Έχει καμία σημασία ότι ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, προχθές, ανασκεύασε -για λογαριασμό του κόμματός του- το περιβόητο: «ό,τι είναι νόμιμο, είναι ηθικό» του πάλαι ποτέ Βουλγαράκη; Καμία, αφού όχι μόνον αποδεικνύεται πως: «ό,τι είναι ανήθικο, είναι νόμιμο», αλλά και «ό,τι είναι παράνομο, είναι ηθικό».
Τι να το κάνω λοιπόν το αναφορικό «ό,τι» και το «κόμμα» του, όταν ο ειδικός σύνδεσμος «ότι»
– χωρίς κόμμα- με βεβαιώνει ότι (πως) έγινε πράγματι παρανομία; Και ότι (πως) αυτό είναι ηθικό, διότι χρήζεται νόμιμο (από τον Εισαγγελέα της ΕΥΠ);
Συμπέρασμα. Δεν κάνει μόνο ένα κόμμα τη διαφορά, ούτε ένα κόμμα αλλά και η τελεία.
«Τελεία, παράγραφος», λέει αυστηρά στις εξετάσεις αυτός που υπαγορεύει το κείμενο.
Αλλά ο Ρουσόπουλος, ενώ τον ξέρει, δεν ανακοίνωσε ποιος είναι.
Τώρα εάν το ξέρει η ΕΥΠ, δεν θα πρέπει μαθευτεί γιατί θα μας φοβερίσει ο Βορίδης….
