Τι θα απαντούσε ο Ανδρουλάκης στον Πρωθυπουργό αν του ζητούσε να τον στηρίξει μετεκλογικά και αν είχε ανοίξει ποτέ του τον Νίκο Καρούζο;
Θα είχε δυο επιλογές:
Ή το λακωνικό «Εάν πεθάνω γλύτωσα· εάν επιζήσω γλύτωσα πάλι». Ή ένα πεζό ποίημα με τίτλο «Το έλεος»:
«Μια μέρα ο Κρίσνα συνάντησε την ύλη σε δυσκοίλια χιλιόμετρα θερινής αποστάσεως. “Θέλω να σε χάψω” της είπε και εκείνη “τότε να σε κάνω τίγρη” αποκρίθηκε. Λοιπόν ο Κρίσνα έγινε ένας άγριος τίγρης. Κάποτε όμως ο Βράχμα βλέποντας να κυλούν οι αιώνες με τις χιλιάδες και ο Κρίσνα ευτυχής κι ανέμελος να τρώει και να τρώει, ζοχαδιάστηκε. Αρπάζει το συγνεφένιο τηλεβόα και του φωνάζει: “Ε, Κρίσνα! Δε βαρέθηκες;”. Κι αποκρίθηκε γελαστός ο Κρίσνα: “Καλά είμ’ εδώ· δεν ξέρεις τι χουζούρι μέσα στον τίγρη!”».
