγάλο βραβείο της επιτροπής θα της ταίριαζε.