Στον Έβρο εξελίσσεται ένα δράμα με θύματα ανθρώπους που απλώς αναζητούν καλύτερη μοίρα.
Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να σωθούν. Δηλαδή, να τους προσφερθεί ασφαλής πρόσβαση στο ελληνικό έδαφος και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε ανθρώπους εγκλωβισμένους σε νησίδες στον Έβρο, παιδιά να πεθαίνουν αβοήθητα, μετά να μένουν άταφα και εμείς να συζητάμε ζητήματα «δικαιοδοσίας».
Η αλληλεγγύη είναι υποχρέωση ιερή και δεν γνωρίζει από δικαιοδοσίες.
Και θέλω να είμαι σαφής: δεν αγνοώ τα παιχνίδια που παίζονται στα σύνορα της χώρας μας. Ούτε πώς η Τουρκία εργαλειοποιεί, συχνά επικίνδυνα το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα.
Και γνωρίζω καλά ότι γύρω από τα ζητήματα δικαιοδοσιών για ενέργειες διάσωσης στα σύνορά μας και ιδίως στο Αιγαίο η Τουρκία παίζει ένα παιχνίδι διαρκούς μεταφοράς ευθύνης στην ελληνική πλευρά, στα όρια ενός κυνικού blame game.
Γι’ αυτό και δίκαια υπάρχουν τόσες διαμαρτυρίες και ανακοινώσεις των αρχών που κατά βάση λένε ότι όλα αυτά «συμβαίνουν εκτός ελληνικής επικράτειας».
Αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα για τις ζωές των ανθρώπων και τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν.
Όλα αυτά δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στις πλάτες των προσφύγων και των μεταναστών.
Με τις ζωές των ανθρώπων δεν μπορούμε να παίζουμε.
Οι ζωές των ανθρώπων είναι αδιαπραγμάτευτες.
Και εάν η Τουρκία δεν αναλαμβάνει τις δικές της ευθύνες να προσφέρει υπηρεσίες διάσωσης και αρωγής αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και η δική μας πλευρά να κάνει το ίδιο.
Πρέπει τώρα να υπάρξει λύση και αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν.
Με πρωτοβουλία και ενέργειες των ελληνικών αρχών.
Να το πω απλά: πρώτα σώζουμε ζωές ανθρώπων και μετά – εάν πρέπει – καταγγέλλουμε την Τουρκία. Αλλά πάνω από όλα είναι οι ζωές.
Και εάν η Τουρκία διαλέγει δρόμο κυνισμού, εμείς δεν πρέπει να την ακολουθήσουμε.
Διαφύλαξη των συνόρων δεν σημαίνει αναλγησία απέναντι στη δυστυχία.
Ούτε ανακόπτονται οι μεταναστατευτικές ροές έτσι. Απλώς γίνονται πιο επικίνδυνες οι διαδρομές.
Χώρα που γνωρίζει από προσφυγιά είμαστε.
Ξεριζωμένοι άνθρωποι έχτισαν αυτόν τον τόπο.
Το πικρό ψωμί της μετανάστευσης το έχουμε γευτεί.
Και γι’ αυτό γνωρίζουμε και από αλληλεγγύη.
Την αλληλεγγύη που έχουν ανάγκη οι εγκλωβισμένοι στον Έβρο.
