Η αλήθεια είναι πως για να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, η Αντιγόνη χρειάστηκε να… βαδίσει σε δύσκολα μονοπάτια.
Να βαδίσει σε μοναχικούς δρόμους και να υπερβεί εμπόδια που έμοιαζαν πολλές φορές ανυπέρβλητα.
Να παλέψει με την μοναξιά που «πηγάζει» απ’ την ομορφιά του συγκεκριμένου αθλήματος. Γιατί 35 χιλιόμετρα βάδην δεν είναι παίξε γέλασε, φίλε.
Είναι σχεδόν ένας μαραθώνιος με συγκεκριμένη μορφή βαδίσματος και όχι τρεξίματος. Και με μεγάλη προσοχή βεβαίως για να μην υποπέσεις σε λάθος.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη σήκωσε ψηλά την Ελλάδα με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου και η εικόνα της Ελληνίδας πρωταθλήτριας να τερματίζει κρατώντας την σημαία μας ήταν συγκλονιστική.
Όσο συγκλονιστική και η διαδρομή της Αντιγόνης στον στίβο. Τον στίβο που της χάρισε σήμερα ένα χρυσό μετάλλιο αλλά και τον στίβο της ζωής.
Στον δεύτερο κι αν έχει δώσει μάχες και αγώνες, για να βγει νικήτρια.
Οι αγώνες για το μεροκάματο
Το στόρι που συγκινεί είναι αναμφίβολα η προπόνηση για τους αγώνες και οι αγώνες για το μεροκάματο.
Η δουλειά στο τσιπουράδικο μετά την προπόνηση, φανερώνει πολλά για την δύναμη ψυχής της Αντιγόνης και πάνω απ’ όλα αποδεικνύει πως η θέληση της ήταν ατσάλινη.
Ποτέ δεν εγκατέλειψε την οικογενειακή επιχείρηση και είναι πάντα εκεί για να βοηθήσει την μητέρα και τις τρεις αδερφές της.
Είναι εκεί για να παλέψει μετά την προπόνηση. Και μετά την κούραση της δουλειάς έχει το κουράγιο και την δύναμη να πάει ξανά για προπόνηση. Ίσως και μετά τα μεσάνυχτα.
Σε ηλικία 38 ετών είδε τις προσπάθειές της να δικαιώνονται με την κατάκτηση της κορυφής στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μονάχου.
Μια αθλήτρια – διαμάντι που έχει χαρίσει μεγάλες επιτυχίες στον ελληνικό αθλητισμό.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι η Ντρισμπιώτη είχε κατακτήσει την όγδοη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο κι αυτό είναι φυσικά σπουδαίο επίτευγμα.
Λίγους μήνες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, η Αντιγόνη έχασε τον πατέρα της. Έδωσε μια υπόσχεση και την τήρησε. Πάλεψε πολύ σκληρά για να πετύχει και χρειάστηκε μεγάλος κάματος.
Τα κατάφερε και σήμερα όλοι συγκινηθήκαμε με την επιτυχία της.
Μάλλον όχι, ειδικά γι΄ αυτούς που γνωρίζουν το άθλημα και είχαν παρακολουθήσει την πορεία της Αντιγόνης καθώς πριν από ένα περίπου μήνα είχε πάρει την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Όρεγκον των Ηνωμένων Πολιτειών.
Είχε στείλει μήνυμα για το Μόναχο
Η Καρδιτσιώτισα πρωταθλήτρια είχε φροντίσει να στείλει το μήνυμα μετά την προσπάθεια της στις ΗΠΑ. Και είχε επισημάνει πως αισθάνεται πολύ καλά ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Μόναχο.
«Είμαι καλά, έχουμε δουλέψει σωστά και είμαι σε καλή κατάσταση για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Έχουν γίνει όλα σωστά, έχω φορμαριστεί» είχε πει στο επίσημο σάιτ του ΣΕΓΑΣ η Ντρισμπιώτη.
Το ‘πε και το ‘κανε λοιπόν η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, πραγματοποιώντας μια συγκλονιστική εμφάνιση.
Οι «έξυπνες» κούρσες
Η τακτική που ακολούθησε η Αντιγόνη έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση της κορυφής κι αυτό είναι κάτι που το είχε επισημάνει πριν λίγο καιρό η πρωταθλήτρια Ευρώπης.
«Τα τελευταία χρόνια κάνω έξυπνες κούρσες. Θεωρώ πως είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις δυνάμεις στο τέλος του αγώνα κι αυτό είναι το πλάνο» έχει τονίσει η Ντρισμπιώτη και πρέπει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη τακτική απέδωσε «καρπούς» στο Μόναχο.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη έδειξε στη βαυαρική πρωτεύουσα πως όλα γίνονται όταν υπάρχει επιμονή και προσήλωση στον στόχο.
Η ίδια άλλωστε έχει δηλώσει πως τα νέα παιδιά πρέπει να τολμούν, επισημαίνοντας πως κι αυτή έχει ξεπεράσει τα δικά της δεδομένα.
Τακτική λοιπόν και σωστή προπόνηση λειτούργησαν άψογα και έφεραν την Αντιγόνη σε φουλ φόρμα την κατάλληλη περίοδο. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Η μεγάλη επιστροφή και η «μάχη» με τη νευρική ανορεξία
Η σπουδαία Ελληνίδα πρωταθλήτρια, έχει κάνει μια τεράστια προσπάθεια για ν’ ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στην Ευρώπη.
Ίσως μάλιστα η μεγαλύτερη προσπάθεια να αφορά την επιστροφή στο στίβο, καθώς η Αντιγόνη είχε για ένα διάστημα σταματήσει το βάδην, σε ηλικία 20 μόλις ετών. Οι σπουδές στην γυμναστική ακαδημία αλλά και οι υποχρεώσεις οδήγησαν σε μια μικρή παύση.
Ευτυχώς για την ίδια αλλά και για τον ελληνικό αθλητισμό, η Ντρισμπιώτη πήρε την μεγάλη απόφαση να επιστρέψει και δεν χωρά αμφιβολία πως ήταν μια θριαμβευτική επιστροφή.
Ο τερματισμός στην σημερινή μάχη του Μονάχου με την ελληνική σημαία απλωμένη στους ώμους ήταν μια από τις ωραιότερες εικόνες του φετινού καλοκαιριού.
Θα πρέπει εδώ να σταθούμε και σε μια μεγάλη μάχη που έδωσε η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, από την οποία βγήκε νικήτρια. Ήταν ένας δύσκολος αγώνας αυτός κόντρα στη νευρική ανορεξία. Η ίδια είχε δηλώσει πως κατάλαβε ότι έπρεπε να παλέψει για ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα, καθώς είχε χάσει πολλά κιλά.
Δεν ήταν εύκολο αλλά τα κατάφερε και αυτό φανερώνει πολλά για την δύναμη ψυχής που την χαρακτηρίζει.
Ο Θανάσης Δεληγιάννης «ανακάλυψε» το ταλέντο της
Το ξεκίνημα της σπουδαίας καριέρα της Ντρισμπιώτη δεν έγινε σε ταρτάν στίβου. Ούτε καν σε άσφαλτο, γιατί πολύ απλά δεν μιλάμε για βάδην.
Η νεαρή Αντιγόνη βούτηξε σε βαθιά νερά στις πρώτες σελίδες της αθλητικής της καριέρας. Ναι, καλά διαβάσατε. Βούτηξε στα νερά πισίνας για ν’ ασχοληθεί με την κολύμβηση.
Η ίδια έχει τονίσει πως δεν ήταν στα… καλύτερα της στο νερό γιατί πολύ απλά ήταν πλασμένη για κάτι άλλο.
Αυτό το… κάτι άλλο το ανακάλυψε ο Θανάσης Δεληγιάννης, όταν είδε την 14χρονη Αντιγόνη να προσπαθεί να πιάσει ένα μπαλάκι τένις.
Ο Δεληγιάννης «είδε» μια πρωταθλήτρια Ευρώπης, όπως αποδείχθηκε 24 χρόνια μετά, με αποτέλεσμα να την παροτρύνει ν’ ασχοληθεί με το βάδην.
Στην πισίνα δεν γίνονταν να… περπατήσει. Δεν ήθελε να μετρά τα πλακάκια στον πάτο της πισίνας, όπως συνηθίζουν να λένε οι κολυμβητές για τις επίπονες προπονήσεις που έχουν στο καθημερινό τους πρόγραμμα.
«Ελλάδα μου, εύχομαι οι πληγές να κλείσουν σύντομα»
Θα πρέπει εδώ να επισημανθεί η ανάρτηση που είχε κάνει το καλοκαίρι του 2021, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, μετά την κατάκτηση της όγδοης θέσης στα 20 χιλιόμετρα βάδην στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Ήταν η περίοδος που η χώρα μας έζησε ένα πύρινο εφιάλτη και η Ντρισμπιώτη είχε συγκινήσει με την ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.\
«ΕΛΛΆΔΑ ΜΟΥ! Η σκέψη μου όλες αυτές τις μέρες είναι μαζί σου, στη μάχη όλων αυτών των ανθρώπων που παλεύουν με τις φλόγες, στους ανθρώπους που χάνουν τα ζώα τους, τα σπίτια τους, στα δάση μας που καίγονται, στα άγρια ζώα που χάνονται απροστάτευτα… Πόσο πολύ θα ήθελα να είμαι εκεί να βοηθήσω με οποιονδήποτε τρόπο, δε φαντάζεσαι… Όμως το σώμα μου είναι στο Σάπορο, στο μεγαλύτερο αγώνα που έχω δώσει μέχρι σήμερα. Σήμερα κατάφερα αυτό που δεν μπορούσα ποτέ να πιστέψω!
Πίστεψα στο όνειρο και το δούλεψα σκληρά, και τα κατάφερα! Δεν μπορώ παρά να αφιερώσω την 8η θέση σε όλους τους Έλληνες, που ξέρω πόσο περήφανοι είστε για όλους τους αθλητές που έχουμε κάνει αυτό το ταξίδι στην Ιαπωνία! Μπορεί να πήρα τεράστια χαρά σήμερα, όμως αυτή τη χαρά δεν μπορώ να την εκφράσω γνωρίζοντας τον πόνο σου, Ελλάδα μου. Εύχομαι οι πληγές σου να κλείσουν σύντομα και να μην ξανανοίξουν ποτέ!».
Ευχαριστώ από την καρδιά μου όλους όσους μου έχετε σταθεί και ευχηθεί, σήμερα έκανα το χρέος μου απέναντι σας! Εις το επανιδείν!».
Ήθελε να μετράει τα βήματα. Και ένα και δύο… Το ένα μετά το άλλο. Μέχρι την κορυφή της Ευρώπης. Περπατήσαμε δίπλα σου Αντιγόνη, είδαμε με περηφάνια την λεβεντιά σου.
