Οι πολιτικές διεργασίες του Αυγούστου επιδρούν στο προσεχές φθινόπωρο. Τα γεγονότα που τώρα παράγονται θα έχουν αντίκτυπο στις επόμενες μάχες και των κομμάτων. Και θα φανεί αν η ατζέντα που τώρα τέθηκε θα είναι η κυρίαρχη ή θα ξεθωριάσει από τις προκλήσεις ενός δύσκολου κοινωνικά φθινοπώρου- χειμώνα. Κοινώς το ερώτημα είναι: Πώς θα πάμε προσεχώς; Με κοριούς, predator, εξεταστικές; Από σήμερα εξάλλου απομένουν έντεκα ημέρες για τη Διάσκεψη των Πρόεδρων της Βουλής (22 του μηνός) όπου και θα τεθούν τα χρονοδιαγράμματα για τη συζήτηση με θέμα τις υποκλοπές.
Η όλη υπόθεση θα οριοθετηθεί εντός του «ναού της Δημοκρατίας». Εδώ το ερώτημα είναι αν η αντιπαράθεση θα εξελιχθεί σε «κοκορομαχία» της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως λέει παλιός κεντρώος παράγοντας και λόγω της Επιτροπής Διαφάνειας και Θεσμών θα υπάρχουν data ώστε στο παιχνίδι να έχει μπει εκ νέου δυναμικά το ΠΑΣΟΚ με τα ζωηρά του ερωτήματα.
Η κυβέρνηση τώρα διαμορφώνει μια πιο αισθητή «γραμμή» για το θέμα της παρακολούθησης – ή για τον politically correct όρο «της νόμιμης επισύνδεσης» – του Νίκου Ανδρουλάκη. «Ολα στο φως» λένε από το Μέγαρο Μαξίμου, υπενθυμίζοντας και τη λεπτή πάντως ισορροπία των λειτουργιών της ΕΥΠ και του πολιτικού τζόγου που οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις εκ των πραγμάτων επιδίδονται. Και σε μια στιγμή που το τούρκικο γεωτρύπανο «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» ναι μεν πλέει προς το παρόν εντός τουρκικής υφαλοκρηπίδας αλλά οι καιροί είναι γκαστρωμένοι μέχρι τις ενδιάμεσες αμερικάνικες εκλογές και οι κακοί της «Γαλάζιας Πατρίδας» καραδοκούν.
Ολα θεσμικά, συμπληρώνουν οι κυβερνώντες, κοιτώντας προς τη Βουλή που θα ανοίξει πιο γρήγορα από ό,τι προβλεπόταν μετά και το αίτημα του Αλέξη Τσίπρα. Η εβδομάδα που διανύσαμε πάντως άνοιξε κι άλλο τη βεντάλια της υπόθεσης, αφού υπήρξε η παρέμβαση της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Ισορροπιστική και συνθετική τη διάβασε ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος. Αλλά και το μπρα ντε φερ δύο συνταγματολόγων: του Ευάγγελου Βενιζέλου που προέβη σε κριτική, όχι ακριβώς ευχάριστη για την κυβέρνηση, και του υπουργού Γιώργου Γεραπετρίτη.
Το τελευταίο η Αριστερά το ερμήνευσε ως «ρηγμάτωση στη συμμαχία των συστημικών δυνάμεων». Οι πιο μετριοπαθείς ως παρεμβάσεις στο όριο του «αυτονόητου» για τη θεσμική ισορροπία και τον τρέχον κλυδωνισμό της.
Ο Αλέξης Τσίπρας συνέχισε το κατενάτσιο επιχειρώντας να πάρει υπό τη σκέπη του τον Νίκο Ανδρουλάκη, θέτοντας ζήτημα Δημοκρατίας αλλά και δρομολογώντας τη στρατηγική του «βασικού πόλου» απέναντι στην κυβέρνηση. Ζητά παραίτηση Μητσοτάκη αλλά και εκλογές.
Στην Κουμουνδούρου βλέπουν τη συγκυρία ως τη μεγάλη ευκαιρία να αδυνατίσει βασικά το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα. Πράγμα όχι εύκολο, αφού το τελευταίο γιγαντώθηκε τα προηγούμενα χρόνια στο έδαφος της μη αξιοπιστίας.
Το ΠΑΣΟΚ πάλι, υπό τον πρόεδρό του, εμμένει στα ερωτήματα για τις παρακολουθήσεις ενώ διατηρεί μια θεσμική οδό απέναντι στις Συμπληγάδες του δικομματισμού. Επίσης δύσκολη πλοήγηση. Κι εδώ υπάρχει η έννοια του «χρυσού μομέντουμ». Και η στόχευση πως η Χαριλάου Τρικούπη είναι η «συνετή οδός» για να υπάρξει σοβαρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, όπως λένε, αλλά και η ευκαιρία για να επανεμφανιστεί το ΠΑΣΟΚ ως ο εγγυητής του θεσμικού και δημοκρατικού κεκτημένου. Οχι τυχαία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μίλησε στην πρόσφατη νέα δήλωσή του για «παράταξη» αν και σε μια πιο οξυμένη και επιθετική πάντως αποστροφή κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη που για πρώτη φορά έκανε λόγο και για «πόρτα εξόδου από την εξουσία» για την κυβέρνηση. Δεν ζητά εκλογές ανοιχτά. Θέτει όμως ζήτημα αξιοπιστίας του Πρωθυπουργού. Θα «κλειδώσει» το κοινό του ως ο οίκος του Κέντρου ή θα μετατραπεί σε υποσύνολο του μετώπου που φτιάχνει ο Τσίπρας; Επίσης ενδιαφέρον.
