Η Λιζ Τρας είπε και υποσχέθηκε πολλά κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσής της με τον Ρίσι Σούνακ. Τα μέλη των Συντηρητικών την εμπιστεύτηκαν, έστω και επειδή θεώρησαν πως η εναλλακτική που είχαν ήταν χειρότερη.

Πόσες, όμως, από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η νέα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου (σήμερα θα λάβει την εντολή από τη βασίλισσα Ελισάβετ) μπορούν να γίνουν πράξη; Και τι εγγυάται στους Βρετανούς ότι με την πρώτη μεγάλη δυσκολία δεν θα κάνει μία από τις γνωστές «κωλοτούμπες» στον συγκεκριμένο χώρο;

Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα ΜΜΕ την αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα και, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, υποτιμητικά. Γι’ αυτό δε ευθύνεται ο πρότερος πολιτικός βίος της, ο οποίος είναι μάλλον… άστατος.

Τα μίντια την «στολίζουν»

Πρόκειται για μια «υποστηρικτή της παραμονής στην ΕΕ, η οποία μετατράπηκε στο αγαπημένο παιδί της δεξιάς πτέρυγας των Συντηρητικών που στηρίζει το Brexit. Για μια πρώην ακτιβίστρια των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, η οποία διαδήλωνε κατά της Μάργκαρετ Θάτσερ τη δεκαετία του ’80, όμως τώρα ισχυρίζεται πως είναι αυτή που κρατά αναμμένη τη φλόγα του θατσερισμού. Δικαίως μπορούμε να ισχυριστούμε πως η Μέρι Ελίζαμπεθ Τρας βρίσκεται σε ένα διαρκές πολιτικό ταξίδι», γράφει χαρακτηριστικά το BBC στο πορτρέτο της.

Ανάλογους τόνους υιοθετεί και το CNN στη δική του ανάλυση. «Η Λιζ Τρας είναι ένας πολιτικός χαμαιλέοντας, ο οποίος έχει μετατραπεί από τη ριζοσπάστη που ζητούσε την κατάργηση της μοναρχίας στη σημαιοφόρο της ευρωσκεπτικιστικής δεξιάς πτέρυγας του Συντηρητικού Κόμματος», σημειώνει, θέτοντας ευθέως το ερώτημα που προκύπτει: «Μετά από μεταλλαγές δεκαετιών, που έκαναν τις απόψεις της να αλλάξουν ριζικά, πολλοί θα αναρωτηθούν τι ακριβώς πρεσβεύει η νέα ηγέτης της Βρετανίας».

Τα χρόνια της νιότης

Η αλήθεια είναι ότι η Τρας έκανε τις μεγαλύτερες αλλαγές στις θέσεις της έγιναν κατά τα πρώιμα χρόνια της. Γεννημένη το 1975 στην Οξφόρδη σε μια αριστερή οικογένεια, με πατέρα μαθηματικό (τον Τζον) και μητέρα νοσοκόμα (την Πρισίλα), συμμετείχε από νωρίς σε ακτιβιστικές δράσεις κατά της εγκατάστασης πυρηνικών στη χώρα, αλλά και της Θάτσερ.

Στα 19 της, έχοντας ήδη περάσει στις γραμμές των Φιλελευθέρων, είχε προκαλέσει εντύπωση στη διάρκεια μιας συνδιάσκεψης στο Μπράιτον, όταν τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της κατάργησης της μοναρχίας. «Εμείς οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες πιστεύουμε στις ευκαιρίες για όλους. Δεν πιστεύουμε πως οι άνθρωποι γεννιούνται για να κυβερνούν», είχε πει, αμφισβητώντας ευθέως τον θεσμό και τις μακραίωνες παραδόσεις που τον συνοδεύουν.

Παρ’ όλα αυτά, όσοι την γνώριζαν μάλλον δεν εξεπλάγησαν όταν μεταπήδησε στο στρατόπεδο των Τόρις, προς το τέλος των σπουδών της στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς της, όπου εντρύφησε στη φιλοσοφία, την πολιτική και την οικονομία. Κι αυτό διότι, όπως λένε κάποιοι από αυτούς, εκεί πρακτικά ήταν η φυσική της θέση, η οποία ταίριαζε στις αρχές και την ιδιοσυγκρασία της.

Η περιπέτεια του Brexit

Φυσικά, υπήρξε μία ακόμη μεγάλη μετάλλαξη, η πιο πρόσφατη μέχρι σήμερα: Αυτή που ακολούθησε το δημοψήφισμα του 2016 για το Brexit, με την οποία η Τρας απέδειξε ότι της ήταν πολύ εύκολο να αλλάξει ταυτότητα και να γίνει διαπρύσια κήρυκας της αποχώρησης από την ΕΕ. Και έτσι, να ανέβει τα σκαλιά της ιεραρχίας, ειδικά αφότου ανέλαβε τα ηνία ο Μπόρις Τζόνσον.

Θα πει, βεβαίως, κανείς ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ελάχιστα ενδιαφέρουν τους συμπολίτες της, οι οποίοι βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια πολλαπλή κρίση και αυτό που θέλουν από την κυβέρνηση και την πρωθυπουργό είναι αξιόπιστες λύσεις. Κι εδώ, όμως, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις για το κατά πόσο είναι ικανή να τα καταφέρει.

«Η επόμενη ηγέτης της Βρετανίας είναι μια συντηρητικός που υποστηρίζει το μικρό κράτος, σε μια εποχή που θριαμβεύει το μεγάλο κράτος», γράφει χαρακτηριστικά ο Economist, σημειώνοντας ότι σήμερα «η χώρα της οποίας ηγείται ενδέχεται να ψάχνει κάτι εντελώς διαφορετικό».

Φυσικά, είναι στην πράξη που θα αποδειχθεί «πόσα απίδια παίρνει ο σάκος», που λέει και ο λαός. Και θα το μάθουμε πολύ σύντομα, καθώς η Τρας το μόνο που σίγουρα δεν έχει είναι την πολυτέλεια του χρόνου.